προ·λοχίζω (f. att. -ιῶ) :
      1 garnir d’embuscades auparavant : τὰς ὁδούς, THC. 3, 110 (cf. THC. 2, 81 ; PLUT. Sert. 13) dresser d’avance une embuscade sur une route ;
      2 tendre d’avance une embuscade, HLD. 6, 13 ; au pass. THC. 3, 112.

lay an ambuscade beforehand, J. BJ 1.4.4, 4.9.8 (s.v.l.); c. acc. cogn., π. τινὰς ἐνέδρας Hld. 6.13; — Pass., αἱ προλελοχισμέναι ἐνέδραι the ambush that had before been laid, Th. 3.112; but also προλοχίζοιντο αἱ νύκτες ὑπὸ τῶν βαρβάρων J. BJ 1.13.4 (dub.l.).
place men in ambuscade, Id. AJ 5.2.11, BJ 1.2.2.
beset with an ambuscade, πέμπει… τοῦ στρατοῦ μέρος τι τὰς ὁδοὺς προλοχιοῦντας Th. 3.110, cf. Plu. Sert. 13; also π. τὰ περὶ τὴν πόλιν ἐνέδραις Th. 2.81.

vorher einen Hinterhalt legen ; τὰ περὶ τὴν πόλιν ἐνέδραις, Thuc. 2.81 ; αἱ προλελοχισμέναι ἐνέδραι, 3.112 ; ἐνέδρας, Heliod. 6.13 ; auch τὴν ὁδόν, Thuc. 3.110 ; Plut. Sert. 13, vorher auf dem Wege einen Hinterhalt legen ; vgl. Achill.Tat. 2.18 u. daselbst Jacobs