προ·λείπω (f. -λείψω, ao.2 προέλιπον, pf. προλέλοιπα) :
      1 tr. laisser derrière soi, d’où laisser, abandonner : τινά, IL. 17, 275 ; OD. 3, 314 ; 13, 331 ; SOPH. Aj. 507, qqn ; τι, OD. 3, 314 ; 23, 120 ; THC. 2, 87, qqe ch. (ses biens, sa patrie, son poste, etc.) ; avec un suj. de chose : οὐδέ σε μῆτις προλέλοιπεν, OD. 2, 279, la prudence ne t’a pas abandonné ; ψυχὴ προλείπει τινά, AR. Av. 1558, la vie abandonne qqn ; avec l’inf. THGN. 351, ou μὴ οὔ et l’inf. SOPH. El. 132, négliger de, etc. ;
      2 intr. faire défaut à, venir à manquer à, dat. THC. 7, 75 ; EUR. Or. 817.

forsake, abandon, νεκρόν Il. 17.275; κτήματα… ἄνδρας τε Od. 3.314; σε… οὐ δύναμαι π. δύστηνον ἐόντα 13.331; φεύγει πηούς τε προλιπὼν καὶ πατρίδα γαῖαν 23.120; φιλίην Thgn. 1102, cf. 351; οὐκ ἔτλη Επάρτης ἡγεμόνας προλιπεῖν Simon. ap. Hdt. 7.228; πατέρα… ἐν λυγρῷ γήρᾳ S. Aj. 507; χώραν π.
abandon one΄s post, Th. 2.87; τὸ τῶν ξυμμάχων κοινόν Id. 1.74; simply, leave, Ἀρκτοῦρος π. ῥόον Ὠκεανοῖο Hes. Op. 566; ἄντρον, θᾶκον, ἕδρας σκοτίους, etc., Pi. P. 9.30, A. Pr. 282 (anap.), E. Alc. 124 (lyr.), etc. ; ψυχὴ π. τινά Ar. Av. 1558 (lyr.).
omit to do a thing, c. inf., π. τόδε μὴ οὐ ποιεῖν S. El. 132 (lyr.); π. τὴν μίσθωσιν fall into arrears of rent, BGU 197.15 (i AD). rarely of things, desert, fail one, σε μῆτις προλέλοιπε Od. 2.279, cf. Ar. Th. 927; ὅταν αὐτὰ τὸ ἄνθος προλίπῃ Pl. R. 601b; c. gen., ἐφημερίων π. Epigr.Gr. 321.4. intr., cease, fail, φονος… οὐ προλείπει… Ἀτρείδαις E. Or. 817 (lyr.); εἴ τῳ προλίποι ἡ ῥώμη Th. 7.75; of persons, faint, fall into a swoon, E. Hec. 438.

voraus, heraus od. weggehen und hinter sich lassen, im Stiche lassen, von Menschen, Orten u. Sachen ; Hom., Hes.; μῆτίς σε προλέλοιπε, die Klugheit verließ dich, Od. 2.279 ; ἄντρον προλιπών, Pind. P. 9.30 ; Aesch. Prom. 280, Pers. 18 ; Soph. πατέρα τὸν σὸν ἐν λυγρῷ γήρᾳ προλείπων. Aj. 502 ; – auch = ablassen, οὐδ' ἐθέλω προλιπεῖν τόδε μὴ οὐ τὸν ἐμὸν στοναχεῖν, El. 130 ; Eur. φυλακὰς προλιπών, Rhes. 18, u. öfter ; u. in Prosa : ὅταν αὐτὰ τὸ ἄνθος προλίπῃ, Plat. Rep. X.601b ; ἐξαίφνης σε προὔλιπεν αὕτη ἡ δύναμις, Theag. 130c ; χώραν, Thuc. 2.87 ; auch intr., εἴ τῳ προλίποι ἡ ῥώμη καὶ τὸ σῶμα, 7.75, wenn ihm die Kraft ausging ; vgl. Eur. Or. 817.