προ·θέω :
      1 courir en avant, IL. 10, 362 ; 22, 459 ; OD. 11, 515 ; PLAT. Crat. 412 a ;
      2 dépasser à la course, XÉN. An. 5, 8, 13 ; avec l’acc. EL. N.A. 7, 26 ; OPP. C. 3, 7 ; fig. s’élancer au delà de, gén. PLUT. Crass. 18.

➳ Impf. itér. 3 sg. προθέεσκε, IL. 22, 459, etc.

run before, Il. 10.362; πολὺ προθέεσκε he was far ahead, 22.459, Od. 11.515; opp. ἀπολείπομαι, Pl. Cra. 412a; c. gen., outrun, Ael. NA 7.26, Jul. Caes. 315b; βέλη π. τῆς ὄψεως Plu. Crass. 18.
run forward or forth, X. An. 5.8.13, A.R. 1.314, J. BJ 3.10.1. c. acc., outrun, outstrip, X. Cyn. 3.7.

3 pl. προθέουσιν, sts. taken as a form of προτίθημι, found once in Hom., τοὔνεκά οἱ προθέουσιν ὀνείδεα μυθήσασθαι· do they therefore appoint for him revilings to utter? Il. 1.291 (but expld. fr. προθέω¹ by Aristarch., with ὀνείδεα as subj.; perh., do his insults dash forward for utterance?).

(θέω), vorlaufen, Xen. An. 5.8.13 ; voranlaufen, ὁ δέ τε προθέῃσι, Il. 10.362 ; πολὺ προθέεσκε, 22.459, er blieb im Laufe weit voran, wie Od. 11.515 ; Ggstz von ἀπολείπεσθαι, Plat. Crat. 412a u. Sp., wie Luc. Gall. 12 ; τινός, Plut. Crass. 18 ; τί, Opp. H. 4.431.

alte Stammform von προτίθημι, von der Il. 1.291 προθέουσι = προτιθέασι vorkommt, τοὔνεκά οἱ προθέουσιν ὀνείδεα μνθήσασθαι ; stellen sie ihm frei, Schmähworte auszustoßen ? Scholl. Aristonic. ὅτι συνήθως ἑαυτῷ προθέουσι τὰ ὀνείδη ; also Aristarch nahm ὀνείδη als Subjekt, sah also in προθέουσι das Verbum προθέω »vorlaufen«, laufen ihm die Schmähworte zum Aussprechen hervor, so daß er sie aussprechen muß ?