προ·γενής, ής, ές, né auparavant, SOPH. Ant. 938 ; d’où cp. -έστερος, α, ον, plus âgé, plus ancien, IL. 2, 555, etc. ; OD. 2, 29, etc. ; πρ. τινος, IL. 23, 789, né avant qqn, plus âgé que qqn ; οἱ πρ. ARSTT. Nic. 10, 9, 23, nos prédécesseurs ; sup. προγενέστατος, η, ον, le plus âgé, le plus ancien, HH. Cer. 110, ARSTT. An. 1, 5, 15.

Étym. π. γένος.

ές, born before, primeval, θεοί S. Ant. 938 (anap.); Comp. προγενέστερος, α, ον, earlier in birth, i.e.
older, Il. 2.555, Od. 2.29, Theoc. 29.10, etc. ; γενεῇ π. Il. 9.161; τινος 23.789; οἱ π.
those who have gone before us, our predecessors, Arist. EN 1181b16, de An. 403b27, PA 642a24, Phld. Int. Sto. 20; Sup. προγενέστατος, eldest-born, primordial, h.Cer. 110, Arist. de An. 410b14, Ath.Med. ap. Orib. inc. 21.21. generally, previous, prior, συγγραφαί PSI 8.904.6 (i AD); χάρτης PLond. 1.77.59 (Comp., vi AD).

ές, alt ; θεοὶ προγενεῖς, Soph. Ant. 929, v.l. πατρογενεῖς. – Häufiger im comp. προγενέστερος, älter ; Il. 2.555 ; ὅσον γενεῇ προγενέστερος εὔχομαι εἶναι, 9.161 ; τινός, 23.789 ; auch Pol. 9.2.2 ; u. superl., 6.54.1, wie H.h. Cer. 110 ; auch sonst in sp. Prosa.