'προ·ΐημι (f. προήσω, ao. προῆκα, etc.) :
   I envoyer en avant : τινά, IL. 1, 195, 326, 336, etc. envoyer qqn en avant ; ἐπ' Αἴαντα κήρυκα, IL. 12, 342, députer un héraut auprès d’Ajax ; de même avec ἐς et l’acc. OD. 24, 333 ; ou πρός et l’acc. XÉN. Cyr. 7, 1, 22 ; avec un inf. τινὰ πρ. ἰέναι, IL. 3, 118, etc. envoyer qqn pour aller, etc. ; p. suite, pousser devant soi, brandir, lancer, projeter : ἔγχος, IL. 5, 15, lancer une javeline ; ἄκοντα ἐπὶ νεϐρόν, XÉN. Cyn. 9, 4, lancer un dard contre un faon ; ὕδωρ ἐς Πηνειόν, IL. 2, 752, verser ses eaux dans le Pénée, en parl. d’un affluent ;
   II laisser aller, d’où :
      1 laisser tomber, lâcher : πηδάλιον ἐκ χειρῶν, OD. 5, 316, laisser tomber le gouvernail de ses mains ; ἔπος, OD. 14, 466, laisser échapper une parole ;
      2 renvoyer, congédier, laisser partir. τινά, IL. 4, 398, qqn ; d’où céder, abandonner : τινὰ θεῷ, IL. 1, 127, abandonner qqn à un dieu, càd. l’abandonner pour être agréable à un dieu ; ἑαυτὸν ἐπὶ τὸ αὐτίκα ἡδύ, XÉN. Cyr. 7, 5, 76, s’abandonner au plaisir du moment ;
      3 concéder, permettre : τινί τι, THC. 8, 32, qqe ch. à qqn ; ἐθύετο εἰ προεῖεν αὐτῷ οἱ θεοί, avec l’inf. XÉN. An. 7, 2, 15, il offrit un sacrifice dans l’espoir que les dieux lui accorderaient de, etc. ;

Moy. (f. προήσομαι, ao.2 προείμην, etc.) :
   I envoyer ou jeter devant soi : θοἰμάτιον, DÉM. 583, 20, rejeter son vêtement ; βέλη, POL. 3, 73, 3, lancer des traits ;
   II jeter hors de soi, émettre : σπέρμα, ARSTT. H.A. 3, 22, du sperme ; λόγον, T. LOCR. 100 c ; ῥῆμα, DÉM. 377, 10, prononcer une parole ; τὴν φωνήν, ESCHN. 31, 20 ; POL. 2, 29, 6, lancer la voix, d’où élever la voix, DS. 11, 17 ; πᾶσαν φωνήν, POL. 3, 84, 10 ; 13, 7, 10, etc. lancer toute sa voix, càd. faire tout le possible, prier de toutes les façons possibles ;
   III laisser aller, càd. :
      1 laisser échapper : τὸν καιρόν, LYCURG. 165, 34 ; καιρούς, POL. 1, 74, 13, l’occasion, les occasions ;
      2 laisser s’échapper en glissant, manquer (l’ennemi) acc. POL. 3, 94, 8 ;
      3 laisser sans faire attention, négliger, acc. DÉM. 38, 23, etc. τὸν χρόνον, POL. 3, 70, 10, laisser se perdre le temps, etc. ;
      4 négliger, délaisser : τὰ ἴδια, XÉN. Cyn. 12, 11, ses propres intérêts ; πολλὰ τῶν κοινῶν, DÉM. 271, 24, négliger sur beaucoup de points l’intérêt public ; τὸ παρόν, DÉM. 11, 22, ne pas s’inquiéter du présent ;
      5 dépenser en pure perte, perdre : εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, PLAT. Gorg. 520 c, faire du bien sans en être récompensé ; τὰ πατρῷα, ESCHN. 78, 27, gaspiller l’héritage paternel ;
      6 abandonner, céder, concéder : τῇ πατρίδι κάλλιστον ἔρανον, THC. 2, 43, faire à sa patrie le plus beau sacrifice ; ἀπὸ τῶν ἰδίων, DÉM. 264, 23, abandonner de sa propre fortune ; τὴν ἀλλαγὴν ἑτέρῳ, PLAT. Leg. 849 c, abandonner le change à un autre ; particul. prêter de l’argent, PLAT. Demod. 384 c ; τὴν Κέρκυραν τοῖς Κορινθίοις, THC. 1, 44, abandonner Corcyre aux Corinthiens ; τινα εἰς δουλείαν, DÉM. 138, 5, livrer qqn comme esclave ; τὰ τέκνα εἰς ὁμηρίαν, POL. 28, 4, 7, livrer ses   enfants en otage ;
      7 abandonner, délaisser, acc. XÉN. An. 1, 9, 9 et 10 ; φασὶν ἐν οὐδενὶ ἡμᾶς προέσθαι ἀδικουμένους, THC. 2, 73, ils disent qu’ils ne nous ont jamais abandonnés quand nous étions lésés ;
   IV pousser à, exciter à, inf. SOPH. fr. 162.

➳ Prés. ind. 3 sg. épq. προΐει, IL. 2, 752 ; opt. épq. 3 sg. προΐοι, c. de *προΐω, HH. Ven. 153. Impf. ion. et att. προΐειν, -εις, -ει, IL. 1, 326 ; OD. 9, 88 ; 10, 100, etc. Ao.1 épq. προέηκα, IL. 4, 398, etc. ; OD. 2, 147, etc. Ao.2 ind. 3 pl. πρόεσαν, OD. 8, 399 ; impér. 2 sg. πρόες, IL. 1, 127, etc. ; ainsi accentué, sel. HDN GR. π. μ. λ. p. 24, 23 ; προές, sel. ARCAD. p. 174, 2 ; 3 sg. προέτω, IL. 11, 796 ; opt. 3 pl. προεῖεν, XÉN. An. 7, 2, 15 ; inf. épq. προέμεν (p. προεῖναι), OD. 10, 155. Moy. ao.1 προηκάμην, DÉM. 365, 28 ; 367, 17, etc. ; ao.2 opt. προοῖντο ou προεῖντο, DÉM. 311, 27.

'

3 pres. προΐει Il. 2.752; 3 sg. subj. προϊῇ (v.l. 3 opt. προΐοι) h.Ven. 152; impf. προΐειν, εις, ει, Il. 1.326, 336, Od. 9.88, 10.100, etc. ; fut. προήσω ; aor.1 προῆκα, Ep. προέηκα, both in Hom. ; aor.2 ind. 3 pl. πρόεσαν Od. 8.399; opt. προεῖεν X. An. 7.2.15 codd. ; imper. πρόες Il. 16.241 (on the accent, v. Hdn. Gr. 2.931), 3 sg. προέτω 11.796; inf. προέμεν for προεῖναι, Od. 10.155; — Med., aor.1 προηκάμην D. 19.78, 84, 32.15, etc. ; aor.2 opt. πρόοιντο or προοῖντο Th. 1.120, D. 18.254, cf. X. An. 1.9.10; — Pass., pf. προεῖμαι, plpf. προεῖτο, D. (v. infr. II. 1). [On the quantity, v. ἵημι.] : — send forth, send forward, Il. 1.195 (tm.), 326, 336, etc. ; esp.
send troops forward, X. Cyr. 7.1.22, 27 ; also, send a thing or person to another, ἀγγελίας Od. 2.92; ἐπ’ Αἴαντα… κήρυκα Il. 12.342; τῷ κῦδος ἅμα πρόες 16.241; in Hom. freq. with inf. added to define the action, Ταλθύβιον προΐει… ἰέναι Il. 3.118; αἰετὼ… προέηκε πέτεσθαι Od. 2.147; [οὖρον] προέηκεν ἀῆναι 3.183; π. τινὰ διδασκέμεναι, μυθήσασθαι, πυθέσθαι, Il. 9.442, 11.201, 649; ἑτάρους π. πεύθεσθαι Od. 9.88; so βασιλευέμεν τοι προήσειν will allow thee to…, Pi. P. 4.166.
dismiss, let go, τινα Il. 4.398; τήνδε θεῷ πρόες let her go to the god, i.e. in reverence to him, 1.127.
let loose, let fall, esp. thoughtlessly, ἔπος προέηκε let drop a word, Od. 14.466; φήμην 20.105; πηδάλιον ἐκ χειρῶν προέηκε he let the helm slip from his hands, 5.316; with inf., πόδα προέηκε φέρεσθαι let slip his foot so that it fell, 19.468. with direct purpose, cast, of a fisherman, ἐς πόντον π. βοὸς κέρας 12.253. of missiles, discharge, shoot, ἔγχος, βέλος, ὀϊστόν, etc., Il. 5.15, 280, 11.270, 13.662, etc. ; ἀκόντια π. ἐπὶ τὸν νεβρόν f.l. in X. Cyn. 9. of a river, ἐς Πηνειὸν προΐει ὕδωρ it pours its water into the Peneius, Il. 2.752, cf. Hes. Fr. 37, E. Hipp. 124 (lyr.).
give up, deliver, betray one to his enemy, Hdt. 1.159, 3.137; χρήματα μέν σφι π.
offering to give them…, Id. 1.24, cf. Ar. Nu. 1214; τὰς ναῦς π. τινί Th. 8.32; with an inf. added, γυναῖκα… π. ἀπάγεσθαι Hdt. 2.115; — Pass., to be given or thrown away, εἰ ταῦτα προεῖτ’ ἀκονιτεί D. 18.200; καιροὶ προεῖνται Id. 19.8, cf. 25.10. ἐπὶ τὸ αὐτίκα ἡδὺ π. αὑτούς devote themselves to…, X. Cyr. 7.5.76. in Prose mostly in Med. (not found in Hom.), send forward from oneself, drive forward, τὸν λαγὼ εἰς τὰς ἄρκυς X. Cyn. 6.10 (s.v.l.); c. inf., τοὺς ἐρῶντας ἵμερος δρᾶν προΐεται forces them on to do, S. Fr. 149.9 codd. Stob. of sounds, utter, τὴν φωνήν Aeschin. 2.23, etc. ; λόγον Ti.Locr. 100c; ῥῆμα D. 19.118; π. πᾶσαν φωνήν use all sorts of entreaties, Plb. 3.84.10, etc. ; π. τῶν ἀπορρήτων οὐδὲν οὐδενί Id. 3.20.3, etc.
emit, π. γονήν, σπέρμα, κόπρον, βλαστούς, etc., Arist. GA 719b3, 721a30, HA 554b1, Thphr. CP 1.12.9, etc. ; κλημάτια… προϊέμενα ῥίζας Dsc. 4.29.
give up, let go, προέμενον αὐτῇ (sc. τὴν χεῖρα) Hdt. 2.121. εʹ; give up to the enemy, Κέρκυραν τοῖς Κορινθίοις Th. 1.44, cf. D. 18.72, 21.213; abandon, Id. 19.152; π. σφᾶς αὐτούς gave themselves up as lost, Th. 2.51; αὑτὸν τοῖς πολεμίοις X. An. 5.8.14; σφᾶς αὐτοὺς καὶ τὰ ὅπλα Polyaen. 4.3.4; τὸν βίον Plu. Ant. 53; abs., give up hope, Jul. Or. 8.250a.
desert, abandon, εἰ τὰ κάτω προοῖντο Th. 1.120, cf. 6.78, X. An. 1.9.10, etc. ; οὐδαμῇ προΐενθ’ αὑτούς did not lose themselves (i.e. take bribes), D. 19.139; τι τῶν πρὸς τὴν πολιτείαν Arist. Pol. 1307b4.
give away, give freely, ἔρανον τῇ πόλει Th. 2.43; τὰ ἑαυτῶν D. 34.52; ὑμῖν οὐδὲν προεῖνται τῶν σφετέρων Lys. 21.12; ἀπὸ τῶν ἰδίων D. 18.114; εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ without a stipulated fee, leaving it to one΄s honour, Pl. Grg. 520c, cf. Phdr. 231c, X. An. 7.7.47; give up without payment received, τὴν ἀλλαγήν Pl. Lg. 849e.
spend lavishly, μέγεθος χρημάτων οὐδενὶ λόγῳ Procop. Arc. 26.23.
pay, in kind or in money, PHib. 1.76.2 (iii BC), UPZ 23.18 and 26, 26.12 (ii BC), PAmh. 61.11 (ii BC), SIG 694.60 (Elaea, ii BC).
throw off, θοἰμάτιον D. 21.216 (προϊέμενον χλάμυν is f.l. in Sappho 64).
throw away, τὰ ἴδια X. Cyn. 12.11 codd. ; π. τὸν καιρόν, τὸ παρόν, Lycurg. 126, D. 1.9; καθ’ ἕκαστον ἀεί τι τῶν πραγμάτων ib. 14; πολλὰ τῶν κοινῶν Id. 18.134; εἰ οὗτοι χρήματα… μὴ προοῖντ’ ἄν, πῶς ὑμῖν. καλὸν τὸν ὅρκον προέσθαι· Id. 21.212; μηδενὸς κέρδους τὰ κοινὰ δίκαια π. Id. 6.10; τὰ πατρῷα, τὰ τῆς δημοκρατίας ἰσχυρά, Aeschin. 3.173, 234; πόλεων… ὧν ἦμέν ποτε κύριοι… προϊεμένους (gen. by attraction of the relat. ὧν) D. 2.2; τὴν ψυχὴν π. Porph. Abst. 2.13; abs., throw away one΄s advantage, Arist. Rh. 1398a2, cf. EN 1114a17 (less freq.
neglect a disadvantage, π. κακόν τι Lib. Or. 21.27); to be lavish, Arist. Rh. 1366b7. with part., inf., or Adj., ἡμᾶς προέσθαι ἀδικουμένους suffer us to be wronged, Th. 2.73, cf. Plb. 30.7.4; προέμενοι ἀπολέσθαι αὐτούς X. HG 2.3.35; π. τισὶν ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι D. 16.3, cf. Lys. 13.23, etc. ; π. τὰ ἴδια ἀνομοθέτητα Pl. Lg. 780a; also τοὺς Ἕλληνας εἰς ὅουλείαν π. D. 10.25, cf. 5.15.
suffer to escape, ἐκ τοιούτων τοὺς ὑπεναντίους Plb. 3.94.8; τινὰ ἐκ τῆς πόλεως Id. 4.44.3; let pass, διὰ κενῆς τὸν χρόνον Id. 3.70.10; let slip, utter, μαλθακοὺς λόγους φρενός dub. in E. Med. 1052. rarely in good sense, confide, entrust to one, X. Cyr. 5.2.9; τὰ τέκνα τισὶν εἰς ὁμηρίαν Plb. 28.4.7; abs., X. An. 7.3.31.
lend on risk, Pl. Demod. 384c, D. 36.6.

(ἵημι),
1) act., vor-, vorausschicken, entsenden, vorwärts ; Menschen, ἐγὼν ἑτάρους προΐειν (imperf.), Od. 9.88, 10.100 u. öfter ; σὺ δέ με προΐεις, 24.333 ; ὃ σφῶϊ προΐει, Il. 1.336, u. öfter ; τίπτε δέ σε πρόεσαν μνηστῆρες, Od. 4.681 ; Ζεύς με πατὴρ προέηκε, Il. 11.201 ; – auch leblose Dinge, wie προΐει δολιχόσκιον ἔγχος, er entsendete, schleuderte vorwärts die Lanze, 3.346 u. öfter, wie ὀϊστόν, 13.662 ; ὀκτὼ γὰρ προέηκα τανυγλώχινας ὀϊστούς, 8.297 ; ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας, wirst hinein, Od. 12.253 ; φήμην δ' ἐξ οἴκοιο γυνὴ προέηκεν, 20.105, sie ließ ein vorbedeutendes Wort hören ; ἔπος προέηκε, er ließ ein Wort fallen ohne Absicht, 14.466 ; erteilen, verleihen, κῦδος, Il. 16.241 ; ἀγγελίας, Od. 2.92 ; τήνδε θεῷ πρόες, diese entsende dem Gotte, laß sie dem Gotte zu Ehren los, Il. 1.127 ; πηδάλιον ἐκ χειρῶν προέηκε, er ließ das Steuer aus den Händen fahren, Od. 5.316 ; auch mit einem hinzutretenden inf., πόδα προέηκε φέρεσθαι, sie ließ den Fuß fahren, so daß er hinfiel, 19.468 ; vgl. αἰετὼ προέηκε πετέσθαι, er entsendete die Adler zu fliegen, daß sie flogen, 2.147 ; προέηκεν ἀῆναι, 3.183, 10.25. Von einem Flusse, ὕδωρ προΐει (hier praes.) ἐς Πηνειόν, er ergießt sein Wasser in den Peneios, Il. 2.752 ; vgl. Hes. frg. bei Schol. Venet. Il. 2.522 ; vgl. Eur. πέτρα ῥυτὰν παγὰν προϊεῖσα κρημνῶν, Hipp. 124. – So auch andere Dichter, προῆκαν υἱόν Pind. Ol. 1.65, βασιλευέμεν τοι προήσειν P. 4.166. – Uebh. preisgeben, dem Feinde verraten, Her. 3.137 ; χρήματα, sein Vermögen preisgeben, 1.24 ; ἑαυτὸν ἐπί τι, εἴς τι, sich hineinstürzen in Etwas, sich einer Sache hingeben, Xen. Cyr. 7.5.76 ; – erlauben, ἐθύετο, εἰ προεῖεν αὐτῷ οἱ θεοὶ πειρᾶσθαι, An. 7.2.15.
2) med. προΐεμαι, von sich schicken, schleudern, βέλη, Pol. 3.73.3 ; φωνήν, 2.29.6 ; wie πᾶσαν φωνήν, 3.84.10, u. öfter, auf alle mögliche Art sprechen, bes. bitten ; σπέρμα, S.Emp. adv.phys. 1.101 ; – das Seinige von sich werfen, verschwenden, verschleudern, λόγους προέσθαι, vergebliche Worte machen, Eur. Med. 1020 (aber Tim.Locr. 100c, οὐδὲ λόγον ἔτι προέσθαι δυνάσεται, ein Wort vorbringen); προέσθαι τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, Plat. Gorg. 520c, wie τούς σοι προεμένους εὐεργεσίαν Xen. An. 7.7.47, eine Wohltat Jemandem zukommen lassen, wenn man nicht auf Ersatz rechnen kann ; vgl. noch 7.3.31, wo οὐδὲν προσαιτοῦντες vorausgeht ; προεμένου σοῦἃ περὶ πλείστου ποιεῖ, Plat. Phaed. 232c ; übh. schenken, geben, immer mit dem Nebenbegriffe des Freiwilligen, κάλλιστον ἔρανον αὐτῇ προιέμενοι, Thuc. 2.43 ; τὴν Κέρκυραν ἐβούλοντο μὴ προέσθαι τοῖς Κορινθίοις, preisgeben, 1.44 ; ἐφ' οἷς ἀπὸ τῶν ἰδίων προεῖτο, Dem. 18.114 ; dah. Etwas überlassen, ehe es bezahlt ist, Plat. Legg. VIII.849e, vgl. Demodoc. 384c, σὺ μὲν χρήσασθαι ἐθέλων, ὁ δέ σοι μὴ προέσθαι, überlassen, leihen ; auch einfach lassen, προέμενος τὸ ἴδια ἀνομοθέτητα, Legg. VI.780a ; zulassen, mit folgdm partic., Ἀθηναῖοί φασιν ἐν οὐδενὶ ἡμᾶς προέσθαι ἀδικουμένους, Thuc. 2.73 ; – verraten, ἔλεγεν, ὅτι οὐκ ἄν ποτε πρόοιτο (so ist der eigentlich attische Akzent, nicht προοῖτο), ἐπεὶ ἅπαξ αὐτοῖς φίλος ἐγένετο, Xen. An. 1.9.10 ; im Ggstz von κτήσασθαι, Cyr. 4.2.44 ; τὰ τέκνα Ῥωμαίοις εἰς ὁμηρίαν, zu Geiseln überlassen, Pol. 28.4.7 ; auch τοὺς καιρούς, den günstigen Zeitpunkt vorübergehen lassen, 1.74.13 ; den Feind entwischen lassen, 1.79.3 ; vernachlässigen, τὴν πόλιν 1.9.10, u. öfter ; vgl. noch Dem. τὸ παρὸν ἀεὶ προιέμενοι 1.9, τῆς ἰδίας ῥᾳθυμίας ἕνεκα τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἅπαντας εἰς δουλείαν προέσθαι 10.25, ἀφ' ἧς ἀγνοίας πολλὰ προΐεσθε τῶν κοινῶν 18.134 ; auch im eigtl. Sinne, θοἰμάτιον προέσθαι, das Kleid fahren lassen, 21.216 ; προέσθαι τὸν βίον, Plut. Anton. 53.

1. to send before, send on or forward , [Homer (8th/7th c.BC)]: also, to send something to another, ἀγγελίας, φήμην [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]:—; [Homer (8th/7th c.BC)] often with an infinitive added; αἰετὼ προέηκα πέτεσθαι, οὖρον προέηκεν ἀῆναι [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]
2. to send away, dismiss, let go , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; τήνδε θεῷ πρόες let her go to the god, i. e. in reverence to him, [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]
3. to let loose, let fall , especially thoughtlessly, ἔπος προέηκε let drop a word, [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]; πηδάλιον ἐκ χειρῶν προέηκε he let the helm slip from his hands, [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]; δάκρυα προῆκεν [Euripides (Refs 5th c.BC)]
4. of missiles, to send forth, shoot or dart forth , [Homer (8th/7th c.BC)]
5. of a river, ὕδωρ προί̈ει ἐς Πηνειόν it pours its water into the Peneius, [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]
6. πρ. τινί ποιεῖν τι to allow one to do, [Pindar (Refs 5th c.BC)]
7. to give up, deliver over, betray one to his enemy, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Thucydides (Refs 5th c.BC)]: —;Pass. to be given or thrown away , εἰ προεῖτο ταῦτα [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]
8. ἐπὶ τὸ αὐτίκα ἡδὺ πρ. αὑτόν to give up or devote oneself to present delights, [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]
9. Mid. to send forward from oneself, drive forward , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]:—;of sounds, to utter , [Aeschines Orator (Refs 4th c.BC)], etc.
10. to give up, let go: to give up to the enemy, [Thucydides (Refs 5th c.BC)], etc.; πρ. σφᾶς αὑτούς gave themselves up as lost , [Thucydides (Refs 5th c.BC)]
11. to desert, abandon , [Thucydides (Refs 5th c.BC)]; οὐδαμῆ προί̈εντο ἑαυτούς did not lose themselves (i. e. take bribes), [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]
12. to give away, give freely , [Thucydides (Refs 5th c.BC)], etc.; προέσθαι ἀπὸ τῶν ἰδίων [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]
13. to throw off one's clothes, [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]: and, in bad sense, to throw away , τὸν καιρόν [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]; τὰ πατρῷα [Aeschines Orator (Refs 4th c.BC)]: absolute to be lavish , [Aristotle Philosopher (Refs 4th c.BC)]
14. a second predicate is sometimes added, ἡμᾶς προέσθαι ἀδικουμένους to suffer us to be wronged, [Thucydides (Refs 5th c.BC)]; προέμενοι αὐτοὺς ἀπολέσθαι [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]; πρ. τινὶ ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]
15. to suffer to escape , [Polybius Historicus (Refs 2nd c.BC)]
16. rarely in good sense, to give over to one, confide to one's care , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]
17. to neglect, disregard , [Aristotle Philosopher (Refs 4th c.BC)]:—; absolute to neglect all advice, to be reckless , [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)] (ML)