*πρήθω (f. πρήσω, ao. ἔπρησα ; au prés. et à l’impf., seul. dans les composés comme ἐνέπρηθον) :
A brûler, mettre en feu (v. πίμπρημι) ;
B souffler :
   I tr.
      1 gonfler en soufflant, gonfler (une voile, la mer) IL. 1, 481 ; OD. 2, 427 ; ANTH. 13, 27 ;
      2 faire jaillir en soufflant, IL. 16, 350 ; fig. A.RH. 4, 819 ;
   II intr. souffler, A.RH. 4, 1537.

Étym. πίμπρημι.

impf. ἔπρηθον (ἐν-); aor. ἔπρησα (v. infr.); — Pass., pf. πέπρησμαι ; aor. ἐπρήσθην (v. infr.); A.R. seems to use πρήσοντα, πρήσοντος as pres. part., 4.819, 1537; (for the signf.
burn, v. πίμπρημι· cf. also ἐμπρήθω, πρηστήρ); — Ep. Verb (rarely if ever in Com., v. infr.), blow out, swell out by blowing, ἔπρησεν δ’ ἄνεμος μέσον ἱστίον Od. 2.427; ἐν δ’ ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον Il. 1.481; νότου πρήσαντος ἅλα AP 13.27 (Phal.); πρῆσαι γαστέρα LXX Nu. 5.22 ; — Pass., ἐπρήσθη dub. in Amphis 30.10; κοιλία πεπρησμένη LXX Nu. 5.21; πέπρησται ἱστία Ael. NA 2.17; λαίφεα πρησθέντα Q.S. 14.416.
spout, τὸ δ’ [αἷμα] ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας πρῆσε he spouted blood from his mouth and nostrils, Il. 16.350.
blow into a flame, π. πυρὸς μένος, of Hephaestus, A.R. 4.819. intr., blow, ib. 1537.

1) verbrennen ; im praes. nur poetisch u. wahrscheinlich nur in Kompp. vorkommend, wie ἐνέπρηθον, Il. 9.589 ; fut. πρήσω u. folgde tempp. gehören zu πίμπρημι.
2) blasen, durch Blasen anschwellen, ἔπρησεν δ' ἄνεμος μέσον ἱστίον, der Wind schwellte das Segel mitten auf, Od. 2.427, vgl. ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον Il. 1.481 ; ἅλα νότου πρήσαντος, Phalaec. 5 (XIII.27). – Dah. auch = durch Blasen hervortreiben, hervorsprudeln machen ; αἷμα ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας πρῆσε, er ließ das Blut aus dem Munde und den Nasenlöchern hervorströmen, Il. 16.350 ; – durch Hauchen anfachen, πρήσοντα πυρὸς μένος, Ap.Rh. 4.819 ; aber πρήσοντος ἀήτεω 4.1537 ist intr., wehen.
(Vgl. über die Zurückführung beider Bedeutungen auf eine, fachen, Buttmann Lexil. I p. 106 ; verwandt ist unser brennen, alt bernen, Bernstein, engl. burn.)

1. to blow up, swell out by blowing , ἔπρησεν δ᾽ ἄνεμος μέσον ἱστίον [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]
2. to blow out, drive out by blowing , τὸ δ᾽ [ αἷμα] ἀνὰ στόμα πρῆσε he blew a shower of blood through his mouth, [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)] (ML)