ορος (ὁ, ἡ) :
      1 qui fait, qui accomplit, auteur d’une action, SOPH. Tr. 251 ; ANT. 121, 39 ; au fém. SOPH. Tr. 860 ;
      2 qui recouvre les créances de l’État, DÉM. 778, 18 ; ANT. 147, 14 ; AND. 10, 36 (décr.) ; p. ext. poét. vengeur de, gén. ESCHL. Eum. 319 ; SOPH. El. 953, etc. ; au fém. ESCHL. Ag. 111 ; p. ext. qui perçoit les taxes, percepteur, NAZ. 3, 1060 a Migne ;
      3 p. suite, huissier d’un tribunal, NT. Luc. 11, 28.

Étym. πράσσω.

ορος, ὁ, = πρακτήρ, one who does or executes, accomplisher, Ζεὺς ὅτου π. φανῇ S. Tr. 251; π. τῶν ἀκουσίων Antipho 3.2.6; with fem. Subst., Κύπρις… τῶνδ’ ἐφάνη π. S. Tr. 861 (lyr.).
official who executes a judgment for debt, esp.
public debt, bailiff, IG1². 75.49, al., Antipho 6.49, Decr. ap. And. 1.77, D. 25.28, IG 12(8).51.9 (Imbros, ii BC), OGI 483.7 (Pergam.), Ev. Luc. 12.58; βασιλικὸς π. PSI 4.335.2 (iii BC); τῶν ξενικῶν PTeb. 5.222 (ii BC).
collector of taxes, π. βαλανήου Ostr. in Wilcken Grundzüge p. 213 (i AD), Ostr. 399 (i AD); π. ἀργυρικῶν PIand. 29.1 (ii AD), BGU 434.3 (ii AD), etc. ; π. σιτικῶν PLond. 2.367a1, al. (ii AD). in Poets, one who exacts punishment, avenger, A. Supp. 647 (lyr.); π. αἵματος Id. Eu. 319 (anap.); φόνου S. El. 953; as Adj., with a fem. Subst., avenging, σὺν δορὶ καὶ χερὶ πράκτορι A. Ag. 111 (lyr.).

ορος, ὁ, poet. statt πρακτήρ, Täter, Vollbringer ; Ζεὺς ὅτου πράκτωρ φανῇ, Soph. Trach. 250. – Bes. der eine schuldige Buße, Sühne eintreibt ; αἵματος, Rächer, Aesch. Eum. 309 ; πέμπει σὺν δορὶ καὶ χερὶ πράκτορι, Ag. 111, φόνου ποτ' αὐτὸν πράκτορ' ἵζεσθαι πατρός, Soph. El. 941 ; auch in Prosa, τῶν ἀκουσίων, Antiph. 3 β 6, 6.49. – In Athen eine Obrigkeit, welche die Eintreibung der Abgaben und Steuern zu besorgen hatte, Dem. 25.28 u. A.; vgl. Böckh Staatshaush. p. 167, 403.

πράκτωρ, -ορος, ὁ
(< πράσσω), [in LXX: Isa.3:12 (נָגַשׁ) * ;]
__1. (poët.) one who does or accomplishes.
__2. In Athens, one who exacts payment, a collector; hence, generally (freq. in π., see Deiss., BS, 154), a court officer: Luk.12:58.†
(AS)