'α, ον, adj. interr. :
   I quel ? de quelle nature? de quelle espèce ? (lat. qualis?) :
      1 dans Hom. d’ordin. avec une idée accessoire d’étonnement, de colère ou en un sens plutôt exclamatif qu’interrogatif : ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες ; IL. 1, 552 ; 2, 25, quelle parole as-tu prononcée là ? ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων ; IL. 4, 350 ; OD. 1, 64, etc. quelle parole a franchi la barrière de tes dents ? de même ποῖον ἔειπες ; IL. 13, 824 ; OD. 2, 85, 243, etc. qu’as-tu dit? ;
      2 au sens interr. : ποίης δ' ἐξ εὔχεται εἶναι γαίης ; OD. 1, 406, de quel pays se vante-t-il d’être? ποίων δὲ ποινὰς ἀμπλακημάτων τίνεις ; ESCHL. Pr. 623, de quelles fautes portes-tu la peine? ποίῳ τρόπῳ ; SOPH. O.C. 474, de quelle manière? dans l’interr. indir. : διδάξω πατέρα ποῖα χρὴ λέγειν, ESCHL. Suppl. 519, j’enseignerai à mon père ce qu’il faut dire ; cf. SOPH. Ph. 153 ; PLAT. Leg. 799 a ; ESCHN. 70, 32 ; en ce sens à côté de ὁποῖος, PLAT. Rsp. 414 d ; deux fois dans la même propos. : ποίαν χρὴ ποίῳ ἀνδρὶ συνοῦσαν ὡς ἀρίστους παῖδας τίκτειν ; PLAT. Theæt. 149 d, quelle sorte (de femme) faut-il et unie à quelle sorte d’époux pour donner naissance aux enfants les plus parfaits possible? ποῖος οὐ au sens d’une affirmation, HDT. 7, 21 ; cf. SOPH. O.R. 426 ; EUR. Andr. 300 ; dans le dialogue, joint à un nom qui vient d’être prononcé par d’autres pour exprimer l’étonnement ou ironiq. : Πρωτέως τάδ' ἐστὶ μέλαθρα· — ποίου Πρωτέως ; AR. Th. 874, voilà la maison de Protée. — qui cela Protée? cf. AR. Lys. 1178, etc. ; Ach. 62, 110, etc. ; Nub. 367, etc. ; PLAT. Theæt. 180 b, Charm. 174 b, Lach. 194 d, etc. ; précédé de l’art. pour marquer que l’idée exprimée par ποῖος doit être déterminée avec précision : λέγεις δὲ τὴν ποίαν κατάστασιν ὀλιγαρχίαν ; τὴν ἀπὸ τιμημάτων, PLAT. Rsp. 550 c, tu définis l’oligarchie un régime de quelle sorte? Celui qui repose sur l’évaluation des fortunes ; τὸ ποῖον εὑρὼν φάρμακον ; ESCHL. Pr. 249, ayant trouvé un remède, lequel? cf. EUR. I.A. 517 ; PLAT. Phædr. 265 a, etc. ; joint au pron. démonstr. : κοῖα ταῦτα λέγεις ; HDT. 7, 48, quelles choses veux-tu dire là? à quoi penses-tu en disant cela? cf. ESCHL. Ag. 1119 ; SOPH. Aj. 46, Ph. 1204 ; PLAT. Phædr. 264 d ; avec l’art. dev. ποῖος : τὰ ποῖα δὴ ταῦτα λέγεις ; PLAT. Phæd. 81 c, qu’est-ce donc que tu dis là? cf. SOPH. O.R. 291, 935 ; O.C. 893 ; EUR. Ph. 714 ; PLAT. Crat. 395 c ; invers. pour donner à la question un sens indéterm. en ajoutant τις : κοῖόν (ion.) μέ τινα νομίζουσι εἶναι ; HDT. 3, 34, pour quelle espèce d’homme me prennent-ils par hasard ? cf. SOPH. Ant. 42, O.C. 1162 ; ποῖ' ἄττα ; PLAT. Rsp. 398 c, et avec l’art. : τὰ ποῖ' ἄττα ; XÉN. Cyr. 3, 3, 8, qu’est-ce que cela peut bien être ? adv. dat. fém. ποίᾳ, ion. κοίῃ, de quelle manière, sous quel rapport, pour quel motif? HDT. 1, 30 ; AR. Av. 1219 ;
   II au sens de πόσος : ποῖον χρόνον ; EUR. I.A. 815, quel temps, càd. combien de temps ? cf. ESCHL. Ag. 278 ; AR. Av. 921 ;
   III au sens de ποδαπός: de quelle origine? PHÉRÉCR. (PLUT. M. 1141 f) ; CALL. Ep. 30.

➳ ποι- bref dans ποίου, ESCHL. Suppl. 911, et ποίαν, AR. Vesp. 1369 ; [ᾰ] dans ποία, ANTH. 8, 85, 221.

Étym. *πός.

'

α, ον, Ion. κοῖος, η, ον, of what kind? in Hom. commonly expressing surprise and anger, π. τὸν μῦθον ἔειπες what manner of speech hast thou spoken! Il. 1.552, al. ; ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων 4.350, al. ; simply, ποῖον ἔειπες 13.824, Od. 2.85, al. ; ποῖον ἔρεξας Il. 23.570; ποῖοί κ’ εἶτ’ Ὀδυσῆϊ ἀμυνέμεν what sort would ye be to… ! Od. 21.195; in simple questions, ποίῃ… νηΐ σε ναῦται ἤγαγον ; 16.222; κοίῃ χειρί ; Hdt. 4.155, cf. A. Th. 304 (lyr.), etc. ; ποῖος οὐ interrog., equiv. to every affirm., Hdt. 7.21, S. OT 420, etc. freq. in Com. and Prose dialogue, used in repeating a word used by the former speaker, to express scornful surprise, Πρωτέως τάδ’ ἐστὶ μέλαθρα. Answ. ποίου Πρωτέως ; Ar. Th. 874, cf. Ach. 62, 157, 761, Nu. 367, Pl. Tht. 180b, Grg. 490e, Chrm. 174b; twice in Trag., S. Tr. 427, E. Hel. 567; with Art., τὰν ποίαν σύριγγα ; Theoc. 5.5; abbrev. ποῖ. with the Art., when the question implies a Noun which is defined by the Art. or the context, τὸ π. εὑρὼν… φάρμακον ; A. Pr. 251; τὰ π. τρύχη ; μῶν ἐν οἷς… ; Ar. Ach. 418; λέγεις δὲ τὴν π. κατάστασιν ὀλιγαρχίαν ; Answ. τὴν ἀπὸ τιμημάτων πολιτείαν Pl. R. 550c; freq. with the demonstr., ὁποῖος οὗτος Λάμαχος ; Answ. ὁ δεινός, ὁ ταλαύρινος… Ar. Ach. 963, cf. Nu. 1270, Timocl. 12.4 (corr. Elmsley); sts. the answer is given more generally, S. OT 120, 291, OC 1415, Ph. 1229; in Prose, τὸ π. ; Pl. Sph. 220e, etc. ; τὸ π. δή ; Id. Tht. 147d, Phdr. 279a; τὰ π. ταῦτα ; Id. Cra. 395d, etc. ; τῆς π. μερίδος γενέσθαι τὴν πόλιν ἐβούλετ’ ἄν ; D. 18.64; so also without the Art., κοῖα ταῦτα λέγεις ; Hdt. 7.48; π. Ἐρινὺν τήνδε… ; what sort of Fury is this that… ? A. Ag. 1119; π. ἐρεῖς τόδ’ ἔπος ; what sort of word is this that thou wilt speak? S. Ph. 1204 (lyr.), cf. 441, etc. ποῖός τις ; making the question less definite, κοῖόν μέ τινα νομίζουσι Πέρσαι εἶναι ; Hdt. 3.34, cf. S. OC 1163, X. HG 4.1.6, etc. ; with Art., τὰ ποῖ’ ἄττα ; Id. Cyr. 3.3.8, cf. Pl. Sph. 240c. like ὁποῖος, in indirect questions, διδάξω… ποῖα χρὴ λέγειν A. Supp. 519, cf. Pr. 196, S. Ph. 153 (lyr.), etc. ; ποῖα ἄττα δεῖ ἡμᾶς λέγειν Pl. R. 398c; οὐκ οἶδα ὁποίᾳ τόλμῃ ἢ ποίοις λόγοις χρώμενος ἐρῶ ib. 414d; εἴρετο… κοῖός τις δοκέοι ἀνὴρ εἶναι Hdt. 3.34; doubled, ποίαν χρὴ [γυναῖκα] ποίῳ ἀνδρὶ συνοῦσαν τίκτειν Pl. Tht. 149d. = ποδαπός ; ποῖος οὑτοσὶ <ὁ> Τιμόθεος ; — Μιλήσιός τις… Pherecr. 145.20, cf. Call. Epigr. 36.
whose ? ἐν π. δυνάμει ἢ ἐν π. ὀνόματι ; Act. Ap. 4.7, cf. Ev. Matt. 21.23. simply, what, which ? esp. of place or time, ποίης ἐξ εὔχεται εἶναι γαίης ; Od. 1.406, cf. Pi. P. 4.97; ἐν π. πόλει ; Eup. 23 D., cf. Alex. 267.6; ἐκ ποίας πόλεως σὺ εἶ ; LXX 2 Ki. 15.2, cf. 3 Ki. 13.12, al., Act. Ap. 23.34; ποίᾳ ἄλλῃ (sc. ὁδῷ); by what other way ? Ar. Av. 1219 (hence κοίῃ metaph, how? Hdt. 1.30); ποίου χρόνου ; since what time? A. Ag. 278, cf. E. IA 815 (nisi leg. πόσον) ; ἀπὸ π. χρόνου; Ar. Av. 920, UPZ 65.7 (ii BC); ἀπὸ ποίου ἔτους PAmh. 2.68.7 (i AD); ποίᾳ ἡμέρᾳ; Ev. Matt. 24.42, cf. Hyp. Epit. 31, Arist. Cat. 5a20, 22, SIG 826 E ii28 (Delph., ii BC), IG 5(1).1390.113 (Andania, i BC), PUniv. Giss. 20.18 (ii AD); φυλᾶς ἑλομένοις ἑκάστου (= -ῳ) ποίας κε βέλλειτει (ἧστινος ἂν βούληται, sc. εἶναι) IG 9(2).517.20 (Larissa, iii BC); ποίας φυλῆς ἐστι LXX To. 5.8; π., = quis, Gloss. = πότερος, An.Ox. 1.284. Adv. ποίως Hdn. Gr. 2.925, Bacch. Harm. 93. [The first syll. is sts. short in Trag. and Com., A. Supp. 911, Ar. V. 1369.]

ποία, ποῖον, in ion. Prosa κοῖος, κοίη, κοῖον (vgl. ΠΟΣ), wie beschaffen ? welch einer ? was für einer ? das lat. qualis ? bei Hom. häufig ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων, u. ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες, was sprachst du da für ein Wort, gew. mit dem Nebenbegriffe staunender Entrüstung, mehr Ausruf als eigtl. Frage ; auch ποῖον ἔειπες, Il. 13.824 u. sonst, wie ποῖον ἔρεξας, 23.570 ; ποίης δ' ἐξ εὔχεται εἶναι γαίης, Od. 1.406 ; ποίαν γαῖαν, Pind. P. 4.97 ; ποίαις τύχαις, N. 1.61 ; ποίῳ τρόπῳ, Aesch. Prom. 765 ; ποίῳ μόρῳ δὲ τούσδε φὴς ὀλωλέναι ; Pers. 438, u. öfter ; ἔστιν δὲ ποῖον τοὔπος ; Soph. O.R. 89 ; Eur., Ar. u. in Prosa ; mit dem Artikel, τὸν ποῖον ; Soph. Phil. 1213 ; τὸ ποῖον ; τὰ ποῖα ; O.R. 120, Trach. 78 ; auch τὰ ποῖα ταῦτα, O.R. 291 u. öfter ; vgl. Porson Eur. Phoen. 719, 892 ; Elmsl. Ar. Ach. 418, 974, Nub. 1270 ; Plat. Theaet. 147d, Soph. 220e u. öfter, wie τὰ ποῖα δὴ λέγεις, Phil. 13d, auch τὰ ποῖα δὴ ταῦτα λέγεις ; Phaed. 81e ; ὑπὲρ τοῦ ποίου τινὸς δεδιέναι, 78b ; oft mit τίς, was für einer, wie ποῖόν τινα οἴει καρπὸν θερίζειν ; Phaedr. 260c. – Gehäuft, ποίαν χρὴ ποίῳ ἀνδρὶ συνοῦσαν ὡς ἀρίστους παῖδας τίκτειν, Theaet. 149d. – Auch in indirekter Frage, καὶ σὸν διδάξω πατέρα, ποῖα χρὴ λέγειν, Aesch. Suppl. 514 ; Folgende. – Wie οἷος c. inf. vrbdn, ποῖοί κ' εἶτ' Ὀδυσῆϊ ἀμυνέμεν, Od. 21.195, s. οἷος.
[Erst sehr späte Dichter brauchen die letzte Silbe des fem. zuweilen kurz, also ποῖα, s. Jacobs AP LXV. – Die erste Silbe wird aber auch bei att. Dichtern nicht selten kurz gebraucht.]

ποῖος, -α, -ον
interrog. pronom. adj. (corresponding to the demonstr. τοῖος and the relat. οἷος), [in LXX chiefly for זֶה אֵי־ ;]
of what quality or sort: absol., n. pl., Luk.24:19; with subst.;
__(a) prop., in direct questions: Mat.19:18 21:23 22:36 24:42, Mrk.11:28 12:28, Luk.6:32-34, Jhn.10:32, Act.4:7 7:49, Rom.3:27, 1Co.15:35, Jas.4:14 (but see: ποία), 1Pe.2:20;
__(b) in indirect questions = ὁποῖος : Mat.21:24, 27 24:43, Mrk.11:29, 33, Luk.12:39 20:2, 8, Jhn.12:33 18:32 21:19 Act.23:34, 1Pe.1:11, Rev.3:3; ποῖας (sc. ὁδοῦ), Luk.5:19.†
(AS)