ποτάομαι-ῶμαι (impf. ἐποταόμην-ώμην, f. ποτήσομαι, ao. ἐποτήθην, pf. πεπότημαι au sens du prés.) :
      1 voler, voltiger, en parl. d’oiseaux ou d’insectes, IL. 2, 462 ; OD. 24, 7, etc. ; au pf. au sens du prés. en parl. d’abeilles, IL. 2, 90 ;
      2 voler, en gén. ESCHL. Ag. 977 ; EUR. I.T. 394, etc. ; fig. en parl. d’une prière qui s’envole des lèvres, ESCHL. Suppl. 657 ; d’un cri, ESCHL. Sept. 84 ; avec idée de violence, de la foudre, HÉS. Th. 691 ; d’où s’envoler, disparaître, THCR. Idyl. 29, 30, etc.

➳ Prés. 2 sg. éol. πότῃ (p. πότηαι) SAPPH. fr. 41 Bgk ; 3 sg. ποτῆται, ALCM. 26. Fut. 2 sg. poét. ποτήσεαι, MOSCH. 2, 145. Ao. opt. dor. ποταθείην [ᾱ] SOPH. fr. 423 Dind. ; AR. Av. 1338. Pf. dor. πεπόταμαι [ᾱ] ESCHL. Pers. 669, Eum. 378 ; EUR. Hipp. 564 ; 3 pl. épq. πεποτήαται, IL. 2, 90. Conjug. ion. ποτέομαι, OD. 24, 7 ; impf. 3 pl. ποτέοντο, HÉS. Th. 691.

Étym. πέτομαι.

poet. Frequentat. of πέτομαι, Ep. also ποτέομαι (imper. ποτεῦ Call. Fr. 1.50P.) (v. infr.), also Alc. 43; Aeol. 2 sg. πότῃ Sappho 41 (dub.); Dor. 3 sg. ποτῆται Alcm. 26.3; Aeol. part. ποτήμενος Theoc. 29.30; fut. ποτήσομαι Mosch. 2.145 (s.v.l.); aor. ἐποτήθην, Dor. -άθην [α] S. Fr. 476 (ἀμ, lyr.); pf. πεπότημαι, Dor. -αμαι in lyr. passages of Trag., A. Pers. 668, Eu. 378, E. Hipp. 564 : — fly hither and thither, ὀρνίθων ἔθνεα… ἔνθα καὶ ἔνθα ποτῶνται Il. 2.462; νυκτερίδες… τρίζουσαι ποτέονται Od. 24.7; κεραυνοὶ… ποτέοντο Hes. Th. 691; ποτώμεναι ἄλλοτε ἄλλῃ h.Merc. 558; in Trag. also simply = πέτομαι, fly, A. Ag. 576, etc. ; τὰ ποτήμενα συλλαβῆν Theoc. l.c. ; of sounds, [βοὰ] π. A. Th. 84 (lyr.); ἐκ στομάτων π. εὐχά Id. Supp. 657 (lyr.); pf. (with pres. sense), to be upon the wing, ψυχὴ δ’… ἀποπταμένη πεπότηται Od. 11.222; [μέλισσαι] αἱ μέν τ’ ἔνθα… πεποτήαται, αἱ δέ τε ἔνθα Il. 2.90; Ἔρις πεπότητο Hes. Sc. 148. metaph, δεῖμα προστατήριον καρδίας… ποτᾶται hovers, A. Ag. 977 (lyr.), cf. Ch. 390 (lyr.); τοῖον ἐπὶ κνέφας ἀνδρὶ… π. Id. Eu. 378 (lyr.), cf. Pers. 668 (lyr.); to be fluttered, ἐπὶ τραγῳδίᾳ ἀνεπτερῶσθαι καὶ πεποτῆσθαι τὰς φρένας Ar. Av. 1445, cf. Nu. 319.

ep. u. att. poet. statt πέτομαι (vgl. ποτέομαι u. πωτάομαι), fliegen ; ἔνθα καὶ ἔνθα ποτῶνται, Il. 21.462 ; perf. πεποτήαται, 2.90 ; ψυχὴ δ' ἠΰτ' ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται, Od. 11.222 ; in der ersten Stelle ist die Perfektbedeutung nicht festzuhalten, sie sind in Fliegen, sie fliegen ; Tragg. in manchen Uebertragungen : ἐκ στομάτων ποτάσθω εὐχά, Aesch. Suppl. 644 ; βοὰ ποτᾶται, Spt. 84 ; Στυγία γάρ τις ἐπ' ἀχλὺς πεπόταται, Pers. 656, vgl. Eum. 356 ; ποταθείην, Soph. frg. 423 ; μέλισσα οἵα τις πεπόταται, Eur. Hipp. 504, u. oft im praes.; Ar. auch für schnell laufen, Lys. 1013 ; πεποτῆσθαι τὰς φρένας, Av. 1445.