'(f. εύσω, ao. ἐπόρευσα, pf. inus.) :
      1 faire passer, transporter : τινὰ ἐφ' ἁρμάτων ἐς Ἆλιν, PD. O. 1, 125, qqn sur un char en Élide ; ἐν ναυσὶ πρὸς πόλιν, PD. N. 7, 42, sur des navires vers une ville ; ἐπὶ νεὼς ἐς δόμους, SOPH. Ph. 516, sur un navire dans ses foyers ; avec un rég. de chose : π. ἐπιστολάς τινι, SOPH. O.C. 1602, apporter à qqn les choses demandées ; avec double acc. : ποταμόν τινα π. SOPH. Tr. 559, transporter qqn au delà d’un fleuve ; π. στρατιὰν πεζῇ ὡς Βρασίδαν, THC. 4, 132, amener par terre une armée à Brasidas ; π. τινὰ ὡς ἑαυτόν, EL. V.H. 8, 2, faire venir qqn vers soi ; τοὺς ἐνθένδε ἐκεῖσε, PLAT. Phæd. 107 e, transporter là ceux d’ici ; au pass. μέγας βοῦς ὑπὸ σμικρὰς μάστιγος εἰς ὁδὸν πορεύεται, SOPH. Aj. 1254, un grand bœuf est ramené à la route au moyen d’un petit fouet ; avec un n. de chose pour suj. EUR. Tr. 1086, etc. ;
      2 conduire, escorter, acc. EUR. El. 438 ;
      3 envoyer, députer, acc. SOPH. El. 801 ;

Moy. πορεύομαι (f. πορεύσομαι, ao. ἐπορεύθην, pf. πεπόρευμαι) aller, marcher : ταχὺ πορεύεσθαι, XÉN. An. 2, 2, 12, marcher vite ; π. τοῖν ποδοῖν, XÉN. Cyr. 4, 4, 13, voyager ou marcher à pied ; abs. voyager par terre, p. opp. à la navigation, XÉN. An. 5, 3, 1 ; ou en parl. de navigation, π. δι' Εὐρίπου, THC. 7, 29, naviguer à travers l’Euripe ; cf. HDT. 8, 107 ; en gén. π. ἐκ δόμων, SOPH. Tr. 392, s’en aller de la maison ; π. ἀπὸ τοῦ στρατεύματος, XÉN. An. 4, 4, 17, s’éloigner de l’armée ; παρὰ τοῦ βασιλέως πρὸς τὸν σατράπην, XÉN. An. 4, 5, 10, aller de la part du grand roi vers le satrape ; π. πρός τινα, SOPH. Ant. 892, aller vers qqn ; εἰς ἀγρόν, PLAT. Rsp. 563 d, aller à la campagne ; ἐπὶ πᾶσαν Εὐρώπην, PLAT. Tim. 24 e, traverser toute l’Europe pour aller vers, etc. ; avec un acc. : ἄστρα πορευόμενα δι' οὐρανοῦ, PLAT. Tim. 39, astres qui accomplissent leur marche à travers le ciel ; π. πορείαν, PLAT. Menex. 236 d, accomplir un trajet ; π. φυγήν, EUR. Ion 1237, se mettre en fuite ; μακρὰν ὁδὸν π. ISOCR. 6 a, faire une longue marche ; π. τὰ δύσϐατα, XÉN. Cyr. 2, 4, 27 ; τὰ ὄρη, XÉN. An. 2, 5, 18, traverser les régions d’un accès difficile, les montagnes ; π. διὰ τῆς Ἀρμενίας πεδίον πᾶν, XÉN. An. 4, 4, 1, traverser en Arménie toute une région de plaine ; abs. π. παρ' ἄνδρα, παρὰ γυναῖκα, HDT. 2, 115 ; 4, 1 ; πρὸς ἄνδρα, THÉANO (DL. 7, 22) monter dans le lit de l’homme, de la femme ; fig. π. ἐπ' ἔργον, EUR. Or. 1068, se mettre à l’œuvre ; εἰς πόνους, PLAT. Leg. 666 a, se mettre à un travail pénible ; πονηρία διὰ τῶν ἡδονῶν πορευομένη, XÉN. Mem. 4, 6, 15, méchanceté qui se laisse aller aux plaisirs ; π. διὰ τῶν λόγων, PLAT. Soph. 253 b, discuter à fond ; ἐκτὸς π. τῶν ὑποτεθέντων λόγων, PLAT. Leg. 812 a, s’écarter des principes qu’on a pris pour base ; π. ἐπί τι, PLAT. Leg. 779 d, venir à parler de qqe ch.

➳ Act. rare en prose, THC. 4, 132 ; PLAT. Phædr. 107 e, Leg. 893 d ; fut. pass. au sens moy. πορευθήσομαι, SPT. 3Reg. 14, 2.

Étym. πόρος.

'

fut. -σω E. Hec. 447 (lyr.), etc. ; aor. ἐπόρευσα, poet. πόρευσα Pi. P. 11.21; — Pass. and Med., fut. πορεύσομαι S. OT 676, Pl. Smp. 190d; πορευθήσομαι IG2². 141.2, LXX 3 Ki. 14.2; aor. ἐπορευσάμην (only compds. ἐν, προ-, Pl. Ep. 313d, Plb. 2.27.2); ἐπορεύθην Pi. Fr. 75.8, Hdt. 8.107, Th. 1.26, E. Hec. 1099 (lyr.), etc. ; pf. πεπόρευμαι Pl. Plt. 266d, D. 53.6; (< πόρος); Act., make to go, carry, convey, by land or water, τινα Arion 1.13, Pi. O. 1.77, P. 11.21, etc. ; ἐπ’ εὐστόλου νεὼς πορεύσαιμ’ ἂν ἐς δόμους S. Ph. 517 (lyr.); ὡς τάχιστά μοι μολὼν ἄνακτα… τις πορευσάτω Id. OC 1476; ἐμὲ πόντιον ς κάφος πορεύσει Ἄργος E. Tr. 1086 (lyr.); ποντιὰς αὔρα,… ποῖ με πορεύσεις· Id. Hec. 447 (lyr.); βᾶσά νιν δεῦρο πόρευσον Id. Med. 181 (lyr.); στρατιὰν πεζῇ π. ὡς Βρασίδαν Th. 4.132, etc. ; c. dupl. acc., carry or ferry over, [Νέσσος] ποταμὸν… Βροτοὺς μισθοῦ ΄πόρευε S. Tr. 560; γυναῖκ’ ἀρίσταν λίμναν… πορεύσας ἐλάτᾳ E. Alc. 443 (lyr.). of things, bring, carry, ἐπιστολὰς πατρί S. OC 1602; furnish, bestow, χρυσόν E. Ph. 985; set in motion, κίνησις… βραδυτῆτάς τε καὶ τάχη… π. Pl. Lg. 893d. abs., conduct a search, S. Ichn. 324 (lyr., s.v.l.). Pass. and Med., to be driven or carried, μέγας βοῦς ὑπὸ σμικρᾶς μάστιγος εἰς ὁδὸν π. Id. Aj. 1254; πρὸς βίαν π. Id. OC 845.
go, walk, march, Hdt. 8.22, Thphr. Char. 2.1, etc. ; ἐφ’ ἑνὸς σκέλους Pl. Smp. 190d; σύνδρομά τινι Id. Plt. 266d; ταχέως X. An. 2.2.12; τοῖν ποδοῖν Id. Cyr. 4.3.13; go by land, opp. going by sea, Id. An. 5.3.1; also cross, pass over, διαφυλάσσειν τὰς σχεδίας, πορευθῆναι βασιλέϊ for the king΄s crossing, Hdt. 8.107; π. δι’ Εὐρίπου Th. 7.29; freq. with Preps., π. ἐκ δόμων, ἔξω δωμάτων, S. Tr. 392, E. Hipp. 1156; εἰς ἀγρόν Pl. R. 563d; εἰς ἐκκλησίαν Thphr. Char. 4.1; ἐξ… ἐς… Hdt. 4.35; ἐπὶ τὸν Ἀχέροντα Pl. Phd. 113d; c. acc. loci, enter, π. στέγας S. Tr. 329, cf. E. Hel. 51; π. διὰ Θεσσαλίης march through T., Hdt. 7.196; π. παρὰ βασιλέος come from his presence, Id. 6.95; παρὰ βασιλέως πρὸς τὸν σατράπην X. An. 4.5.10; π. πρὸς τὸν ἴδιον ἄνδρα go in to her husband, Theano ap. D.L. 8.43; freq. c. acc. cogn., μακροτέραν (sc. ὁδόν) π. X. An. 2.2.11, etc. ; π. φυγάν E. Ion 1239 (lyr.); τὴν εἱμαρμένην πορείαν Pl. Mx. 236d; c. acc. loci, γῆν πολλὴν π.
go over, trauerse, Arr. An. 6.23.1; π. τὰ δύσβατα X. Cyr. 2.4.27; τοσαῦτα ὄρη Id. An. 2.5.18; Geom., π. διὰ τοῦ κέντρου pass through the centre, Archim. Con. Sph. 16; π. γραμμάν traverse, move along a line, Id. Spir. 14. — Special phrases; ἐς ἄρκυν π.
fall into…, E. El. 965; ἐπ’ ἔργον π., ἐπὶ τὰ δευτερεῖα π., Id. Or. 1068, Pl. Phlb. 23b; π. εἰς τὰ κτήματα enter into possession of…, D. 44.32; ἢν αἱ καθάρσιες πορεύωνται if the menses come, Hp. Aph. 5.60.
walk, i.e.
live, εἴ τις ὑπέροπτα… π. S. OT 884 (lyr.); freq. in LXX, as π. τοῖς νομίμοις Le. 18.3. metaph, ἡ πονηρία διὰ τῶν ἡδονῶν π. X. Cyr. 2.2.24; of discourse, ἐκτὸς τῶν λόγων π. Pl. Lg. 812a; διὰ τῶν ὁμολογουμένων X. Mem. 4.6.15; καθ’ ὁμοιότητα π.
proceed by analogy, Phld. Sign. 31.
proceed at law, PEleph. 3.5, 4.6 (iii BC).
go on one΄s way, i.e.
die, Jul. Ep. 14.

auf den Weg bringen, in Bewegung setzen, fahren, gehen, reisen lassen ; ὃν ἐν ναυσὶ πόρευσαν πρὸς πόλιν, Pind. N. 7.29 ; ἐμὲ πόρευσον ἐφ' ἁρμάτων ἐς Ἆλιν, Ol. 1.77 ; Κασσάνδραν πόρευσε παρ' Ἀχέροντος ἀκτάν, P. 11.21 ; ποῖ με πορεύσεις, Eur. Hec. 447 ; ἐμὲ πόντιον σκάφος πορεύσει Ἄργος, Troad. 1086, u. oft ; auch Soph., ἐπ' εὐστόλου νεὼς πορεύσαιμ' ἂν ἐς δόμους, Phil. 512, vgl. Tr. 557, El. 791 ; einzeln in Prosa : στρατιὰν μέλλων πεζῇ πορεύσειν ὡς Βρασίδαν, Thuc. 4.132 ; ᾧ προστέτακται τοὺς ἐνθένδε ἐκεῖσε πορεῦσαι, Plat. Phaed. 107e ; auch im praes., Legg. X.893d. – Gew. pass. mit fut. med. (προπορευσαμένους ist Pol. 3.27.2 v.l. für προπορευομένους), eigentlich in Bewegung gesetzt werden, gehen, Aesch. Prom. 569 (die passive Bdtg tritt noch hervor in Verbindungen, wie βοῦς ὑπὸ σμικρᾶς ὅμως μάστιγος πορεύεται, wird angetrieben und geht, Soph. Aj. 1233, πρὸς βίαν πορεύομαι, ich werde mit Gewalt weggeführ, O.C. 849); überall in Prosa : παρά τινος, von Einem herkommen, Her. 6.95, παρά τινα, sich zu Einem hinbegeben ; παρ' ἄνδρα, παρὰ γυναῖκα, züchtiger Ausdruck vom Beischlafe, des Mannes, des Weibes Bett besteigen, Her. oft, vgl. Erkl. zu 2.115, 4.1 ; auch πρὸς ἄνδρα, Schaefer Dion.Hal. C.V. p. 43 ; πρὸς περίπατον, Plat. Phaedr. 227a ; πορεύονται τὴν εἱμαρμένην πορείαν, Menex. 236d ; πορεύσονται ἐφ' ἑνὸς σκέλους, Symp. 190d ; πεπόρευμαι, Polit. 266c ; πορευθῆναι, Tim. 81e u. oft ; adj. verb. πορευτέον, Rep. V.432c ; oft übertr., in der Rede auf Etwas kommen ; πορεύεσθαι διὰ τῶν ἡδονῶν, Xen. Cyr. 2.2.24 ; u. oft mit einem acc., ὁδόν, σταθμούς, auch ὄρη, An. 2.2.11, 12.5.18 ; u. absol., zu Lande marschieren, im Ggstz des zu Schiffe Fahrens, 5.3.1.

πορεύω,
(< πόρος, a ford, a passage), [in LXX chiefly for הלךְ ;]
in cl. (the act. becomes obsolete in late Gk.; see M, Pr., 162), to cause to go over, carry, convey. Mid. (always in LXX and NT), ־ομαι, to go, proceed, go on one's way: with accusative, ὁδόν, Act.8:39; before ἐκεῖθεν, Mat.19:15; ἐντεῦθεν, Luk.13:31; ἀπό, Mat.25:41, Luk.4:42; εἰς, Mat.2:20, Mrk.16:12, Luk.1:39, Jhn.7:35, al; εἰς εἰρήνην (cf. 1Ki.1:17). Luk.7:50; ἐν εἰρήνῃ, Act.16:36; ἐπί, with accusative, Mat.22:9, Act.25:12, al; ἕως, Act.23:23; οὗ, Luk.24:28, 1Co.16:6; πρός, with accusative of person(s), Mat.25:9, Luk.11:5, al.; κατὰ τ. ὁδόν, Act.8:36; διά, with genitive, Mat.12:1, Mrk.9:30; with inf., Luk.2:3, Jhn.14:2; σύν, Luk.7:6, al.; ἵνα, Jhn.11:11; absol., Mat.2:9, Luk.7:8, Jhn.4:50, Act.5:20, al.; ptcp., πορευθείς (on the pass. form of the aor., see M, Pr., 161f.), redundant (as in Heb. and Aram.; V. M, Pr., 231; Dalman, Words, 21), Mat.2:8, Luk.7:22, al. Metaph. (cf. Soph., O.T., 884; Xen., Cyr., 2, 2, 24, al),
__(a) like οἴχομαι in cl., as euphemism for θνήσκω (so הלךְ in Gen.15:2); Luk.22:22 and perh. also 13:33 (see Field, Notes, 66);
__(b) in ethical sense (Deu.19:9, Psa.14:2, al; cf. M, Pr., 11.2; Kennedy, Sources, 107): before ἐν, Luk.1:6, 1Pe.4:3, 2Pe.2:19; κατά, with accusative, 2Pe.3:3, Ju 16, 18; with dative (Bl, §38, 3), Act.9:31 14:16, Ju 11;
__(with) of disciples or partisans ( Jdg.2:12, 3Ki.11:10, Sir.46:10): before ὀπίσω, with genitive of person(s), Luk.21:8 (cf. δια-, εἰς-, (-μαι), ἐκ- (-μαι), ἐν- (-μαι), ἐπι- (-μαι), παρα- (-μαι), προ-, προσ- (-μαι), συν- (-μαι)).
(AS)