ος, ον [ῐ]
   I pass. ou intr. :
      1 où l’on peut passer, praticable, accessible, EUR. El. 1046 ; XÉN. Cyr. 7, 5, 16 ; PLAT. Tim. 24 e, etc. ;
      2 qui a la faculté de marcher, PLAT. Epin. 981 d ;
   II act. qui peut transporter, PLUT. M. 86 e.

➳ Fém. -η, THÉM. 53 d.

Étym. πορεύω.

ον, also η, ον Them. Or. 6.83c : — that may be crossed, passable, ἡ τοῦ ποταμοῦ ὁδὸς π. ἀνθρώποις ἐγίγνετο X. Cyr. 7.5.16; εἰ π. εἴη τὸ ἔδαφος τοῦ ποταμοῦ ib. 18; π. ἦν τὸ… πέλαγος Pl. Ti. 24e; [θύραι] ἀνθρώποις π. Porph. Antr. 3; παρεχέτωσαν… π. τὰς ὁδούς OGI 483.30 (Pergam.); in neut., [ὁδόν], ἥνπερ ἥν πορεύσιμον by which it was possible to pass, E. El. 1046. Act., able to go or travel, Pl. Epin. 981d.
able to carry, π. ὄχημα τοῖς κομιζομένοις, of the sea, Plu. 2.86e.

ον, gangbar, wegsam, ὁδός, Eur. El. 1046 ; τότε πορεύσιμον ἦν τὸ πέλαγος, Plat. Tim. 24e ; Xen. Cyr. 7.5.16. – Auch aκt., fähig zu reisen, zu gehen, im Ggstz von μόνιμος, Plat. Epinom. 981d ; Plut. de cap. util. ex host. p. 270 sagt πορεύσιμον ὄχημα = πορεῖον.