ας (ἡ) :
   I mauvais état du corps, état maladif, PLAT. Rsp. 609 c, Hipp. mi. 374 d ;
   II au mor. :
      1 méchanceté, perversité, SOPH. fr. 663 Dind. ; AR. Th. 866 ; XÉN. Cyr. 7, 5, 75 ; PLAT. Rsp. 609 c, etc. ; au pl. méchancetés, DÉM. 521, 7 ; ARSTT. Rhet. 2, 12, 7 ;
      2 bassesse, lâcheté, EUR. Cycl. 645.

Étym. πονηρός.

ἡ, bad state or condition, ὀφθαλμῶν Pl. Hp. Mi. 374d; ἡ τοῦ σώματος π. Id. R. 609c; π. ψυχῆς ibid. in moral sense, wickedness, vice, knavery, ἡ μωρία… ἀδελφὴ τῆς π. ἔφυ S. Fr. 925, cf. Ar. Th. 868, Lys. 22.16; εἰς τὴν π. πάλιν τρέπεται turns again to vice, X. Cyr. 7.5.75; in pl., knavish tricks, rogueries, D. 21.19, Arist. Rh. 1389a18.
baseness, cowardice, E. Cyc. 645, Lys. 14.9. with a political connotation, mob-rule, Th. 8.47.

ἡ, schlechte od. böse Sinnesart, u. überh. schlechter Zustand, schlechte Beschaffenheit ; Soph. frg. 663 ; Eur. Cycl. 641 ; Ar. Thesm. 868 ; ἡ σώματος πονηρία νόσος οὖσα, Plat. Rep. X.609c, vgl. Phil. 45e ; πονηρίᾳ καὶ ἀθλιότητι τῆς πόλεως, Rep. IX.575c ; Ggstz von ἀρετή, Theaet. 176b, wie Xen. Cyr. 2.2.24 ; εἰς τὴν πονηρίαν τρέπεσθαι, d.i. schlechter werden, 7.5.75 ; im plur., Dem. 21.19 ; Folgde.

πονηρία, -ας, ἡ
(< πονηρός), [in LXX chiefly for רַע ;]
iniquity, wickedness: Mat.22:18, Luk.11:39, Rom.1:29, Eph.6:12; pl. (see Bl., § 32, 6; WM, 220; Swete, Mk., 153), Mrk.7:22, Act.3:26; κακία καὶ π., 1Co.5:8.†
SYN.: see: κακία. (AS)