ή, όν :
   I un d’entre plusieurs, qui est une partie d’un tout, d’où :
      1 avec idée de nombre ou de quantité : πολλοστὸν μέρος, XÉN. Mem. 4, 6, 7 ; AND. 20, 39 ; π. μόριον, THC. 6, 86, partie minime ; souv. avec une négat. : οὐδὲ πολλοστὸν μέρος, IS. 1, 34 ; LYS. 144, 9, pas même la plus petite partie ; p. suite, minime, de peu de prix, PLAT. Leg. 896 b, Phil. 44 e ; en parl. de pers. commun, vulgaire, ISOCR. 95 b ;
      2 avec idée de temps : πολλοστῷ χρόνῳ, AR. Pax 559 ; DÉM. 761, 21, propr. dans une petite partie d’un long temps, càd. longtemps après ;
   II c. πολύς, SPT. 2Reg. 23, 20.

Étym. πολύς.

ή, όν (formed from πολύς on the analogy of εἰκοστός, τριακοστός, etc.), far on in the ordinal series first, second, third, etc., π. ὢν Συρακοσίων καὶ τῷ γένει καὶ τῇ δόξῃ, i.e. far from the most eminent of the Syracusans, Isoc. 5.65; κίνησις… δευτέρα τε καὶ ὁπόσων ἀριθμῶν βούλοιτο ἄν τις ἀριθμεῖν αὐτὴν πολλοστὴν τοσούτων, i.e. infinitely less important, Pl. Lg. 896b; πότερον… τὰ σκληρότατα… ἢ… τὰ πολλοστὰ σκληρότητι· things far down in descending order of hardness, Id. Phlb. 44e; αἱ π. ἡδοναί, opp. αἱ ἀκρόταται καὶ σφοδρόταται, ibid. Adv., δευτέρως καὶ στῶς λέγοιντ’ ἄν much less properly, opp. κυρίως, Arist. EN 1176a29; [ὑγείας] πρώτως μὲν θεοί, δευτέρως δὲ ἢ καὶ π. ἄνθρωποι μεταλαμβάνουσιν Herm. in Phdr. p. 90 A. ; but τὸ π. εἰπεῖν using many alternative names for the same thing, D.H. Th. 11.9. with ἀπό, remote, τρίται καὶ π. ἀπὸ [τῆς Νυκτός] Herm. in Phdr. p. 144 A. ; ἀπὸ τῆς δημιουργίας Iamb. Myst. 3.28; ἀπὸ τῆς οἰκείας ἀρχῆς Procl. Inst. 110; ἀπὸ τῶν θεῶν, ἀπὸ τῆς ἀρχικῆς μονάδος, ib. 119, 181. π. μέρος or μόριον, a fraction with one for numerator and with a large denominator, i.e. a small fraction, π. τι μέρος And. 2.8, cf. X. Mem. 4.6.7; π. μόριον Th. 6.86; freq. with a neg., οὐδὲ [τὸ] π. μέρος Lys. 14.46, cf. Is. 1.34; μηδὲ πολλοστὸν ἐξευρίσκειν τινῶν Phld. Rh. 1.210S. of Time, π. ἔτει in the last of many years, i.e. after many years, Cratin.Jun. 9; π. χρόνῳ after a very long time, Ar. Pax 559, D. 24.196, 57.18, Men. 329. in later Gr., = πολύς, πολλοστὸς ἔργοις one that has done a great deal, LXX 2 Ki. 23.20, cf. Pr. 5.19.

1) einer von vielen ; πολλ. ὢν τῶν Συρακοσίων, einer von vielen der Syrakusier, d.i. ein gemeiner, geringer Syrakusier, Isocr. 5.65. Daher gering, klein, ἡδοναί, Plat. Phil. 44e ; bes. τὸ πολλοστὸν μέρος, Lys. 14.29 ; πολλ. μέρος, ὧν προσεδοκᾶτε, 19.38 ; bes. mit der Negation, οὐδὲ πολλοστὸν μέρος, auch nicht das Geringste, Lys. 14.46, 19.34, wie Pol. 15.11.10 ; οὐδὲ πολλ. μέρους ἀξιοῦν, Isae. 1.34. – Auch τὰ πολλοστὰ σκληρότητι, Plat. Phil. 44e, das am wenigsten Harte.
2) von der Zeit, πολλοστῷ ἔτει, in den letzten von vielen Jahren, d.i. nach vielen Jahren, πολλοστῷ χρόνῳ, Dem. 24.196, nach langer Zeit ; vgl. Ar. Pax 551 u. Meineke quaest. Men. p. 116.
3) Bei Sp., wie LXX, = πολύς.

1. one of many , Lat. unus e multis, i.e. the smallest, least , [Thucydides (Refs 5th c.BC)], etc.:—; adverb, δευτέρως καὶ πολλοστῶς in a very small degree , [Aristotle Philosopher (Refs 4th c.BC)]
2. of Time, πολλοστῷ χρόνῳ after a very long time , [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC), Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)] (ML)