πολεμέω-ῶ (f. ήσω, ao. ἐπολέμησα, pf. πεπολέμηκα) :
      1 intr. faire la guerre, guerroyer, THC. 1, 124, 140, etc. ; p. opp. à εἰρήνην ἄγειν, THC. 5, 48, 76 ; πόλεμόν τινα, PLAT. Rsp. 551 d, etc. faire une guerre ; τινι, HDT. 6, 37, etc. ; THC. 5, 48, etc. ; ou ἐπί τινα, XÉN. An. 1, 3, 4 ; 3, 1, 5 ; ou πρός τινα, XÉN. Vect. 5, 8, faire la guerre à qqn, contre qqn ; σύν τινι, XÉN. An. 2, 6, 3 ; ou μετά τινος, XÉN. Hell. 7, 1, 27, faire la guerre avec le secours ou l’alliance de qqn ; περί τινος, HDT. 6, 98, faire la guerre au sujet de qqe ch. ; π. ἀπὸ τῶν ἵππων, PLAT. Prot. 350 a, combattre à cheval ; cf. XÉN. Cyr. 7, 1, 49 ; ἀπό τινος, AND. 25, 28, au moyen de qqes ressources ; au pass. ἐπολεμεῖτο ὁ πόλεμος, XÉN. Hell. 5, 1, 1, la guerre se faisait ; fig. faire la guerre à, quereller, taquiner, dat. SOPH. O.C. 191 ; EUR. Ion 1386 ; XÉN. Cyr. 1, 3, 11 ; PLAT. Rsp. 440 a ; τινι ὑπέρ τινος, faire la guerre à qqn au sujet de qqe ch., DÉM. 236, 5, etc. ;
      2 tr. attaquer par une guerre, prendre l’offensive contre, acc. DIN. 95, 1 ; POL. 11, 19, 3 ; 18, 30, 1 ; DS. 4, 61 ; au pass. être attaqué, être traité en ennemi, THC. 1, 37 ; XÉN. Hell. 7, 4, 20 ; DÉM. 33, 1 ; 113, 6 ; 240, 18.

➳ Fut. moy. au sens pass. πολεμήσομαι, THC. 1, 68 ; 8, 43 ; DÉM. 657, 9.

Étym. πόλεμος.

Ion. Iterat. πολεμέεσκε Acus. 22J. ; fut. -ήσω X. An. 2.6.5; pf. πεπολέμηκα Arist. Rh. 1396a11, Ephipp. 9; — Med., aor. ἐπολεμησάμην (κατ-) Plb. 11.31.6; — Pass., πολεμηθήσομαι Id. 2.41.14, etc. ; πολεμήσομαι in pass. sense, Th. 1.68, 8.43, D. 23.110; aor. ἐπολεμήθην Th. 5.26; pf. πεπολέμημαι (κατα-) Id. 6.16; (< πόλεμος) :
to be at war or make war, Id. 1.140, etc. ; ἀφ’ ἡσυχίας πολεμῆσαι ib. 124; opp. εἰρήνην ἄγειν, Id. 5.76; τινι with one, Hdt. 6.37, IG2². 236.19, etc. ; πολεμοῦσαι πρὸς ἀλλήλας πόλεις X. Vect. 5.8, cf. Pl. Lg. 686b, SIG 182.12 (Argos, iv BC), etc. ; μετά τινος or σύν τινι in conjunction with…, X. HG 7.1.27, An. 2.6.5; περὶ τῆς ἀρχῆς π. Hdt. 6.98.
fight, do battle, ἀπὸ τῶν ἵππων Pl. Prt. 350a; ἀπὸ [καμήλων] X. Cyr. 7.1.49; but ἀφ’ ὅτου πολεμήσωμεν what our means of war are, And. 3.16. generally, quarrel, wrangle with one, X. Cyr. 1.3.11; π. χρείᾳ S. OC 191 (anap.), cf. E. Ion 1386; τισὶν ὑπέρ τινος D. 18.31; metaph of disease, Gal. 1.103. later c. acc., make war upon, τὴν πόλιν Din. 1.36 codd. ; τὰς Ἀθήνας D.S. 4.61, cf. 13.84, 14.37, LXX 1 Ma. 5.30, etc. ; τὰς Συρακούσας Plb. 1.15.10, etc. ; metaph, τὰς σταφυλάς Alciphr. 3.22; — Pass., also in early writers, have war made upon one, to be treated as enemies, Th. 1.37, X. HG 7.4.20; ὑπό τινων Isoc. 5.49; καὶ αὐτοὶ… ἐκ πολλοῦ πολεμούμενοι D. 18.43; αὐτὸς μὲν πολεμεῖν ὑμῖν, ὑφ’ ὑμῶν δὲ μὴ πολεμεῖσθαι Id. 9.9; -ηθείσης τῆς χώρας OGI 748.8 (Cyzicus, iii BC). c. acc. cogn., πόλεμον π. Pl. R. 551d, Arist. l.c., etc. ; — Pass., [πολέμους] τοὺς ἐπὶ Θησέως πολεμηθέντας X. Mem. 3.5.10; κατὰ θάλατταν ὁ π. ἐπολεμεῖτο Id. HG 5.1.1, cf. Pl. R. 600a; ὅσα ἐπολεμήθη whatever hostilities took place, X. An. 4.1.1; τὰ περὶ Πύλον κατὰ κράτος ἐπολεμεῖτο Th. 4.23, cf. 3.6. — The form used by Poets is πολεμίζω.

krieg führen, kriegen ; absolut, im Ggstz von εἰρήνην ἄγειν, Thuc. 5.76 u. Folgde ; ἀπὸ τῶν ἵππων, Plat. Prot. 350a ; auch πόλεμόν τινα πολεμεῖν, Rep. VIII.551d ; pass., οὗτος ὁ πόλεμος οὕτως ἐπολεμήθη, Menex. 243e ; τὰ περὶ Πύλον ἐπολεμεῖτο, Thuc. 4.23 ; τοὺς πλείστους πολέμους πεπολεμηκυῖα, Plut. Timol. 2 ; – mit Einem, τινί, die gewöhnl. Vrbdg bei Her., Thuc. u. Folgdn ; zuweilen ἐπί τινα, Xen. An. 3.1.5 u. auch 1.3.4 die richtige Lesart ; πρός τινα, Plat. Legg. III.686b ; Isocr. 4.69 ; vgl. Thuc. 1.141. – Mit einem accus., τινά, bekriegen, feindselig behandeln, Sp., wie Pol. 1.15.10 Plut. Sull. 3 u. sonst ; pass., ἦγον τὴν εἰρήνην ἄσμενοι, ἐκ πολλοῦ πολεμούμενοι, Dem. 18.43, der vrbdt αὐτὸς μὲν πολεμεῖν ὑμῖν, ὑφ' ὑμῶν δὲ μὴ πολεμεῖσθαι, 9.9 ; εἰ ἀμφοτέρωθεν πολεμοῖντο, Xen, Hell. 7.4.20 ; das fut. πολεμήσομαι in pass. Sinne steht Thuc. 1.68, 3.43. – Häufig wird es auch von Wortstreitigkeiten, selbst über einen wissenschaftlichen Gegenstand gebraucht, wie Xen. Cyr. 1.3.12 ; vgl. Plut. Thes. 10 ; a.Sp.

πολεμέω, -ῶ
(< πόλεμος), [in LXX chiefly for לָחַם ni. ;]
to make war, fight: Rev.12:7 b Rev.19:11; before μετά (2Ki.21:15 and see M, Pr., 106, 247), Rev.2:16 12:7 a Rev.13:4 17:14; hyperb., of private quarrels, Jas.4:2.†
(AS)