ή, όν, qui a la vertu de faire, d’où :
   I qui a la vertu de créer, de produire : en gén. avec le gén. PLAT. Def. 411 d ; ARSTT. Top. 6, 10, 1 ;
   II en parl. des arts manuels (architecture, etc.) propre à fabriquer, à confectionner, ARSTT. Nic. 1, 35, 8 ; cf. POL. 1, 4, 4 ; DH. 3, 84 ; ἡ ποιητική, PLAT. Soph. 265 b, la faculté de produire ;
   III en parl. de l’intelligence :
      1 en gén. inventif, ingénieux, CHÆRÉM. (ATH. 562 f) ;
      2 particul. propre à la poésie, poétique, PLAT. Rsp. 393 d, etc. ; ISOCR. 319 d ; οἱ ποιητικοί, PLAT. Rsp. 656 c, les poètes ; ἡ ποιητική (s.-e. τέχνη) PLAT. Gorg. 502 d, etc. la faculté ou le talent poétique.

➳ • Sup. ποιητικώτατος, PLAT. Leg. 607 a.

Étym. ποιητός.

ή, όν, capable of making, creative, productive, opp. πρακτικός (active, Arist. EN 1140a4), τινος Id. Top. 137a4, Pl. Def. 411d; ἡδονῶν Epicur. Sent. 8; abs., αἱ π. ἐπιστῆμαι, = αἱ τέχναι, the Productive Arts, Arist. MM 1216b17, cf. Pol. 1254a2, D.L. 3.84; πᾶσαι αἱ τέχναι καὶ αἱ π. ἐπιστῆμαι Arist. Metaph. 1046b3; ἡ ποιητική creativity, Pl. Sph. 265b; τὰ π.
efficient causes, Plot. 6.3.18, 28. Adv. -κῶς (sc. τῆς ὑγιείας) so as to produce…, Arist. Top. 106b36, cf. Procl. in Alc. p. 52C. of persons, inventive, ingenious, Alex. 234.5.
poetical, λέξις Isoc. 15.47, cf. Phld. Po. 2.40 (both Comp.); of persons, Pl. R. 393d; Ὅμηρον ποιητικώτατον εἶναι ib. 607a; π. καὶ μουσικοί Id. Lg. 802b, cf. 700d, etc. ; οἱ π.
poets, ib. 656c; ἡ π. τύρβη Epicur. Fr. 228; but ἡ ποιητική (sc. τέχνη) the art of poetry, Pl. Grg. 502c, Arist. Po. 1447 a8, etc. ; π. ἄδεια, ἐξουσία, poetic licence, A.D. Pron. 38.3, al., Jul. Or. 1.10b. Adv. -κῶς Pl. R. 332b; by poetic licence, Str. 9.2.14.
celebrated by poets, Ἶρις Olymp. in Mete. 210.7; quoted from the poets, μαρτυρίη Hp. Praec. 12. ποιητική, ἡ, = κισσὸς χρυσόκαρπος, poet΄s ivy, Hedera Helix var.
poetica, Ps.-Dsc. 2.179.

zum Machen, Hervorbringen, Schaffen gehörig, vermögend, geschickt dazu ; Plat. Soph. 265b erkl. ποιητικὴν πᾶσαν ἔφαμεν εἶναι δύναμιν, ἥτις ἂν αἰτία γίγνηται τοῖς μὴ πρότερον οὖσιν ὕστερον γίγνεσθαι ; c. gen., z.B. defin. 411d, δύναμις ποιητικὴ τῆς ἀνθρώπου εὐδαιμονίας ; so φρενῶν, ὑγιείας, geschickt den Verstand zu bilden, Gesundheit zu bewirken, Arist. top. 6.10 ; Ammian. 21 (XI.156); oft Plut. – Bes. aber zum Dichten oder zur Dichtkunst gehörig, dichterisch, poetisch, oft von Menschen, οὐ γάρ εἰμι ποιητικός, Plat. Rep. III.393d, ποιηταὶ ἐγίγνοντο φύσει μὲν ποιητικοί, Legg. III.700d ; ποιητικοὺς ἅμα καὶ μουσικοὺς ἄνδρας παραλαβόντας, VII.802b, u. öfter ; Ὅμηρον ποιητικώτατον εἶναι, Rep. X.607a ; ἡ ποιητική, sc. τέχνη, die Dichtkunst, und übh. jede Kunst, die ein äußerliches, in die Sinne fallendes Produkt hervorbringt (ἔργον αὐτῶν πεποιημένον ἰδεῖν ἐστιν, DL. 3.84, im Ggstz der πρακτικαὶ τέχναι, wie die Staatskunst, von denen er sagt οὐκ ἔστιν ἰδεῖν οὐδὲν θεατὸν αὐτῶν πεποιημένον, ἀλλὰ πράττουσί τι); so Gorg. 502d u. öfter, wie Arist. u. Folgde ; ὀνόματα, Plat. Phaedr. 257a, ὄργανα, Arist. Polit. 1.3 ; Plut. u. a.Sp.
• Adv. ποιητικῶς, Dem. 61.2, nach Weise der Dichter ; ᾐνίξατο ποιητικῶς τὸ δίκαιον, ὃ εἴη, Plat. Rep. I.332b ; Folgde.