ποθέω-ῶ (f. ήσω ou έσομαι, ao. ἐπόθησα ou ἐπόθεσα, pf. πεπόθηκα ; pass. ao. ἐποθέσθην, pf. πεπόθημαι) désirer une chose absente ou éloignée ; p. suite :
      1 regretter : τινα, OD. 19, 136, qqn ; τι, IL. 1, 492 ; 24, 6, etc. ; PD. O. 6, 26 ; SOPH. El. 4 ; PLAT. Rsp. 329 a, qqe ch. ; avec un suj. de chose : ἡ χώρα αὐτὴ τὸ μὴ ὂν ποθήσει, XÉN. Œc. 8, 10, la place même fera regretter ce qui manque ; avec μή et l’inf. : ἆρα ἔτι ποθοῦμεν μὴ ἱκανῶς δεδεῖχθαι ; PLAT. Leg. 896 a, regrettons-nous par hasard qu’il ne soit pas encore suffisamment prouvé? ;
      2 désirer avec ardeur, réclamer, acc. EUR. fr. 470 ; PLAT. Conv. 204 d, etc. ; avec l’inf. désirer avec ardeur de, être impatient de, réclamer, XÉN. An. 6, 2, 8 ; SOPH. Ph. 675 ; EUR. Hec. 1020, etc. ; au pass. SOPH. Tr. 632 ; EUR. Hipp. 513 ; PLAT. Phædr. 255 d, etc. ; abs. aimer passionnément, THCR. Idyl. 12, 2 ; LUC. Im. 22, etc. ;

Moy. regretter, souhaiter avec ardeur, SOPH. Tr. 103.

➳ Prés. éol. ποθήω, SAPPH. fr. 26 Bgk ; inf. épq. ποθήμεναι, OD. 12, 110 ; part. fém. dor. ποθέοισα, THCR. Idyl. 18, 42. Impf. épq. πόθεον, IL. 2, 726. Impf. itér. 3 sg. ποθέεσκε, IL. 1, 492. Fut. ποθήσω, XÉN. Mem. 3, 11, 3 (cf. ci-dessus) ; ποθέσομαι, LYS. 114, 4 ; PLAT. Phæd. 98 a, etc. Ao. ἐπόθησα, XÉN. Hell. 5, 3, 20 ; PLAT. Men. 84 c, etc. ; ἐπόθεσα, épq. πόθεσα, IL. 15, 219 ; OD. 2, 375 ; 4, 748 ; ISOCR. 66 b, 385 e, etc.

Étym. R. indo-europ. *g^whed^h-, désirer, prier ; cf. θέσσομαι, p.-ê. all. bitten.

Od. 1.343, etc. ; Aeol. ποθήω Sappho 23; Ep. inf. ποθήμεναι Od. 12.110; Ep. impf. πόθεον Il. 2.726, etc. ; also ποθέεσκον 1.492, Call. in PSI 9.1092.51; fut. ποθήσω X. Mem. 3.11.3, Oec. 8.10, (ἐπι-) Hdt. 5.93; also ποθέσομαι Lys. 8.18, Pl. Phd. 98a; aor. ἐπόθεσα, Ep. πόθεσα, inf. ποθέσαι, Il. 15.219, Od. 2.375, 4.748, (προ-) Gal. Thras. 29; ἐπόθησα Pl. Men. 84c, X. HG 5.3.20, etc. ; both forms in codd. of Hdt., ἐπόθησε 3.36, ἐπόθεσαν 9.22; ἐπόθεσα also in codd. of Isoc. 4.122, 19.7; pf. πεπόθηκα AP 11.417, S.E. M. 11.139, etc. ; — Med., S. Tr. 103 (lyr.); — Pass., pf. πεπόθημαι Orph. H. 81.3, etc. ; (cf. πόθος fin.) :
long for, yearn after (what is absent), miss or regret (what is lost), φθινύθεσκε… αὖθι μένων, ποθέεσκε δ’ ἀϋτήν τε πτόλεμόν τε Il. 1.492; πόθεόν γε μὲν ἀρχόν 2.703; τοίην γὰρ κεφαλὴν ποθέω Od. 1.343; π. στρατιᾶς ὀφθαλμὸν ἐμᾶς Pi. O. 6.16, cf. Hdt. 3.36, 9.22, etc. ; ἄνδρας πόλις ἥδε ποθεῖ IG1². 945.10; ποθεῖν ποθοῦντα τήνδε γῆν στρατὸν λέγεις A. Ag. 545; τὸν δ’ ἐμὸν δῆμον ποθῶν Ar. Ach. 33; ποθεῖς τὸν οὐ παρόντα Id. Pl. 1127; αἱ κνῆμαι… σου… τὰς πέδας π. ib. 276; ἡ χώρα αὐτὴ τὸ μὴ ὂν ποθήσει the place itself will miss what is absent, X. Oec. 8.10; π. τὰς ἐν τῇ νεότητι ἡδονάς Pl. R. 329a, cf. Ti. 19a, And. 1.70; — Pass., S. Tr. 632, etc. ; ὦ ποθουμένη (sc. Εἰρήνη) Ar. Pax 586; ποθεῖκαὶ ποθεῖται Pl. Phdr. 255d. of things, crave, require, τί γὰρ π. τράπεζα E. Fr. 467; π. ἡ ἀπόκρισις ἐρώτησιν τοιάνδε Pl. Smp. 204d, cf. Prt. 352a. c. inf., to be anxious to do, E. Hec. 1020, Antipho 5.64, X. An. 6.4.8; τὸ νοσοῦν ποθεῖ σε ξυμπαραστάτην λαβεῖν my sickness needs to take thee…, S. Ph. 675; ἆρα ἔτι ποθοῦμεν μὴ ἱκανῶς δεδεῖχθαι; do we still feel that it has not been satisfactorily proved? Pl. Lg. 896a; — Pass., ποθεῖται… λεχθῆναι requires to be stated, Arist. EN 1097b23. abs., love with fond regret, οἱ δὲ ποθεῦντες ἐν ἤματι γηράσκουσι Theoc. 12.2, cf. Luc. Im. 22, etc. τὸ ποθοῦν longing, desire (wrongly expld. by Sch. as = τὸ ποθούμενον), S. Tr. 196. Med. only in ib. 103 (lyr.), ποθουμένα φρήν the longing soul, cf. Eust. 806.56.

fut. ποθήσω, z.B. Xen. Mem. 3.11.3, auch ποθέσομαι, Lys. 8.18 ; aber bei Plat. Phaed. 98a ist die Lesart unsicher ; aor. ἐπόθεσα, Hom., u. ἐπόθησα, ποθέσαι Theocr. 10.8 ; bei Her. steht 9.22 ἐπόθεσαν, 3.36 ἐπόθησε ; ποθέσαι schreibt Bekker Isocr. 4.122 ; aus Sp. werden auch perf. πεπόθηκα, πεπόθημαι, aor. pass. ἐποθέσθην angeführt;
wünschen, begehren, bes. nach Abwesendem, Fernem oder Verlorenem sich sehnen, wie desiderare, auch vermissen ; τοίην γὰρ κεφαλὴν ποθέω, Od. 1.343 ; τῶν μὲν ἄρ' οὔτι πόθει, er vermißte Nichts von dem, 13.219 ; πόθεον δέ μιν ἐσθλὸν ἐόντα, Il. 2.709 ; ὅτε κέν σε μεταλλῶσιν ποθέοντες, wenn sie dich danach fragen sollten, indem sie die Waffen vermissen, Od. 16.287 ; ποθέεσκε δ' ἀϋτήν τε πτόλεμόν τε, Il. 1.492 ; πόθεσαν, ποθέσαι, 15.219, Od. 4.748 ; auch ein eigentümlicher inf. ποθήμεναι, wie von πόθημι, Od. 12.110 ; ποθέω στρατιᾶς ὀφθαλμόν, Pind. Ol. 6.16 ; Aesch. oft, bes. Pers., auch ποθεῖν ἃ μὴ χρή, Ag. 333 ; ποθοῦντι προὐφάνης, Soph. O.C. 1501, u. öfter ; auch pass., τἀκεῖθεν εἰ ποθούμεθα, Tr. 629 ; νεῶν λῦσαι ποθοῦσιν πόδα, Eur. Hec. 1020, u. oft ; ποθεῖν τὸν οὐ παρόντα, Ar. Plut. 1127 ; ποθουμένη πᾶσιν εἰρήνη, Pax 575 ; u. in Prosa : ἐπόθησε τὸν Κροῖσον, Her. 3.36 ; ἔτι ποθεῖ ἡ ἀπόκρισις ἐρώτησιν τοιάνδε, Plat. Symp. 204d, u. oft ; πρὶν ἐπόθησε τὸ εἰδέναι, Men. 84c ; ἐπόθουν ἐς τὴν Ἑλλάδα σῴζεσθαι, Xen. An. 6.2.8, der auch vrbdt ἡ χώρα αὐτὴ τὸ μὴ ὂν ποθήσει, Oec. 8.10, der Platz selbst zeigt schon das Fehlende an, wird es vermissen lassen. – Bes. sehnsüchtig lieben, οἱ ποθεῦντες ἐν ἄματι γηράσκουσι, Theocr. 12.2, u. öfter in der Anth. – Soph. braucht es einmal als dep. med., ποθουμένᾳ γὰρ φρενὶ πυνθάνομαι, Tr. 103 ; vgl. Stephan. de Dial. att. p. 65.

1. to long for, yearn after what is absent, to miss or regret what is lost, Lat. desiderare, [Homer (8th/7th c.BC)], etc.; ποθεῖς τὸν οὐ παρόντα [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]; π. τὰς ἐν τῆι νεότητι ἡδονάς [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]:—;Pass., ὦ ποθουμένη (i.e. Εἰρήνη) [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]
2. of things, to require , ποθεῖ ἡ ἀπόκρισις ἐρώτησιν τοιάνδε [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]
3. with infinitive to be anxious to do, [Euripides (Refs 5th c.BC)]; τὸ νοσοῦν ποθεῖ σε ξυμπαραστάτην λαβεῖν my sickness needs to take thee as an assistant, [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]
4. absolute, τὸ ποθοῦν one's desiring, one's longing , [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]
5. as Dep., ποθουμένη φρήν the longing soul, [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)] (ML)