ή, όν [ᾰ]
   I qui concerne le souffle, la respiration, ARSTT. G.A. 5, 2, 4, etc. ; particul. :
      1 qui a l’haleine courte, asthmatique, MÉD. ;
      2 t. de rhét. qui permet de reprendre haleine ; d’où divisé par des pauses, périodique, HERMOG. Rhet. 145, 13 ;
      3 animé par le souffle vital ; οἱ πνευματικοί, GAL. 2, 368 ; 8, 97, école de médecins qui rapportaient tout à l’action du souffle vital ;
      4 spirituel, incorporel, PLUT. M. 129 c ; NT. Rom. 15, 27 ; 1Cor. 2, 14, etc. ; qui est selon l’esprit, spirituel (père, fils, etc.) BAS. 4, 441 Migne ;
   II qui concerne l’air, ARSTT. Probl. 18, 1 ; H.A. 7, 7, 1, etc. ; πν. ὄργανον, VITR. 10, 1, machine mue par l’air ;
   III qui a des vents, flatueux, ARSTT. H.A. 7, 4, 13 ;
   IV act. :
      1 qui exhale une odeur, TH. C.P. 6, 16, 3 ;
      2 qui donne des vents, ARSTT. Probl. 30, 1, 10 ; NICOM. COM. (Com. fr. 4, 584).

• Sup. -ώτατος, ATH.

Étym. πνεῦμα.

ή, όν, of wind or air, κινήσεις Arist. Pr. 916b4; βία π. Id. HA 586a17; φύσεις Epicur. Ep. 2 p. 39U. ; ἀέρος ψυχρότης Thphr. CP 4.12.5; π. [ὄργανον] a machine moved by wind, Vitr. 10.1.1; μηχάνημα Gal. Anim. Pass. 2.3.
of the nature of wind or air, τὰ π. Arist. Mete. 380a23; π. ξηρότης, i.e. a dry vapour, Plu. Alex. 35.
of subtle substance, τὸ π. Str. 1.3.5; οὐσία, opp. ὑγρά, Ph. 1.15, cf. Cleom. 1.8, Gal. 7.596.
inflated, distended with air, ὑστέραι Arist. HA 584b22. Act. (= πνευματώδης 1.3), causing flatulence, οἶνος Id. Pr. 955a35; βρώματα Nicom.Com. 1.31, cf. Diph. Siph. ap. Ath. 3.73a (Sup.), Plu. 2.286e, Sor. 1.52. Adv. -κῶς by flatulence, Archig. ap. Gal. 12.537.
breathing, exhaling, εὐοσμία Thphr. CP 6.16.3.
of the breath or breathing, τὸ π. μόριον, ὁ π. τόπος, Arist. GA 781a31, Pr. 962a11.
of spirit, spiritual, interpol. in Plu. 2.129c; opp. σαρκικός, ψυχικός, Ep. Rom. 15.27, 1 Ep. Cor. 2.13, etc. Adv. -κῶς ib. 14. οἱ Π. a school of physicians who referred all questions of health to pneumatic agencies, Gal. 8.749, 15.111.
conveying πνεῦμα, κοιλία, of the left ventricle of the heart (opp. αἱματική), Erasistr. ap. eund. UP 6.12, cf. Placit. 4.5.7.
Rhet., Adv. -κῶς in one breath (cf. πνεῦμα VI), ἀποτείνεσθαι Hermog. Inv. 4.1.

zum Winde, Hauche, Atem gehörig, μόριον, Organ zum Atemholen, Medic.; – windig, dem Winde od. Blähungen ausgesetzt, voll von Winden od. Blähungen, Arist. u. sp. Medic.; auch trans., blähend u. aufblasend, Ath. VII.291c, βρωμάτων πνευματικὰ καὶ δύσπεπτα ; Sp. auch = beseelt, geistig, NT ; Ggstz σωματικός, Plut. de san. tu. p. 389 ; – πνευματικοί hieß auch eine Sekte von Aerzten, welche Alles aus dem πνεῦμα in Physiologie u. Pathologie erklären wollten. – Sp., wie NT, auch adv.

πνευματικός, -ή, -όν
(< πνεῦμα),
__1. of or caused by the wind, air or breath (Arist., al.).
__2. spiritual (opp. to σωματικός, Plut.);
__(a) of created beings : τὰ π. (RV, the spiritual hosts), Eph.6:12; of that which is related to the human spirit, opp. to ψυχικός, 1Co.15:44 15:46;
__(b) of that which belongs to or is actuated by the Divine Spirit;
__α of persons : 1Co.2:15 3:1 14:37, Gal.6:1; οἶκος π., figuratively, 1Pe.2:5;
__β of things : Rom.1:11 7:14, 1Co.2:13 10:3-4 12:1 14:1, Eph.1:3 5:19, Col.1:9 3:16, 1Pe.2:5; opp. to τ. σαρκικά, Rom.15:27, 1Co.9:11.†
SYN.: ψυχικός, which see, and cf. DB, ii, 410, iv, 612 (AS)