[ῡ] (impf. ἔπλυνον [ῡ], f. πλυνῶ [ῠ], ao. ἔπλυνα [ῡ], pf. inus. ; pass. f. πλυθήσομαι [ῠ], ao. ἐπλύθην [ῠ] pf. πέπλυμαι [ῠ]) laver :
   I au propre :
      1 laver, nettoyer, particul. du linge, IL. 22, 155 ; OD. 6, 31 ; PLAT. Charm. 161 e, etc. ; ou en gén. AR. Eq. 160 ; fr. 21, etc. ;
      2 ôter en lavant (une tache, une souillure, etc.), acc. OD. 6, 93 ; fig. ANTH. 1, 54 ;
   II fig. :
      1 user à force de laver : τὸ πρᾶγμα πέπλυται, SOSIPATER (Com. fr. 4, 482) c’est une chose usée, vulgaire ;
      2 adresser des reproches : abs. AR. Ach. 381 ; τινά, DÉM. 997, 25 ; 1335, 5, etc. à qqn (cf. franç. laver la tête) ; τί τινα, DIOCL. (Com. fr. 2, 838) reprocher qqe ch. à qqn.

➳ Impf. itér. πλύνεσκον [ῡ] IL. 22, 155. Fut. épq. πλυνέω [ῠ] OD. 6, 31. Ao. épq. πλῦνα, OD. 6, 93 ; pass. ao. réc. ἐπλύνθην, DIOSC. 2, 95.

Étym. R. indo-europ. *pleu-, couler, nager ; cf. πλέω.

Ep. impf. πλύνεσκον Il. 22.155; fut. πλυνῶ Ar. Th. 248, D. 39.11; Ion. and Ep. πλυνέω Od. 6.31, 59; aor. ἔπλυνα, Ep. πλῦνα Od. 6.93, (< ἐκ, περι-) Ar. Pl. 1062, D. 54.9; — Med., fut. πλυνοῦμαι LXX Nu. 31.24 (ἐκπλυνεῖται in pass. sense, Ar. Pl. 1064); aor. part. πλυνάμενος LXX Le. 13.6, (ἐκ-) Hdt. 4.73; — Pass., fut. πλυθήσομαι (πλυνθ- Hsch.) Com.Adesp. 715; aor. ἐπλύθην [υ], 3 sg. subj. πλυθῇ Thphr. HP 3.15.4; part. πλυθέν Dsc. 2.76.18, πλυθείσης Porph. VP 34; pf. πέπλυμαι Hp. Acut. (Sp.) 65, Theoc. 1.150, (κατα-) Aeschin. 3.178; part. πεπλυμένος PCair. Zen. 92 (iii BC) : — wash, clean, prop. of linen. clothes, etc. (opp. λούομαι bathe, νίζω wash the hands or feet), εἵματα πλύνεσκον Il. 22.155; ἴομεν πλυνέουσαι Od. 6.31; πλῦνάν τε (sc. εἵματα) κάθηράν τε ῥύπα πάντα ib. 93; π. κῴδια Ar. Pl. 166; τὸ ἑαυτοῦ ἱμάτιον Pl. Chrm. 161e; τὰς κοιλίας Ar. Eq. 160; ἄμμον Thphr. Lap. 58; ἐάν τις ἢ λόηται ἢ πλύνει τι ἐν ταῖς κρήναις IG 12(5).569.5 (Ceos, iii BC); στολήν LXX Ge. 49.11; — Pass., σησάμου πεπλυμένου PCair. Zen. 562.19 (iii BC); σκίλλης πλυθείσης Porph. l.c. metaph, πέπλυται τὸ πρᾶγμα the thing is washed to pieces, i.e.
worn out, Sosip. 1.3; hence τὸ πεπατημένον καὶ πεπλυμένον threadbare, hackneyed, Longin. Rh. p. 190H. as a slang term, πλύνειν τινά ΄give him a dressing΄, abuse, κἀκυκλοβόρει κἄπλυνε Ar. Ach. 381; ἀλλήλους πλυνοῦμεν D. 39.11; πλύνοντες αὑτοὺς τἀπόρρητα Id. 58.40; τὸν πατέρα καὶ σὲ τούς τε σοὺς ἐγὼ πλυνῶ Men. 608; τοὺς κρείσσονας D.C. 46.4; c. dat. modi, τὸν τάριχον τουτονὶ πλύνων ἅπασιν ὅσα σύνοιδ’ αὐτῷ κακά Ar. Fr. 200; c. dupl. acc., πλυνεῖ τε τὰ κακὰ τῶν κακῶν ὑμᾶς Diocl.Com. 2. (πλυ-ν-jω cogn. with πλε(Ϝ)ω, also with Lith. pláuti ΄bathe΄, OSlav. pluti ΄flow΄, ΄sail΄.)

perf. πέπλυκα, πέπλυμαι, πεπλύσθαι, Theocr. 1.150 ; aor. pass. ἐπλύθην, poet. auch ἐπλύνθην, vgl. Lobeck Phryn. 37 ; πλυνθήσομαι führt Hesych. an;
waschen, ab-, ausspülen, bes. Wäsche u. Kleider ; ὅθι εἵματα πλύνεσκον, Il. 22.155 ; αὐτὰρ ἐπεὶ πλῦνάν τε κάθηράν τε ῥύπα πάντα, Od. 6.93 ; πλυνέουσα, fut., ib. 59 ; κώδια, Ar. Plut. 166, vgl. 514 ; ὃς πλυνεῖ σκεύη, Antiphan. bei Ath. IV.170 ; τὸ ἑαυταῦ ἱμάτιον ἕκαστον πλύνειν, Plat. Charm. 161c ; Pol. τὸ τῶν ἱερῶν ἔδαφος ταῖς κόμαις, 9.6.3 ; τὸ πρᾶγμα πέπλυται, die Sache ist abgewaschen, d.i. abgenutzt, gemein geworden, Sosipat. com. bei Ath. IX.377e. – In der Sprache des gemeinen Lebens πλύνειν τινά, Einen ausschelten, wie wir etwa sagen »Einem den Kopf waschen«, Ar. Ach. 359 ; vgl. Meineke quaest. Men. 221 ; VLL erkl. ἐλέγχειν ; vgl. Dem. 58.40, λοιδορουμένους καὶ πλύνοντας ἑαυτοὺς τὰ ἀπόρρητα, u. 39.11.
Das Wort hat mit πλέω dieselbe Wurzel ΠΛΥ gemein und hängt mit pluo, fluo zusammen, so daß der Begriff des Benetzens, Befeuchtens zu Grunde liegt.

πλύνω
[in LXX chiefly for כָּבַס pi. ;]
to wash (inanimate objects, esp. clothing): τ. δίκτυα, Luk.5:2. Fig., τ. στολάς, Rev.7:14 22:14 (cf. Psa.51:4, 9 and see: ἀπο-πλύνω).†
SYN.: see: λούω (AS)