ας (ἡ) :
      1 le fait d’avoir plus qu’autrui, d’où gain, avantage, ISOCR. 75 b ; DÉM. 662, 28 ; au plur. XÉN. Cyn. 13, 10 ; ISOCR. 31 b, etc. ; particul. supériorité sur qqn, XÉN. Cyr. 1, 6, 28 ; prépondérance, XÉN. Hell. 3, 5, 15 ;
      2 le fait d’avoir trop, d’où abondance de ressources, superflu, PLAT. Tim. 82 a ;
      3 p. suite, le fait de désirer plus qu’on ne doit, d’où cupidité, esprit de convoitise, appétits insatiables, HDT. 7, 149 ; THC. 3, 82 ; au plur. XÉN. Cyr. 1, 6, 29 ; PLUT. Pomp. 39 ; ἐπὶ πλεονεξίᾳ, THC. 3, 84 ; XÉN. Mem. 1, 6, 12, etc. par cupidité ; particul. esprit de domination, ambition excessive, PLAT. Conv. 188 b.

➳ Ion. πλεονεξίη, HDT. l. c.

Étym. πλεονέκτης.

Ion. -ίη, ἡ, greediness, assumption, arrogance, τῶν Σπαρτιητέων ἡ π. Hdt. 7.149, cf. And. 4.13, Th. 3.82, Isoc. 12.240, Pl. R. 359c, X. HG 3.5.15; π. συγγενική wrong done to one΄s kin, Iamb. VP 24.108.
assumption, αἱ ἐν τῷ πυνθάνεσθαι π. Arist. SE 175a19.
advantage, Isoc. 4.183, 15.275, D. 23.128; pl., αἱ ἐν τῷ πολέμῳ π. Isoc. 3.22, etc. ; αἱ π. αἱ ἴδιαι, αἱ δημόσιαι, X. Cyn. 13.10; ἐπὶ πλεονεξίᾳ with a view to one΄s own advantage, Th. 3.84, X. Mem. 1.6.12; μετὰ πλεονεξίας τινὸς ἀγωνίζεσθαι πρὸς [τὰ θηρία] Id. Cyr. 1.6.28; πλεονεξίαι ψυχῆς excellences, Plot. 4.6.3.
a larger share of a thing, τῶν πολιτικῶν δικαίων Arist. Pol. 1282b29.
gain derived from a thing, τὴν ἐπὶ τῶν ἰδίων δικῶν πλεονεξίαν D. 21.28; αἱ π. τῶν πλουσίων undue gains, Arist. Pol. 1297a11, cf. Pl. R. 586b; π. ἔκ τινος Plb. 6.56.3.
excess, opp. ἔνδεια, Pl. Ti. 82a.

ἡ,
1) das Mehrhaben, Ggstz ἔνδεια, Plat. Tim. 82a ; Gewinn, Vorteil, Ueberlegenheit, Eur. I.A. 509 ; αἱ ἐν τῷ πολέμῳ, Isocr. 3.22 ; auch πλεονεξίας παρά τινος ποιεῖσθαι, 4.67 ; καὶ φιλοτιμία, Thuc. 3.82 ; Oberherrschaft, Plut. Timol. u. a.Sp.
2) das Mehrhabenwollen, Habsucht, Geiz, Betrug ; ἡ ἐκ τῶν ἀπειρημένων, Pol. 6.56.3, στασιάσαντες περὶ τὴν τῶν εἰλημμένων πλεονεξίαν, wer einen größern Anteil an der Beute haben solle, 2.19.3, überh. Anmaßung, Her. 7.149 ; καὶ ἀκοσμία, Plat. Symp. 188b ; ἀρχόντων, ib. 182c ; ἀσκεῖν, Gorg. 508a, u. öfter ; Dem. u. Sp.; ἀδικίαι καὶ πλεονεξίαι, Strab. 7.4.6.

πλεονεξία, -ας, ἡ
(< πλεονέκτης), [in LXX for בֶּצַע ;]
the character and conduct of a πλεονέκτης.
__1. advantage.
__2. desire for advantage, grasping, aggression, cupidity, covetousness: Luk.12:15, Rom.1:29, 2Co.9:5, Eph.4:19 (see ICC, in l) Eph.5:3, Col.3:5, 1Th.2:5, 2Pe.2:3 2:14; pl. (see Bl., § 32, 6), Mrk.7:22.†
SYN.: φιλαργυρία, avarice (see Tr., Syn., § xxiv) (AS)