πλεον·εκτέω-ῶ, avoir plus, càd. :
      1 avoir plus qu’un autre, avoir une plus grande part : τινος, THC. 6, 39 ; XÉN. Cyr. 1, 6, 25, de qqe ch. ; avec le gén. de la pers. avoir plus que qqn, XÉN. An. 5, 8, 13 ; abs. avoir l’avantage, en parl. de combattants, PLUT. Cæs. 52 ;
      2 être supérieur, avec le gén. de la pers. : τινος, PLAT. Rsp. 362 b, à qqn ; τινος περί τι, PLAT. Lach. 183 a ; τινος κατά τι, PLAT. Euthyphr. 15 a, à qqn en qqe ch. ; τινί τινος, PLAT. Rsp. 350 a ; ISOCR. 10 e ; DÉM. 1169 fin, m. sign. ; τινι, XÉN. Cyr. 2, 2, 20, etc. l’emporter en qqe ch. ; τὸ πλ. τῶν τεθέντων νόμων, PLAT. Leg. 691 a, le fait d’être au-dessus des lois ; abs. πλ. παρά τινι, XÉN. Hell. 7, 1, 34, avoir plus de valeur, de poids auprès de qqn ; οἱ πλεονεκτεῖν βουλόμενοι, XÉN. Hell. 2, 3, 16, ceux qui prétendent à une plus grande influence politique ; postér. avec l’acc. de pers. πλ. τινα, DH. 9, 7 ; PLUT. Marc. 29 ; LUC. Am. 27, avoir l’avantage sur qqn ; τινά τι, DC. 12, 18, sur qqn en qqe ch. ; au pass. πλεονεκτεῖσθαι χιλίαις δραχμαῖς, DÉM. 1035, 26, être avantagé de mille drachmes ; ὑπό τινος, XÉN. Mem. 3, 5, 2, être considéré par qqn comme de plus grande importance, acc. NT. 2Cor. 7, 2 ;
      3 abs. chercher à avoir plus qu’on ne doit, être âpre au gain, HDT. 8, 112.

➳ Fut. πλεονεκτήσω, THC. 4, 62, ou πλεονεκτήσομαι, PLAT. Lach. 192 e.

Étym. πλέον ἔχειν ; pour la formation, cf. εὐεξία.

fut. -ήσω Th. 4.62, etc. (πλέον ἐκτήσεται shd. be read in Pl. La. 192e); — Prose Verb, have or claim more than one΄s due, mostly in bad sense, to be greedy, grasping, Hdt. 8.112, X. Mem. 2.6.21, Pl. Grg. 483c, etc. also, gain or have some advantage, without any bad sense, δυνάμει τινὶ π. Th. 4.62, cf. 86; opp. ἐλαττοῦσθαι, Arist. Rh. 1360a3; πολὺ ἐπλεονέκτει ὁ Πελοπίδας παρὰ τῷ Πέρσῃ X. HG 7.1.34; abs., Arist. Rh. 1402b25, D.S. 12.46; π. ἀπὸ τῶν μὴ καθηκόντων Plb. 6.56.2; freq. with neut. Pron., π. ταῦτα, etc., Th. 4.61, etc. c. gen. rei, have or claim a larger share of than others, τῶν ὠφελίμων Id. 6.39; τοῦ ἡλίου, τοῦ ψύχους, τῶν πόνων, X. Cyr. 1.6.25, cf. Oec. 7.26; δόξης, χάριτος, Arist. EN 1136b22, 1137a1. c. gen. pers., have or gain the advantage over, τῶν ἐχθρῶν Pl. R. 362b, cf. Hyp. Lyc. 8, etc. ; παρά τινος X. Cyr. 1.6.32 (v.l.); παρ’ ἀλλήλων Arist. Pol. 1292b19; τινι in a thing, X. Cyr. 4.3.21, etc. ; κατά τι Pl. Euthphr. 15a; περί τι Id. La. 183a; also π. τῶν νόμων gain at the expense of the laws, Id. Lg. 691a; τῆς ὑμετέρας π. εὐηθείας take advantage of your simpleness, D. Prooem. 24. later c. acc. pers., get or have the advantage over, D.H. 9.7, Plu. Marc.. 29, Luc. Am. 27; usu. in bad sense, overreach, defraud, πλεονεκτεῖν μηδένα Men. Mon. 259, cf. 1 Ep. Thess. 4.6, 2 Ep. Cor. 7.2, D.Chr. 17.8, D.C. 52.37; in early writers only Pass. in this sense, ὑπό τινων X. Mem. 3.5.2; πλεονεκτεῖσθαι χιλίαις δραχμαῖς to be defrauded in or of 1 000 drachmae, D. 41.25. In Th. 1.77 πλεονεκτεῖσθαι is impers., to be an act of πλεονεξία. Pass., to be surpassed, excelled, τινι Apollod. Poliorc. 173.5.

(ein πλεονέκτης sein) mehr haben, größern Anteil haben, voraus haben ; περὶ τίνων ὁ κρείττων πλέον ἔχων δικαίως πλεονεκτεῖ, Plat. Gorg. 491a ; Ggstz von τὸ ἴσον ἔχειν, Isocr. 1.38 ; τοσοῦτον αὐτῶν πλεονεκτοῦμεν κατὰ τὴν ἐμπορίαν, ὥστε, Plat. Euthyphr. 15a ; τῶν ἐχθρῶν, Rep. II.362b, u. öfter, überlegen sein, Einem ; auch τινός τινι, Einem in Etwas, Xen. An. 3.1.37 ; τῶν ἄλλων περὶ τὸν πόλεμον, Plat. Lach. 183a ; Folgde : auch wie ein transit. c. accus., übertreffen, übervorteilen, Plut. Marcell. 29 DS. 12.45, – pass., πλεονεκτεῖται, Strat. 77 (XII.238); Xen. Mem. 3.5.2 ; ἂν. φάσκῃ πλεονεκτεῖσθαι ταῖς χιλίαις δραχμαῖς, Dem. 41.25, er sei um 1000 Drachmen übervorteilt. – Auch = mehr haben wollen, Vorteil, Gewinn zu erhalten suchen, οὐκ ἐπαύετο πλεονεκτέων, Her. 8.112 ; Vorteil erlangen, Thuc. 4.62, Plat. Legg. III.683a, der so auch fut. med. πλεονεκτήσεται braucht, Lach. 192e, πλεονεκτεῖν ἀπὸ τῶν μὴ καθηκόντων, Pol. 6.56.2 ; a.Sp.

πλεονεκτέω, -ῶ
(< πλεονέκτης, which see), [in LXX: Hab.2:9, Eze.22:27 (בָּצַע), Jdg.4:11 B* ;]
__1. intrans., to have more, to have an advantage (cl., with genitive of person(s)).
__2. Trans., in late writers (see M, Pr., 65), to over­reach, defraud: with accusative of person(s), 2Co.7:2 12:17-18; ἐν τ. πράγματιι, 1Th.4:6 (see M, Th., in l); pass., 2Co.2:11 (as also in cl.; see LS, see word).†
(AS)