(ao. ἐπλεόνασα ; pf. πεπλεόνακα) :
   I intr. être en plus ou en trop, càd. :
      1 être surabondant, excessif, démesuré, p. opp. à ἐλλείπω, T. LOCR. 102 b ; ISOCR. 21 d ; ARSTT. Nic. 2, 6 ; avec le gén. : τινός, ARSTT. Pol. 1, 9, 7, avoir de qqe ch. en excès ; ou le dat. : τινί, STR. 504, être trop abondant en qqe ch. ; περί τινος, PARMÉNISC. (ATH. 156 d) s’étendre trop longuement sur qqe ch., se complaire à qqe ch. ; particul. être trop fréquent, POL. 4, 3, 12 ; en parl. d’un fl. ou d’une mer, déborder, ARSTT. Meteor. 1, 14, 4 ; PLUT. M. 366 b ; t. de gr. être redondant, pléonastique, SCH.-IL. 5, 6 ;
      2 au mor. agir sans mesure, être immodéré, d’où abuser de sa situation, de son pouvoir, empiéter, ISOCR. 250 a ; DÉM. 117, 5 ; 998, 21 ; devenir arrogant ou présomptueux, s’enorgueillir, THC. 1, 120 ;
   II tr. dire ou faire avec excès, d’où :
      1 employer avec excès, abuser de : τι, DIPH. (ATH. 356 d) ; de qqe (aliment) ; τὰ ἄρθρα, SCH.-AR. Pl. 5, abuser de l’article ; au pass. πρόσεστίν οἱ κακία πλεονασθέντι, GAL. employé avec excès, (ce remède) devient nuisible ;
      2 avec un rég. de pers. dépasser la mesure à l’égard de qqn, particul. abuser de la bonne foi de qqn, d’où au pass. être trompé, STOB. Ecl. 2, 232 ;
      3 amplifier, exagérer : ἔστιν ἃ πλεονάζεσθαί τις ἂν νομίσειε, THC. 2, 35, il y a des choses qu’on croirait dites avec exagération ; particul. exagérer le prix de : τι, ARSTD. t. 1, 170, de qqe ch.

➳ Pf. rare πεπλεόνακα, DS. 1, 90 ; pf. pass. πεπλεόνασμαι, HPC. Fract. 756 ; STR. 106.

Étym. πλέον.

(rarely πλειονάζω), fut. -άσω ; pf. πεπλεόνακα D.S. 1.90; — Pass., pf. -ασμαι Hp. Fract. 7, etc. ; aor. -άσθην Id. Art. 47; (< πλέον) :
to be more, esp.
to be more than enough, superfluous, opp. ἐλλείπειν, ὑπολείπειν, Arist. EN 1106a31, Col. 799a18; τὸ πλεονάζον the excess, PRev. Laws 57.13 (iii BC), LXX Ex. 26.12; π. παρά c. acc., to be in excess of…, LXX Nu. 3.46; ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία Ep. Rom. 5.20; of animals, have more than the due number of limbs, opp. κολοβὰ γίνεσθαι, Arist. GA 770b32; of visits, to be frequent, Plb. 4.3.12; of the sea, encroach, Arist. Mete. 351b6, cf. Plu. 2.366b; πάθος defined as ὁρμὴ πλεονάζουσα, Zeno Stoic. 1.50; εἰκασία ἐστὶ μεταφορὰ πλεονάζουσα simile is expanded metaphor, Demetr. Eloc. 80; τὸ ς πλεονάσαν used to excess, D.H. Comp. 14; Gramm., to be redundant, Demetr.Lac. Herc. 1012.21, etc. ; Ἀρίσταρχος οὐκ ἔλεγε πλεονάζειν τὸ ἄρθρον A.D. Synt. 6.2; also of letters, τὸ ε πλεονάζει (in ἑώρων) Id. Pron. 58.25; but π. τῷ ι to have an added ι (as in ἐμεῖο), ib. 38.20; cf. III. 6. c. gen., exceed, opp. λείπω, Ptol. Geog. 1.20.7; abs., τὸ πλεονάζον ἔργον the extra work, PLille 1v. 16 (iii BC); τοὺς πλεονάζοντας τῶν ρκέ (sc. ἐρίφους) the odd 25 out of 125, PCair. Zen. 422.7 (iii BC). of persons, go beyond bounds, take or claim too much, Isoc. 2.33, 12.85, D. 9.24, 39.14; c. dat., presume upon…, εὐτυχίᾳ Th. 1.120; but π. κυνηγεσίαις go beyond bounds in…, Str. 11.5.1; of a writer, τοῖς ὀνόμασι π. Id. 3.3.7; abs., to be lengthy, tedious, Id. 9.1.16, D.S. 1.90, LXX 2 Ma. 2.32; περί τινος Parmenisc. ap. Ath. 4.156d. π. τινός have an excess of, abound in a thing, opp. ἐνδεὴς εἶναι, Arist. Pol. 1257a33, cf. Epicur. Sent. 4; but π. τοῦ καιροῦ exceed all bounds…, of a writer, D.H. Comp. 22. c. acc., state at a higher figure, Str. 6.3.10; — Pass., to be magnified, exaggerated, [νομίσειεν ἂν] ἔστιν ἃ πλεονάζεσθαι Th. 2.35, cf. Str. 2.4.3; πεπλεόνασται has been overdone, opp. ἐνδεὲς πεποίηται, Hp. Fract. 7, cf. Art. 47.
make to increase, τινὰς τῇ ἀγάπῃ 1 Ep. Thess. 3.12.
eat in too great quantity, τι Diph. Siph. ap. Ath. 8.356d, Dsc. 4.75, 82 (all Pass.).
raise the price of, τι Aristid. 1.170J. Pass., to be deceived, prob. f.l. for πλεονεκτεῖσθαι, Stob. 2.7.11m.
Gramm., use in addition or redundantly, εἰώθασιν οἱ Ἀττικοὶ τὰ ἄρθρα πλεονάζειν Sch. Ar. Pl. 5; Αἰολεῖς πλεονάζουσιν ἕτερον σύμφωνον EM 84.18; — Pass., τὸ υ πλεοναζόμενον ψιλοῦται ib. 440.12.
to be in excess of unity, partake of plurality, Procl. Inst. 2.

mehr sein, bes. mehr als nötig, daher überflüssig, übermäßig sein ; Ggstz von ἐλλείπω, Tim.Locr. 102b, wie Isocr. 2.33 u. Arist. eth. 2.6 ; τῇ εὐτυχίᾳ, übermütig sein, Thuc. 1.120, dem τῇ κατὰ πόλεμον εὐτυχίᾳ ἐπαίρεσθαι entsprechend ; vgl. noch 2.35, ἔστιν ἃ καὶ πλεονάζεσθαι, im Ggstz von τάχ' ἄν τι ἐνδεεστέρως νομίσειε δηλοῦσθαι, übertrieben werden ; auch bei Dem. 9.24 ist ἐπειδὴ πλεονάζειν ἐπεχείρουν καὶ πέρα τοῦ μετρίου τὰ καθεστηκότα ἐκίνουν vrbdn, wie 39.14 τοὺς πάνυ δεινοὺς ὅταν πλεονάζωσιν, ἐπίστασθ' ὑμεῖς κοσμίους ποιεῖν, sich übermütig erheben, das Maß überschreiten ; sonst wie πλεονεκτεῖν gebraucht, mit dem es Sp. verwechseln ; – Pol. 4.3.12 vrbdt πλεοναζούσης τῆς παρουσίας τῶν πρεσβευτῶν, als die Gesandten häufiger ankamen ; – πλεονάζει μοι τοῦτο, das ist bei mir häufig der Fall, ich habe häufig, Strab. u. Sp.; – πλεονάζειν τινός, Ueberfluß woran haben ; den Vorzug vor Einem haben, Arist. Pol. 1.5 u. Sp. – Im praes. überbieten, einen höhern Preis fordern, erhalten, Aristid.

πλεονάζω
(< πλέον), [in LXX for עֲדַף, רָבָה, etc. ;]
__I. Intrans.
__1. Of persons;
__(a) to abound in (Arist.);
__(b) to superabound: 2Co.8:15 (LXX).
__2. Of things, to abound, superabound: Rom.5:20 6:1, 2Co.4:15, Php.4:17, 2Th.1:3, 2Pe.1:8.
__II. Trans. (Num.26:54, Psa.71:21; not cl, see Lft., Notes, 48 f.), to make to abound: 1Th.3:12 (cf. ὑπερ-πλεονάζω).†
SYN.: περισσεύω, q.v (AS)