πλαταγέω-ῶ [ᾰᾰ]
      1 claquer, faire un bruit sec en battant des mains, THCR. Idyl. 8, 88 ; en gén. THCR. Idyl. 3, 29 ; ANTH. 9, 86 ;
      2 frapper avec un bruit sec, acc. BION 1, 4 ; ANTH. 6, 218 ; au pass. retentir avec force, ANTH. 7, 182.

➳ Impf. pass. 3 pl. dor. ἐπλαταγεῦντο, ANTH. 7, 182.

Étym. πλαταγή.

clap the hands, Theoc. 8.88 ; of broad flat bodies coming together, clap, v.l. in Id. 3.29, AP 9.86 (Antiphil.) ; — Med., ἐπλαταγεῦντο θύραι ib. 7.182 (Mel.).
beat, so as to make a loud noise, στήθεα Bion 1.4; στέρνα BMus.Inscr. 1084.6 (Naucratis) ; τύμπανον AP 6.218.6 (Alc.).

klatschen, in die Hände klatschen, Theocr. 8.88 ; von zusammenschlagenden, breiten Körpern, einen klatschenden Schall von sich geben, ὄστρεα Antiphil. 22 (IX.86), u. a.Sp. Vgl. οὐδὲ τὸ τηλέφιλον ποτιμαξάμενον πλατάγησεν, Theocr. 3.29, u. ib. Schol. S. πλαταγώνιον u. πλατάγημα. – Auch trans., schlagen, daß es klatscht, bes. τύμπανα, Antip.Sid. 27, Alc. Mess. 8 (VI.218, 219); auch στήθεα, Bion 1.4 ; u. im pass., θαλάμων θύραι ἐπλαταγεῦντο, Mel. 125 (VII.182), sie ertönten.