'att. πλήττω (f. rare et poét. πλήξω, ao. ἔπληξα, pf.2 πέπληγα ; pass. ao.1 ἐπλήχθην, ao.2 ἐπλήγην ou ἐπλάγην, pf. πέπληγμαι) :
   I tr. frapper :
      1 sans idée d’hostilité, frapper, heurter : πέπληγον χορὸν ποσί, OD. 8, 264, ils frappèrent le sol de leurs pieds pour la danse ; κονίσαλον ἐς οὐρανὸν ἐπέπληγον πόδες ἵππων, IL. 5, 504, les pieds des chevaux frappaient ou soulevaient la poussière vers le ciel ; ἵππω πλήξαντε, IL. 5, 588, les deux chevaux ayant heurté (le cadavre) ; ἵππους ἐς πόλεμον πεπληγέμεν, IL. 16, 728, pousser des chevaux dans la bataille ;
      2 avec idée d’hostilité, frapper, blesser, particul. frapper d’un coup de la main ou d’une arme de trait (p. opp. à βάλλειν, frapper d’une arme de jet, d’un projectile) HDT. 6, 117 ; πλ. δόρυ ἄορι, IL. 16, 115, briser une lance avec une épée ; πλ. σκήπτρῳ, IL. 2, 266, frapper d’un bâton ; πλ. τινά, IL. 5, 763, etc. frapper qqn ; πλ. τινὰ χειρὶ βαρείῃ, OD. 18, 57, frapper qqn d’une main pesante ; avec double acc. de la pers. et de la partie du corps frappée : τὸν δ' ἄορι πλῆξ' αὐχένα, IL. 11, 240, il le frappa au cou de son épée ; au pass. particul. à l’ao. et au pf. κόρυς πληγεῖσα ἔγχεϊ, IL. 17, 296, casque frappé par une javeline ; πλ. κεραυνῷ, IL. 8, 455, être frappé de la foudre ; en parl. d’un vaisseau, OD. 12, 416 ; 14, 306 ; d’un arbre, HÉS. Sc. 422 ; πέπληγμαι καιρίαν πληγήν, ESCHL. Ag. 1343, je suis frappé d’un coup mortel ; cf. SOPH. Tr. 931, etc. ; en ce sens l’act. rar. us. chez les Att. (fut. ESCHL. fr. 255 ; ao. EUR. I.A. 1579 ; pf. AR. Av. 1350 ; postér. ao. PLUT. Nic. 27, M. 233 f ; JOS. A.J. 4, 8, 33, etc.) ; d’ord. les Att. emploient pour l’act. l’un des verbes παίω ou πατάσσω, auxquels s’oppose le pass. de πλήσσω: παίσαντές τε καὶ πληγέντες, SOPH. Ant. 171, ayant frappé et ayant été frappés ; ὅταν ὃ μὲν πληγῇ, ὃ δὲ πατάξῃ, ARSTT. Nic. 5, 7, lorsque l’un a été frappé, et que l’autre a frappé ; cf. XÉN. An. 6, 1, etc. ; LYS. 102, 9 ; DÉM. 51, 27 ;
      3 p. suite, frapper, battre, vaincre, d’où au pass. être battu en campagne, être vaincu, subir une défaite, HDT. 5, 120, etc. ; THC. 4, 108, etc. ; SOPH. O.C. 605, etc. ;
      4 atteindre, d’où au pass. se laisser atteindre, donner prise sur soi, d’où se laisser corrompre : δώροισι, HDT. 8, 5 ; ὑπὸ τῆς δωροδοκίας, PLUT. Dem. 25, par des présents ;
      5 fig. frapper, d’où au pass. être frappé, être atteint : συμφορῇ, HDT. 1, 41 ; ESCHL. Ch. 31, etc. par un malheur ; νόσῳ, SOPH. Ant. 819, par une maladie ; ἱμέρῳ, ESCHL. Ag. 1204 ; ἐξ ἔρωτος, EUR. Hipp. 38, par le désir, par l’amour ; avec le dat. ou l’acc. de la chose au sujet de laquelle on est frappé : δόμοισι καὶ σώμασι πεπλαγμένοι, ESCHL. Sept. 895, atteints dans leurs demeures et dans leurs corps ; τὴν καρδίαν ἢ ψυχὴν πληγείς, PLAT. Conv. 218 a, frappé au cœur ou dans l’âme ;
   II intr. (au pf. πέπληγα) être frappé : νῶτα, LUC. Trag. 115, sur le dos ; μάστιγι, Q. SM. 5, 91, de coups de fouet ; π. τοὺς πόδας, SPT. 2Reg. 9, 3, être estropié ou paralysé des pieds ; abs. être battu, PLUT. Luc. 31, M. 79 e, etc. ;

Moy. (ao. inf. πλήξασθαι) frapper sur soi, se frapper : μηρώ, IL. 12, 162 ; 16, 125, se frapper les deux cuisses en signe de colère ou d’indignation ; τὴν κεφαλήν, HDT. 3, 14, se frapper la tête en signe de deuil.

➳ Act. prés. πλήσσω, NIC. Al. 456 ; att. πλήττω, ARSTT. Phys. 5, 1, 2. Ao. épq. πλῆξα, IL. 2, 266 ; OD. 10, 162 ; HÉS. Th. 855 ; dor. πλᾶξα, PD. N. 1, 49 ; 10, 71 ; THCR. Idyl. 22, 124. Ao.2 épq. avec redoubl. ἐπέπληγον, IL. 5, 504, et πέπληγον, IL. 23, 363 ; OD. 8, 264 ; inf. πεπληγέμεν, IL. 16, 728 ; 23, 660. Pass. ao.1 ἐπλήχθην, PLUT. M. 901 c. Ao.2 part. dor. πλαγείς [ᾱ] THCR. Idyl. 22, 105 ; CALL. Cer. 40. Ao.2 épq. avec redoubl. 3 sg. πεπλήγετο, IL. 12, 162 ; OD. 13, 198 ; 3 pl. πεπλήγοντο, IL. 18, 51. Pf. dor. part. pl. πεπλαγμένοι, ESCHL. Sept. 895. Moy. f. πληγήσομαι, au sens pass. XÉN. Cyr. 2, 3, 10.

Étym. R. indo-europ. *pleh₂k/g-, frapper ; cf. lat. plāga, plangō.

'

Nic. Al. 456, present used by Hom. and Att. writers only in compd. ἐκπλ- (cf. πλήγνυμι); Att. πλήττω Arist. Ph. 224a33; fut. πλήξω A. Fr. 275, and late Prose, Philostr. VA 5.39, (ἐπι-) Il. 23.580, (ἐκ-) Pl. R. 436e, (κατα-) X. Lac. 8.3; aor. ἔπληξα, Ep. πλῆξα, Il. 2.266, Hes. Th. 855, Hdt. 3.64, and later Greek, J. AJ 4.8.33, Plu. 2.233f, BGU 759.14 (ii AD), etc. ; Dor. πλᾶξα Pi. N. 1.49; never in Att. (E. IA 1579 is spurious) exc. in compds. ἐκ, κατα-; in the simple Verb the fut. and aor. of πατάσσω or παίω are used instead, as also in LXX; pf. πέπληγα, subj. πεπλήγῃ Ar. Av. 1350, inf. πεπληγέναι X. An. 6.1.5 (dub., but read by Ath. 1.15e), part. πεπληγώς Il. 5.763, al. (also in pass. sense in late writers, LXX 2 Ch. 29.9, Plu. Luc. 31, Luc. Trag. 115, Q.S. 5.91, etc.); later perf. πέπληχα Men. Epit. 485, Sam. 86, J. AJ 4.8.33; Ep. redupl. aor.2 ἐπέπληγον Il. 5.504, πέπληγον 23.363, Od. 8.264; inf. πεπληγέμεν Il. 16.728, 23.660; but part. πεπλήγοντες in pres. sense, Call. Jov. 53, Nonn. D. 28.327; — Med., fut. πλήξομαι (κατα-) Plb. 4.80.2, D.H. 6.10, etc. ; aor. ἐπληξάμην, Ep. πληξάμην, h.Cer. 245, Hdt. 3.14, and in late Prose, J. AJ 16.10.7, (κατα-) Plb. 2.52.1, etc. ; part. πληξάμενος Il. 16.125; Ep. aor.2 πεπλήγετο 12.162, Od. 13.198, πεπλήγοντο Il. 18.51; — Pass., pres. πλήσσομαι Ptol. Harm. 1.1; fut. πληγήσομαι X. Cyr. 2.3.10, D. 18.263 (but in compos. ἐκπλαγήσομαι); also πεπλήξομαι E. Hipp. 894, Ar. Eq. 271, Pl. Tht. 180a; aor. ἐπλήχθην Ph. 1.39, Dsc. 1.93, Placit. 4.14.3, but mostly ἐπλήγην, Hdt. 5.120, S. OC 605, etc. (the former nowhere in Trag., exc. ἐκπληχθείς E. Tr. 183 (lyr.)); part. πληγείς Il. 8.12, A. Th. 608, Frr. 139, 180, Antipho 4.44.3, etc. ; Dor. πλαγείς (v. infr. 1.1a ad fin.); Aeol. πλάγεις [α] Alc. Supp. 26.3; (ἐπλάγην [α] only in compds. ἐξ, κατ-, of persons struck with terror or amazement); pf. πέπληγμαι Hdt. 1.41, etc. — in Att. and Trag., also LXX, the simple Verb is scarcely found exc. in fut. 2 and 3, aor.2, and pf. Pass., but fut. Act. is used once by A., pf. 2 πέπληγα by Ar. and X. (v. supr.); Hdt. uses the Act. (aor.) only in 3.64, 78. — The pres. πλήσσω, πλήσσομαι are unknown to Att. writers (also to LXX, exc. 4 Ma. 14.19), who use the pres. Act. and Pass. of παίω, τύπτω instead (v. sub his vv.); whereas the aor.2 Pass. ἐπλήγην is used instead of ἐπαίσθην, ἐπατάχθην, or ἐτύφθην (< ἐτύπην); hence παίσαντές τε καὶ πληγέντες S. Ant. 172; πότερον πρότερος ἐπλήγην ἢ ἐπάταξα Lys. 4.15; πατάξας καταβάλλω, opp. πληγεὶς κατέπεσεν, Id. 1.25, 27; ὁ πληγεὶς ἀεὶ τῆς πληγῆς ἔχεται, κἂν ἑτέρωσε πατάξῃ τις, ἐκεῖσ’ εἰσὶν αἱ χεῖρες D. 4.40; ὅταν ὁ μὲν πληγῇ, ὁ δὲ πατάξῃ Arist. EN 1132a8; πατάξαι ἢ πληγῆναι Id. Rh. 1377a21; so in D. 21.33, 38 the Act. πατάξαι corresponds with the Pass. πληγῆναι in ib. 36, 39 :
strike, smite, freq. in Hom., esp. of a direct blow, opp. βάλλειν (οὔτε πληγέντα…, οὔτε βληθέντα Hdt. 6.117), πλῆξεν… κόρυθος φάλον Il. 3.362; σκήπτρῳ δὲ μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμω πλῆξεν 2.266, cf. 16.791; πλήξας ξίφει αὐχένα ib. 332; μή τις… ἐμὲ χειρὶ βαρείῃ πλήξῃ Od. 18.57, etc. ; ἱστὸς… πλῆξε κυβερνήτεω κεφαλήν 12.412; c. acc. dupl. pers. et rei, strike one on…, τὸν δ’ ἄορι πλῆξ’ αὐχένα Il. 11.240, etc. ; τὸν… ξίφεϊ… κληῗδα παρ’ ὦμον πλῆξ’ 5.147; τὸν… κατ’ ἄκνηστιν μέσα νῶτα πλῆξα Od. 10.162; πὺξ πεπληγέμεν, of boxers, Il. 23.660; πλῆξ’ αὐτοσχεδίην 12.192; πεπληγὼς ἀγορῆθεν ἀεικέσσι πληγῇσιν having driven him with blows, 2.264; κῦμα… μιν… πλῆξεν struck him, Od. 5.431; ὦσε ποδὶ πλήξας 22.20; ἵππω πλήξαντε [ποσὶ τὸν νεκρόν] Il. 5.588; πέπληγον χορὸν ποσίν Od. 8.264; ἵππους ἐς πόλεμον πεπληγέμεν whip on the horses to the fray, Il. 16.728; of Zeus, strike with lightning, Hes. Th. 855; — Med., μηρὼ πληξάμενος having smitten his thighs, Il. 16.125; καὶ ὣ πεπλήγετο μηρώ 12.162 (but στῆθος πλήξας Od. 20.17); πλήξασθαι τὴν κεφαλήν, as a token of grief, Hdt. 3.14; — Pass., to be struck, smitten, πληγέντε κεραυνῷ stricken by lightning, Il. 8.455, etc. ; of a ship, Διὸς πληγεῖσα κ. Od. 12.416; of a tree, Hes. Sc. 422, cf. Th. 861; ἡ κριθὴ ἐπλήγη (by hail?) PPetr. 2 p. 69 (iii BC); freq. in Trag., πληγεὶς θεοῦ μάστιγι A. Th. 608; Διὸς πληγέντα… πυρί E. Supp. 934; πληγείς τινος stricken by a man, Id. Or. 497 (s.v.l.); ἔβραχε θύρετρα πληγέντα κληῗδι touched by the key, Od. 21.50; ὥσπερ τὰ χαλκία πληγέντα… ἠχεῖ Pl. Prt. 329a; ὑπὸ δόρατος πλαγεὶς δι’ ἀμφοτέρων τῶν ὀφθαλμῶν IG4²(1).122.64 (Epid., iv BC); c. acc. cogn., πέπληγμαι καιρίαν πληγήν A. Ag. 1343.
sting, πληγεῖσα ὑπὸ σκορπίου Sammelb. 1267.6 (i AD). with acc. of the thing set in motion, κονίσαλον ἐς οὐρανὸν ἐπέπληγον πόδες ἵππων struck the dust up to heaven, Il. 5.504; Ζεὺς ἐπ’ Ἴδᾳ πλᾶξε κεραυνόν (for Ἴδαν πλᾶξε κεραυνῷ) Pi. N. 10.71; — Pass., πλήσσονται λινέαις ὄρτυγες ἐν νεφέλαις are dashed against the nets, Call. Aet. 3.1.37.
strike or stamp as one does a coin, Κύπριος χαρακτὴρ… ἐν γυναικείοις τύποις… πέπληκται A. Supp. 283. of musical sounds, οὑτωσὶ πληγέντα οὕτως ἐφθέγξατο τὰ φωνήεντα Plot. 3.3.5. metaph in Pass., receive a blow, to be heavily defeated, Hdt. 5.120, 8.130, Th. 4.108, 8.38; to be stricken by misfortune, συμφορῇ πεπληγμένον Hdt. 1.41, cf. A. Ch. 31 (lyr.); στρατὸν τοσοῦτον πέπληγμαι I am smitten in so great a host, Id. Pers. 1015 (lyr.); διανταίαν δόμοισι καὶ σώμασιν πεπλαγμένους Id. Th. 896 (lyr.); φθινάσιν πληγεῖσα νόσοις S. Ant. 819 (anap.).
to be smitten emotionally, ἱμέρῳ πεπληγμένοι A. Ag. 544; also πληγέντες δώροισι touched by bribes, Hdt. 8.5; ἐξ ἔρωτος Hermesian. 7.42; τὴν καρδίαν πληγεὶς ὑπὸ λόγων Pl. Smp. 218a, etc. Act. of wines, when smelt or drunk, overpower, τὴν κεφαλήν Gal. 18(2).568, 15.672; shock, κατασεισμὸς πλήσσει [τινὰ] βιαίως Sor. 1.72; — Pass., πληττομένη ἡ μήτρα Id. 2.59. (Cf. πλάζω, Lat. plango, Goth. faiflōkun (redupl.) ΄they beat their breasts΄.)

att. -ττω, perf. II. πέπληγα, über dessen Bdtg s. unten, pass. πέπληγμαι, aor. pass. ἐπλήγην, πληγήσεσθαι, Xen. Cyr. 2.3.10, πεπλήξομαι, Eur. Hipp. 894 (in den Zusammensetzungen ἐξεπλάγην, κατεπλάγην); Hom. hat neben dem aor. I. ἔπληξα u. ἐπληξάμην auch den aor.2 mit der Reduplication πέπληγον, inf. πεπληγέμεν u. med. πεπληγόμην, auch ἐπέπληγον, Il. 5.504;
schlagen, hauen, stoßen, übh. treffen, bes. im Nahkampf, Ggstz von βάλλω, Her. 6.117 ; mit dem accus. der Person oder des getroffenen Teiles, σκήπτρῳ δὲ μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμω πλῆξεν, Il. 2.266 ; ἕτερον ξίφεϊ πλῆξε, 5.147 ; und mit dem doppelten accus., τὸν δ' ἄορι πλῆξ' αὐχένα, 11.240 ; pass., Διὸς πληγέντι κεραυνῷ, 15.117, u. öfter ; vgl. ἐν Ἴδᾳ πλᾶξε κεραυνόν, Pind. N. 10.71 ; u. so, mit dem Blitze treffen, Hes. Th. 855, vgl. Sc. 422 ; Eur. Suppl. 934 ; das perf. in aktiver Bdtg, ῥάβδῳ πεπληγυῖα, Od. 10.238, 319, vgl. Il. 5.763 ; αὐτὸν πεπληγὼς πληγῇσιν, 2.264 ; πέπληγον δὲ χορὸν ποσίν, von dem Aufschlagen, Stampfen der Füße im Tanze, Od. 8.264, vgl. 22.20 ; auch mit näherer Ortsbestimmung, τὸν κατ' ἄκνηστιν μέσα νῶτα πλῆξα, 10.161 ; eigentüml. κονίσαλον ἐς οὐρανὸν ἐπέπληγον πόδες ἵππων, den Staub schlugen, trieben die Füße der Rosse gen Himmel, Il. 5.504 ; vgl. ἵππους ἐς πόλεμον πεπληγέμεν, die Rosse in die Schlacht treiben, 16.728 ; med., πλήξασθαι μηρώ, sich die Hüften schlagen, 16.125. – Häufig bei den Tragg. im pass. (das activ. Aesch. frg. 257, ἵνα πλήξειεν Eur. I.A. 1579 ; πατάσσω vertritt die Stelle dieses Activums): πληγεὶς θεοῦ μάστιγι, Aesch. Spt. 590 ; πέπληγμαι καιρίαν πληγήν, ich bin von einem tödlichen Schlage getroffen, Ag. 1516 ; auch δαίμονος χολῇ βαρείᾳ δυστυχῶς πεπληγμένοι, 1645 ; καὶ θεός περ ἱμέρῳ πεπληγμένος, 1176 (vgl. Eur. Med. 556); eigentümlich χαρακτὴρ πέπληκται τεκτόνων πρὸς ἀρσένων, ist hineingeschlagen, ausgeprägt, Suppl. 280 ; τῆς ἀνδροφθόρου πληγέντ' ἐχίδνης ἀγρίῳ χαράγματι, getroffen, gebissen, Soph. Phil. 267 ; παίσαντές τε καὶ πληγέντες, Ant. 172 ; φθινάσιν πληγεῖσα νόσοις, 813 ; βαρείᾳ συμφορᾷ πεπλήγμεθα, Eur. Alc. 406 ; Ar. u. in Prosa ; auch med., πλήξασθαι τὴν κεφαλήν, sich den Kopf schlagen, als Ausdruck der Trauer, Her. 3.14 ; pass. geschlagen, besiegt werden, Her. 5.120, 8.130, wie Thuc. ἐν πολλαῖς ταῖς πρὶν μάχαις πεπληγμένοι, 8.38, vgl. 4.108 ; vom Unglück betroffen werden, Her. 1.41 ; u. übertr., bestochen werden, 8.5 ; ὡσπερεὶ ὑπὸ ἀγαθοῦ πύκτου πληγείς, Plat. Prot. 339e ; καθαπερεὶ πληγεῖσα ὑπὸ τῶν νῦν δὴ λόγων, Phil. 22e ; ἑτέρῳ πεπλήξει ῥηματισκίῳ, Theaet. 180a ; πέπληγα hat bei Ar. Av. 1350 activ. Bdtg ; bei Xen. An. 5.9.5, τέλος δὲ ὁ ἕτερος τὸν ἕτερον παίει, ὡς πᾶσι δοκεῖν πεπληγέναι τὸν ἄνδρα (wo v.l. πεπληχέναι), ist es auch wohl akt., »er schien den Mann getroffen zu haben«, so daß nicht mit Buttmann πεπλῆχθαι zu ändern ist ; aber bei Sp. intr., πεπληγότες Plut. Lucull. 31, Dion.Hal. 6.25.

πλήσσω
[in LXX chiefly for נָכָה hi., ho. ;]
to strike, smite: pass., Rev.8:12 (cf. ἐπι, πλήσσω).†
(AS)