(f. πλεύσομαι ou πλευσοῦμαι, ao. ἔπλευσα, pf. πέπλευκα ; pass. ao. ἐπλεύσθην, pf. πέπλευσμαι) :
      1 naviguer, voguer, en parl. de pers. πλεῖν ἐνὶ πόντῳ, OD. 16, 368 ; ἐπὶ πόντον, IL. 7, 88 ; ἐν τῇ θαλάττῃ, PLAT. Rsp. 346 b ; ἐν τῷ πελάγει, XÉN. Cyr. 6, 1, 16, naviguer sur mer ; πλ. ἐν ναυσίν, XÉN. Ath. 1, 13 ; ἐν πλοίοις, XÉN. An. 5, 1, 10, etc. naviguer sur des vaisseaux, sur des embarcations ; βορέῃ ἀνέμῳ, OD. 14, 253 ; ζεφύρου αὔρᾳ, ESCHL. Ag. 691, avec le borée, avec le zéphyre ; Ἰλιόθεν, IL. 14, 251, d’Ilion ; ἀπὸ Λευκάδος, THC. 1, 46, de Leucade ; εἰς Τροίαν, SOPH. Ph. 915, pour Troie ; ἐπὶ Κέρκυραν, THC. 1, 53, pour Corcyre ; ἐπὶ Λέσϐου, XÉN. Hell. 1, 2, 11, etc. pour Lesbos ; πρὸς οἶκον, SOPH. Ph. 58, etc. ; οἴκαδε, PLAT. Ep. 316 e, pour retourner dans son pays ; avec l’acc. de la traversée : πλοῦν πλεῖν, PLUT. M. 193 c, faire une traversée ; cf. SOPH. Ph. 1038, etc. ; du lieu sur lequel on navigue : πλ. ὑγρὰ κέλευθα, OD. 3, 71, parcourir en naviguant les routes humides ; τὴν θάλατταν, XÉN. Hell. 5, 1, 13 ; AND. 18, 3 ; LYS. 105, 4 ; PLUT. M. 67 d, la mer ; au pass. θάλαττα πλεομένη, LUC. Cauc. 14, mer sur laquelle on navigue ; τὸ πεπλευσμένον πέλαγος, XÉN. Cyr. 6, 1, 16, partie de la mer sur laquelle on navigue ;
      2 en parl. de navires, IL. 9, 360 ; OD. 12, 70 ; HDT. 2, 96 ; THC. 7, 23 ; XÉN. An. 1, 7, 15, etc. ; πλεῖν ταχύ, XÉN. Œc. 8, 8, être bonne marcheuse, en parl. d’une trière ; ἔφευγε ταῖς ναυσὶν εὖ πλεούσαις, XÉN. Hell. 1, 6, 16, il s’enfuit avec ses vaisseaux qui naviguaient bien ;
      3 en parl. de tout objet flottant (armes, IL. 21, 302 (ion. πλῶον) ; arbres, OD. 5, 240 (ion. πλώοιεν), etc.) ; νῆσος πλέουσα, HDT. 2, 156, île flottante ;
      4 p. anal. en parl. d’une marche chancelante, ἔπλεον ὀλισθαίνοντες ἀμφοτέροις τοῖς ποσί, POL. 3, 55, 2, ils chancelaient glissant des deux pieds à la fois ;
      5 fig. naviguer, faire une traversée, càd. se diriger bien ou mal, SOPH. Ant. 190, etc. ; PLAT. Leg. 813 d, etc.

➳ Les Attiques semblent n’avoir contracté que les formes en εε ou εει : πλέεις — πλεῖς, πλέει — πλεῖ, ἔπλεε — ἔπλει, mais non celles en εω, εη, etc. : πλέω, πλέῃς, πλέομεν, ἐπλέομεν, etc. ; les formes non contractes πλέεις, πλέει, πλεέτω sont de la période de décadence ; Homère n’emploie de ce verbe que le prés., l’impf. et le fut. πλεύσομαι. Dans les inscr. att. seul. formes contr. en -ει-, v. Meisterh. p. 140, 5. Prés. impér. 2 sg. πλεῖ, EUR. Tr. 103. Impf. 3 sg. poét. πλέεν, OD. 5, 278, etc. Fut. πλεύσομαι, IL. 11, 22 ; OD. 12, 25 ; HDT. 1, 29 ; 3, 135 ; ou πλευσοῦμαι, THC. 1, 143 ; XÉN. An. 5, 7, 8, etc. ; postér. πλεύσω, POL. 2, 12, 3. Ao. impér. 2 sg. réc. πλῆθι (c. de *πλῆμι) CLÉM. 1, 216 Migne. Épq. et ion. πλείω, OD. 15, 34 ; 16, 368, ou πλώω, IL. 21, 302 ; OD. 5, 240, etc. ; fut. πλώσω, LYC. 1944 ; ao.1 ἔπλωσα, IL. 3, 47, etc. ; ao.2 ἔπλων, ANTH. 11, 42, etc. ; pf. πέπλωκα, HDT. 4, 99 ; EUR. Hel. 540, etc.

Étym. p. *πλέ(ϝ)ω, de la R. indo-europ. *pleu-, naviguer, couler ; cf. sscr. plávate « nager, couler », lat. pluit ; v. πλόος.

gén. de πλέως.

v. πλείων.

Ep. πλείω Od. 15.34, 16.368; Ep. impf. ἀπέπλειον 8.501; also Ep. and Ion. πλώω (v. infr.); Att. contr. imper. πλεῖ E. Tr. 102 (anap.); fut. πλεύσομαι Od. 12.25, Il. 11.22 (ἀνα-), Hdt. 2.29, Th. 6.104, etc. ; later πλευσοῦμαι SIG 402.27 (Chios, iii BC), found in codd. of Th. 1.143, 8.1, (ἐπεσ-) Id. 4.13, (συνεκ-) Lys. 13.25, (ἀπο-) Pl. Hp. Ma. 370d, 371b, (συμ-) Isoc. 17.19, etc. ; Dor. πλευσοῦμαι Theoc. 14.55; but 3 pl. πλεύσονται GDI 5120 B 11, 13 (Crete, iii BC); πλεύσω Philem. 116 (s.v.l.), Plb. 2.12.3, AP 11.162 (Nicarch.), 245 (Lucill.), OGI 572.30 (Lycia, ii/iii AD), etc. ; aor.1 ἔπλευσα A. Ag. 691 (lyr.), etc. ; pf. πέπλευκα S. Ph. 404, etc. ; — Pass., fut. πλευσθήσομαι (περι-) Arr. An. 5.26.2; aor. ἐπλεύσθην ib. 6.28.6, Babr. 71.3; pf. πέπλευσμαι X. Cyr. 6.1.16, D. 56.12; Hom. uses only pres., impf., and fut. πλεύσομαι (v. supr.). — Of the Ion. πλώω, Hom. uses opt. πλώοιεν Od. 5.240, part. ἐπιπλώων ib. 284, πλώων h.Hom. 22.7; impf. πλῶον Il. 21.302; also shortd. aor. ἔπλων, ως, ω, part. πλώς, in the compds. ἀπέπλω, ἐπ-έπλως, part. ἐπιπλώς, παρέπλω· and Hes. has ἐπέπλων· the pres., impf., and fut. forms occur as vv. ll. in Hdt., inf. πλώειν 4.156, part. πλωούσας 8.10, 22, 42; impf. ἔπλωον ib. 41; Iterat. πλώεσκον Q.S. 14.656; fut. πλώσομαι (ἀπο-) Hdt. 8.5 (πλώσω Lyc. 1044); but the aor.1 forms are read in Hdt., ἔπλωσα 4.148; inf. πλῶσαι 1.24; part. πλώσας 4.156, 8.49 (also once in Hom. in compd. ἐπιπλώσας Il. 3.47); pf. παραπέπλωκα Hdt. 4.99; πέπλωκα occurs E. Hel. 532, Ar. Th. 878 (paratrag.). — Only εε and εει are contracted in Att. (πλέει is f.l. in Th. 4.28, and πλέετε v.l. in X. An. 7.6.37). [Hom. uses πλέων as monosyll., πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον Od. 1.183] :
sail, go by sea, Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς Il. 3.444; Ἰλιόθεν 14.251; ἐπὶ Κέρκυραν Th. 1.53; εὐθὺ Λέσβου X. HG 1.2.11; π. ἐπὶ [σῖτον] to fetch it, Id. Oec. 20.27; ἐπί τι IG1². 105.9; μετὰ [νάκος] Pi. P. 4.69; εἰς Ἐρέτριαν ἐπ’ ἄνδρας Pl. Mx. 240b; more fully, ἐνὶ πόντῳ νηῒ θοῇ πλείοντες Od. 16.368; νηῒ… πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον Il. 7.88; πλέεν… ποντοπορεύων Od. 5.278; ἐν τῇ νηΐ Pl. R. 341d; ἐν τῇ θαλάττῃ ib. 346b; ἐπλέομεν βορέῃ ἀνέμῳ Od. 14.253; αὔρᾳ A. Ag. 691 (lyr.); c. acc. cogn., πλεῖθ’ ὑγρὰ κέλευθα sail the watery ways, Od. 3.71; πλεῖν τὴν θάλατταν And. 1.137, Lys. 6.19, Isoc. 8.20, Antiph. 100; — Pass., τὸ πεπλευσμένον [πέλαγος] X. Cyr. 6.1.16, cf. Babr. 71.3; πλεῖται ἡ θάλασσα Muson. Fr. 18 B p. 104 H. ; also π. στόλον τόνδε S. Ph. 1038; τοῦ πλοῦ τοῦ πεπλευσμένου D. 56.12; metaph, πλεῖν ὑφειμένῃ δοκεῖ, cf. ὑφίημι III; prov., ὁ μὴ πεπλευκὼς οὐδὲν ἑόρακεν κακόν Posidipp. 22; ἐπὶ γῆς μὴ πλεῖν when on land do not be at sea, i.e. avoid the hazards of tax-farming, etc., Pythag. ap. Clem.Al. Strom. 5.55.28. of ships, Il. 9.360; νέας ἄμεινον πλεούσας Hdt. 8.10, etc. ; ὑπὸ τριήρους… εὖ πλεούσης ἐπεδιώκοντο Th. 7.23; ἡ ναῦς ἄριστά μοι ἔπλει Lys. 21.6; ἔφευγε ταῖς ναυσὶν εὖ πλεούσαις X. HG 1.6.16; τριήρης ταχὺ π. Id. Oec. 8.8. of other things, swim, float, τεύχεα καλὰ… πλῶον καὶ νέκυες Il. 21.302; δένδρεα…, τά οἱ πλώοιεν ἐλαφρῶς Od. 5.240; [νῆσος] πλέουσα Hdt. 2.156.
to be conveyed by sea, [σκῦλα] πλέοντα Th. 3.114. metaph, ταύτης ἔπι πλέοντες ὀρθῆς while [the ship of] our country bearing us is on an even keel, S. Ant. 190; οὐδ’ ὅπως ὀρθὴ πλεύσεται (sc. ἡ πόλις) προείδετο D. 19.250; πάντα ἡμῖν κατ’ ὀρθὸν πλεῖ Pl. Lg. 813d; θεοῦ θέλοντος κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις E. Fr. 397; also κέρδους ἕκατι κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοι Ar. Pax 699.
(With πλε(Ϝ), πλευ- cf. Skt. plávate ΄float΄, ΄swim΄, Lat. pluit; with πλω- cf. Goth. flōdus ΄river΄, ΄flood΄, OE. flćwan ΄flow΄.)

(ΠΛΥ, pluo, fluo, fließen, vgl. πλύνω), fut. πλεύσομαι, gew. πλευσοῦμαι, aor. ἔπλευσα, perf. πέπλευκα, u. pass. πέπλευσμαι, aor. pass. ἐπλεύσθην, ep. u. ion. Nebenformen sind πλείω u. πλώω, d. m. s.,
schiffen, zu Schiffe fahren ; Hom. nur praes. u. impf., ὅτε σε πρῶτον Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς ἔπλεον ἁρπάξας, Il. 3.444, u. öfter ; auch mit, Zusätzen, wie ἐνὶ πόντῳ, ἐπὶ πόντον, ποντοπορεύων, u. c. accus., πόθεν πλεῖθ' ὑγρὰ κέλευθα, Od. 3.71 u. öfter, ihr fahret die nassen Pfade, wie man ἰέναι ὁδόν sagt, u. womit τὸ πεπλευσμένον bei Xen. Cyr. 6.1.16 im Ggstz von ἄπλευστος zu vergleichen, πλεῖν τὴν θάλασσαν, Hell. 4.8.6, ἡ θάλαττα πλεομένη, Luc. Prom. 14, auch τοῦ πλοῦ πεπλευσμένου, der getanen Fahrt ; auch πλεῖν τὰ πελάγη, Pol. 3.4.10, μετὰ κεῖνο πλευσάντων μινυᾶν, Pind. P. 4.69 ; aor., Aesch. Ag. 676, Suppl. 725 ; πρὸς ἡμᾶς πεπλεύκατε Soph. Phil. 402, u. öfter ; Eur. u. Comic.; Her. hat gew. die Form πλώω, aber 2.96, 156, 3.135, 4.89 erkennen alle Handschriften die Form mit ε an, πλεῖ ἐν τῇ νηΐ, Plat. Rep. I.341d ; ἐν τῇ θαλάττῃ, ib. 346b ; auch vom Schiffe, ναῦς ἐν θαλάττῃ πλέουσα, Legg. VI. 758a ; πλεύσας εἰς Ἐρετρίαν ἐπ' ἄνδρας, Menex. 240b ; Folgde. – Spätere Dichter scheinen es allgemein von Reisen auch zu Lande gebraucht zu haben, Schol. Nic. Ther. 295 ; – schwimmen, wie νέω, Her. 2.156. – Uebh. schwanken, wanken, von Allem, was nicht fest steht, ἔπλεον ὀλισθαίνοντες ἀμφοτέροις τοῖς ποσί Pol. 3.55.2, zw. – Zu bemerken ist, daß bei diesem Worte auch die Zusammenziehung in ει von den Attikern oft vernachlässigt wird, z.B. Thuc. 4.28, Bekker

att. zsgzn aus πλέονα, acc. sing. u. nom. u. acc. plur. von πλέων.

πλέω
[in LXX, before εἰς, Jon.1.3 (בּוֹא), I Est.4:23, Isa.42:10; before ἐπί, 4Ma.7:3; with accusative (poët.), Sir.43:24, 1Ma.13:29 (cf. Act.27:2, Rec.) * ;]
to sail: Luk.8:23, Act.27:24; before εἰς, Act.21:3 27:2, 6; ἐπί, Rev.18:17
(cf. ἀπό-, δια-, ἐκ-, κατα-, παρα-, ὑπο-πλέω).†
(AS)