ακός (ἡ) [ᾰκ] toute surface large et plate, d’où :
      1 plaine, ESCHL. Pers. 818, etc. ; SOPH. O.R. 1103, etc. ; EUR. Bacch. 14, etc. ; particul. plaine ou espace uni des enfers, SOPH. O.C. 1564 ; au plur. SOPH. O.C. 1576 ;
      2 surface de la mer, PD. P. 1, 46 ; EUR. fr. 582, 4 ; AR. Ran. 1438, etc. ;
      3 plateau d’une montagne, d’une région montagneuse, SOPH. Ph. 1430, Aj. 1220 ; EUR. Ion 1267, etc. ;
      4 sommet d’un rocher, SOPH. Tr. 273 ;
      5 pierre plate, dalle, tablette, LUC. Somn. 3, etc. ; fig. au plur. les tablettes du cœur, NT. 2Cor. 3, 3 ; particul. pierre tumulaire, ANTH. 7, 324 ;
      6 surface sans poil au bas-ventre des animaux, ARSTT. P.A. 3, 14 ; H.A. 2, 17, etc. ;
      7 gâteau plat, ANTH. 12, 115 ;
      8 plur. extrémité aplatie de la queue de certains crustacés, ARSTT. H.A. 4, 2, 5 ;
      9 plur. tables de la loi, NT. Hebr. 9, 4.

Étym. obscure ; cf. πλακοῦς, πλακερός.

πλακός, ἡ, anything flat and broad, esp.
flat land, plain, πᾶσαν ἠπείρου πλάκα A. Pers. 718 ; Φλεγραίαν π. Id. Eu. 295; νυχίαν π., of Psyttaleia (fort. μυχίαν), Id. Pers. 953 (lyr.); πλακὸς ὑλίας Berl.Sitzb. 1927.7 (Locr., v BC); νεκύων πλάκα S. OC 1564 (lyr.); νεκρῶν πλάκες ib. 1577 (lyr.); also of sea and sky, πόντου πλάξ the ocean-plain, Pi. P. 1.24 ; ἄλοκα Νηρεΐας πλακὸς τέμνοντες Arion 1.15; ποντία, πελαγία π., E. Fr. 578.4, Ar. Ra. 1438; κατ’ Αἰγαίην πόντου πλάκα BMus.Inscr. 1012 (Chalcedon, i BC/i AD); αἰθερία πλάξ E. El. 1349 (anap.); flat top of a hill, table-land, Σουνίου, Οἴτης π., S. Aj. 1220, Ph. 1430; Παρνασοῦ πλάκες E. Ion 1267; ἀπ’ ἄκρας πυργώδους πλακός from the flat top of the towering hill, S. Tr. 273; τὰς π. τοῦ ὄρους Ant.Lib. 4.1.
flat stone, tablet, ἐργώνας τᾶν πλακῶν τᾶς τομᾶς εἰς τὸν ὀχετόν IG4²(1).109 iii 154 (Epid., iii BC); π. ἐπιγεγραμμέναι OGI 672.12 (Egypt, i AD), cf. Luc. Somn. 3, etc. ; of the Tables of the Jewish Law, αἱ π. τοῦ μαρτυρίου, τῆς διαθήκης, LXX Ex. 31.18, Ep. Hebr. 9.4; λίθων πλαξὶ λείαις Luc. Am. 12; οὐκ ἐν πλαξὶν λιθίναις ἀλλ’ ἐν π. καρδίας 2 Ep. Cor. 3.3; tombstone, AP 7.324, cf. IG 12(5).329 (pl., Paros); pl., slabs of marble, Chor. p. 89 B., cf. eund. in Rev.Phil. 1877.79; ὥσπερ μαρμάρου π., of ice, Jul. Mis. 341b. πλάκες χρυσίου gold plates, Str. 4.2.1; σαπφείροιο D.P. 1105 ; ἡ ἐντὸς π. τῶν κογχυλίων the inner surface…, Thphr. Sens. 73. ἡ π. τοῦ βαλανίου τούτου prob. part of the furnace, PMag. Osl. 1.340. d. pl., flakes of ἀρσενικὸν τὸ πλακῶδες, Dsc. 5.104. in pl., flaps, tail-fins of crustacea, Arist. HA 526b9, GA 758a14.
folds within certain parts of the ruminant stomach, Id. HA 507b11, PA 675a28. κοπτῆς πλάκες, πλακοῦντες, AP 12.212 (Strat.). (Cf. Lett. plakt ΄become flat΄.)

ακός, ἡ, jeder platte, flache, breite Körper, Fläche ; πόντου, Meeresfläche, Pind. P. 1.24 ; πελαγία, Ar. Ran. 1434 ; κενώσας πᾶσαν ἠπείρου πλάκα, Aesch. Pers. 704 ; Eum. 285 ; Soph. O.R. 1103 u. öfter, der auch die Unterwelt nennt τὰν παγκευθῆ κάτω νεκρῶν πλάκα, O.C. 1560 ; auch von einer Bergfläche, Aj. 1199, u. von der Spitze eines Turms, ἀπ' ἄκρας ἧκε πυργώδους πλακός, Trach. 272 ; oft bei Eur., δικόρυφον πλάκα Bacch. 307, σεμνὰς πλάκας ναίοντες ὀρέων 717. – Der Grabstein, ὑπὸ πλακὶ τέθαμμαι, Ep.adesp. 649 (VII.324). – Der irreg. dat πλαγκταῖς od. πλακταῖς für πλαξί ist sehr zw. bei Orph.

πλάξ, -ακός, ἡ
[in LXX for לוּחַ ;]
anything flat and broad.
__1. a plain (poët.).
__2. In late writers (Luc., al.), a flat stone, a tablet: 2Co.3:3, Heb.9:4.†
(AS)