ή, όν, qu’on peut boire, potable, ESCHL. Pr. 480.

Étym. πιπίσκω.

ή, όν :
A pass. qu’on peut croire, digne de foi, d’où :
   I en parl. de pers. sûr, honnête, loyal, IL. 15, 331, etc. ; HÉS. Th. 735 ; XÉN. Cyr. 7, 5, 27 ; AR. Pl. 27 ; ISOCR. 215 d, etc. ;
   II en parl. de choses, sûr, croyable, vraisemblable, HOM. ATT. etc. ; πιστὸν ἔχειν τι, THC. 1, 141, tenir qqe ch. pour croyable ou certain ; βροτῷ δὲ πιστὸν οὐδέν, SOPH. fr. 583, pour les mortels il n’y a rien de sûr ; οὐκέτι πιστὰ γυναιξίν, OD. 11, 455, on ne peut plus se fier aux femmes ; τὸ πιστὸν τῆς πολιτείας καὶ ὁμιλίας, THC. 1, 68, la bonne foi dans les affaires publiques et les relations privées ; au plur. : ὦ πιστὰ πιστῶν, ESCHL. Pers. 681, ô fidèles d’entre les fidèles ;
   III fidèle : τινι, IL. 16, 147 ; XÉN. Hell. 6, 5, 44 ; PLAT. Rsp. 567 e, à qqn ; avec le gén. : πιστός τινος, ERGIAS (ATH. 360 f) le fidèle ami de qqn ; subst. τὸ πιστόν :
      1 foi, confiance : τινος, THC. 2, 40, en qqe ch. ; τὸ πιστὸν νέμειν τινί, APP. Civ. 3, 39, ajouter foi aux paroles de qqn ; au plur. EUR. Ph. 275 ;
      2 confidence, secret, SOPH. O.C. 1488 ;
      3 ce qui donne confiance, garantie, caution : τὸ πιστὸν τῆς ἀληθείας νέμειν, SOPH. Tr. 398, jurer de dire la vérité ; au plur. τὰ πιστὰ ποιέεσθαι, HDT. 3, 8, se donner mutuellement des gages de sa foi, càd. conclure un traité ; πιστὰ θεῶν ποιεῖσθαι, XÉN. Cyr. 4, 2, 7, se porter garant en prenant les dieux à témoin ; πιστὰ δοῦναι καὶ λαϐεῖν, XÉN. Cyr. 3, 2, 23, se donner mutuellement des garanties ; πιστὰ ἔχειν παρά τινος, XÉN. Cyr. 4, 2, 13, avoir de qqn des gages de foi, des engagements ou des garanties ; τὰ πιστὰ τηρεῖν τινι, HDN 8, 7, 9, tenir sa parole envers qqn ; πιστὰ ἠξίου γενέσθαι, XÉN. Cyr. 7, 4, 3, il demandait que caution lui fût donnée, il réclamait le serment de fidélité ;
B act. :
   I qui a foi, qui croit à ou en, dat. THGN. 283 ; ESCHL. Pers. 55, etc. ; SOPH. O.C. 1031 ; PLAT. Leg. 824, etc. ; au sens relig. croyant, fidèle, NT. Ap. 16, 1 ;
   II docile, soumis, XÉN. Hell. 2, 4, 30.

• Cp. -ότερος, THC. 5, 108 ; ANT. 122, 41 ; ISOCR. 215 d. • Sup. -ότατος, IL. 16, 147 ; ESCHL. Pers. 681 ; ARSTT. Top. 5, 3, 4, etc.

Étym. πείθω.

ή, όν, (< πείθω); Pass., to be trusted or believed; of persons, faithful, trusty, ἑταῖρος Il. 15.331, etc. ; φύλακες Hes. Th. 735 ; μάρτυρες Pi. P. 1.88 ; Ζηνὶ π. ἄγγελος A. Pr. 969, etc. ; Comp. -ότερος Th. 5.108, Isoc. 10.38; Sup. πιστότατος Ar. Pl. 27; c. dat., πιστότατος δέ οἱ ἔσκε Il. 16.147 ; ὁ π. ἡμῖν κἀγαθὸς καλούμενος S. Tr. 541, cf. E. IA 153 (anap.), etc. ; c. gen., τοῦ Φαλάνθου πιστόν τινα a trusted friend of P., Ergias ap. Ath. 8.360f; π. πρὸς τὰ συμβόλαια Arist. Pol. 1283a33; οἱ πιστοί, in Persia, trusty councillors, X. An. 1.5.15, cf. Hdt. 1.108 (Sup.); τάδε Περσῶν πιστὰ καλεῖται A. Pers. 2 (anap.); so πιστὰ πιστῶν, = πιστότατοι, ib. 681, cf. 528, 979.
trustworthy, worthy of credit, Antipho 3.3.5 (Comp.), 5.3, Th. 3.43. Adv., -τῶς καὶ ἀδόλως IG1². 90.14, 17.
genuine, π. Ἀταλάντης γόνος S. OC 1322 ; Θηρικλέους π. τέκνον, of a cup, Theopomp.Com. 32.1 ; unmistakable, νόσοι πονηραὶ καὶ π. LXX De. 28.59. of things, trustworthy, sure, ὅρκια π. Il. 3.269, cf. Pi. O. 11 (10).6, etc. ; τέκμαρ τῶνδε, τεκμήρια, μαντεῖα, A. Ag. 272, 352, Th. 66; τοῖσι Ἕλλησι ὡς πιστὰ δὴ τὰ λεγόμενα ἦν Hdt. 8.83; ἔσται πιστὰ καὶ ἄδολα καὶ ἁπλᾶ ἅπαντα τὰ ἀπ’ Ἀθηναίων Ῥηγίνοις IG1². 51.11 ; οὐκέτι πιστὰ γυναιξίν no longer can one trust women, Od. 11.456 ; βροτῶν δὲ π. οὐδέν S. Fr. 667.3 ; οὐκ ἔχοντες τὴν ἐλπίδα… πιστὴν ἔτι no longer having such hope as could be relied on, Th. 5.14 ; ὑπόληψις ἡ πιστοτάτη, of knowledge, Arist. Top. 131a23.
deserving belief, credible, π. καὶ οἰκότα Hdt. 6.82, cf. 8.80; π. ὑπόθεσις Pl. Phd. 107b; τοῦτο π. ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς Arist. Cael. 276a14; πιθανὸν καὶ π. Id. Rh. 1356b28; [λόγος] ἀποδεικτικὸς καὶ π. ib. 1377b23. πιστόν, τό, as Subst., pledge, security, warrant, τὸ π. τῆς ἀληθείας S. Tr. 398, etc. ; τὸ π. τῆς ἐπιστήμης Th. 6.72 (but τὸ π. τῆς καθ’ ὑμᾶς πολιτείας its honesty, Id. 1.68); τὸ π. ἔχοντες… κἂν περιγενέσθαι feeling confidence that…, Id. 1.141 ; freq. in pl., τὰ πιστὰ ποιέεσθαι = πίστιν ποιεῖσθαι, Hdt. 3.8; πιστὰ θεῶν, of oaths, X. Cyr. 4.2.7; ἐδώκαμεν καὶ ἐλάβομεν πιστά we gave and received pledges, c. fut. inf., Id. An. 3.2.5, cf. 4.8.7, etc. ; πιστὰ ἠξίου γενέσθαι Id. Cyr. 7.4.3; τὰ πίστ’ ἐδειξάτην A. Ag. 651 ; στέργειν τὰ π. τῶνδε Id. Eu. 673 ; τὰ π. ἐμαυτῷ τοῦ θράσους παρέξομαι E. Ph. 268. Act., believing, relying on, τινι Thgn. 283, A. Pr. 917, Pers. 55 (anap.), S. OC 1031 ; trustful, τῆς ἐλευθερίας τὸ π. Th. 2.40, cf. Pl. Lg. 824 ; τινὶ τὸ π. νέμειν App. BC 3.39.
obedient, loyal, τὴν τῶν Ἀθηναίων χώραν οἰκείαν καὶ π. ποιήσασθαι X. HG 2.4.30.
faithful, believing, Act. Ap. 16.1, IG 3.3435. Adv. πιστῶς with good faith, μὴ π. καταμαρτυρηθείς Antipho 2.4.7 ; loyally, D. 3.26 ; Comp. -οτέρως Aen.Tact. 22.17.
persuasively, in Comp., πιστότερον ἢ ἀληθέστερον Antipho 3.3.4; credibly, demonstrably, Pl. Epin. 983e; unmistakably, κριθῆναι Gal. 9.857.
with disposition to believe, D. 34.49; Comp., πιστότερον πρὸς ἐκείνους ἢ πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς διακείμενοι Lys. 18.15.

ή, όν, (πιπίσκω), = ποτός, liquid; πιστά liquid medicines, draughts, A. Pr. 480.

1) Passivisch :
   a) von der Person, der man glauben, trauen kann oder muß, treu, zuverlässig, glaubwürdig ; ἑταῖρος, Il. 15.331, u. oft ; πιστότατος δέ οἱ ἔσκε, Il. 16.147 ; φύλακες, Hes. Th. 755 ; γένος θεῶν, Pind. N. 10.54 ; μάρτυρες, P. 1.88, 12.27 ; ἄγγελος, Aesch. Prom. 971 ; Soph. O.R. 385, 1118 ; φύλαξ, O.C. 357 ; Eur. oft ; εἰς ξυμμαχίαν, Thuc. 3.11, vgl. 8.9 ; Plat. Phaed. 89d ; φίλοι, Phaedr. 233d ; πρός τι, Arist. Pol. 3.13. Bei den Persern sind οἱ πιστοί eine Art vertraute Räte, Xen. An. 1.5.15, vgl. ὦ πιστὰ πιστῶν, = πιστόταται, Aesch. Pers. 681. – Auch • adv., πιστῶς τὰ πρὸς αὐτὸν διακείμενος, Pol. 3.98.5.
   b) von Sachen, worauf man bauen kann, zuverlässig, sicher, glaubhaft ; ὅρκια πιστά, Hom., wie Pind. Ol. 10.6, N. 9.16 ; οὐκέτι πιστὰ γυναιξίν, man darf den Weibern nicht mehr trauen, Od. 11.456 ; σύμβολον πιστόν, Pind. Ol. 12.8, wie τέκμαρ Aesch. Ag. 263 ; τεκμήρια, 543, u. öfter ; ὁμιλία πιστὴ καὶ βέβαιος, Soph. Phil. 71 ; μαντεῖα, Tr. 77, u. sonst ; πιστὰ καὶ οἰκότα, Her. 6.82 ; πιστότερον ἢ ἀληθέστερον σύγκειται, Antipho 3 γ 4 ; πιστῷ καὶ βεβαίῳ χρήσασθαι λόγῳ, Plat. Tim. 49b ; εἰ πισταὶ ὑμῖν εἰσιν αἱ ὑποθέσεις, Phaed. 107b ; dah. τὸ πιστόν, = πίστις, Unterpfand der Treue, was Glauben gibt, Verbürgung, Aesch. Ag. 637, Eum. 643, Ch. 391 ; ἦ καὶ τὸ πιστὸν τῆς ἀληθείας νέμεις ; Soph. Trach. 397 ; τὸ πιστὸν τόδε λόγων ἐμῶν δέχου, Eur. Or. 245 ; τὰ πίστ' ἐμαυτῷ τοῦ θράσους παρέξομαι, Phoen. 275, u. öfter ; πιστὸν οὐδέν ἐστιν αὐτοῖς, Ar. Lys. 629 ; τὰ πιστὰ ποιεῖσθαι, = πίστιν ποιεῖσθαι, Her. 3.8 ; πιστὰ δοῦναι καὶ λαβεῖν, Pfänder der Treue geben und empfangen, wodurch man sich gegenseitig verbürgt, Xen. An. 3.2.5 u. oft ; Cyr. 3.2.23 ; πιστὰ ἠξίου γενέσθαι, 7.4.3, vgl. An. 2.2.10 ; auch πιστὰ θεῶν ποιεῖσθαι, einen Eid leisten, Cyr. 4.2.7 ; Sp.
2) Akt., glaubend, trauend, sich auf Einen verlassend ; Theogn. 283 ; τοῖς πεδαρσίοις κτύποις πιστός, Aesch. Prom. 919 ; Pers. 55 ; ἀλλ' ἔσθ' ὅτῳ σὺ πιστὸς ὢν ἔδρας τάδε, Soph. O.C. 1035 ; vgl. Porson Eur. Hec. 1125. – Auch = folgend, gehorsam, Sp., wohin man auch zieht τὴν χώραν οἰκείαν καὶ πιστὴν ποιεῖσθαι Xen. Hell. 2.4.30.

trinkbar, zum Trinken, neben βρώσιμος, Aesch. Prom. 478.

πιστός, -ή, -όν
(< πείθω), [in LXX chiefly for אָמַן ;]
__I. Pass., to be trusted or believed;
__1. of persons, trusty, faithful : Mat.24:45 25:21, 23 Luk.12:42, Act.16:15, 1Co.4:2 4:17 7:25, Eph.1:1 6:21, Col.1:2, 7 4:7, 9, 1Ti.1:12, 2Ti.2:2, Heb.2:17 3:2, 5, 1Pe.5:12, Rev.2:13 19:11; of God, 1Co.1:9 10:13, 2Co.1:18, 1Th.5:24, 2Th.3:3, Heb.10:23 11:11, 2Ti.2:13, 1Jn.1:9, 1Pe.4:19; before ἐν, Luk.16:10-12 19:17, 1Ti.3:11; ἐπί, with accusative, Mat.25:23; ἄχρι θανάτου, Rev.2:10; ὁ μάρτυς ὁ π., Rev.1:5; id. καὶ ἀληθινός, Rev.3:14.
__2. Of things, trustworthy, reliable, sure: Act.13:34, 1Ti.1:15 3:1 4:9, 2Ti.2:11, Tit.1:9 3:8, Rev.21:5 22:6.
__II. Act., believing, trusting, relying: Act.16:1, 2Co.6:15, Gal.3:9, 1Ti.4:10 5:16 6:2, Tit.1:6, Rev.17:14; pl., Act.10:45, 1Ti.4:3 4:12; opp. to ἄπιστος, Jhn.20:27; π. εἰς θεόν, 1Pe.1:21; π. ποιεῖν, III Jn 5.
(On the difficulty of choosing in some cases between the active and the passive meaning, see Lft., Gal., 157.) †
(AS)