ης (ἡ) :
   I pin, particul. pin maritime (Pinus maritima L.) arbre à résine, IL. 11, 494 ; 23, 328 ; HÉS. Sc. 376 ; PD. fr. 48, 6 Bgk ; différent de πίτυς (pinus pinea L.) et de ἐλάτη (Pinus picea L.) PLAT. Leg. 705 c ; TH. H.P. 3, 9, 5 ;
   II objets en bois de pin :
      1 torche de résine, ESCHL. Ag. 288 ; SOPH. O.R. 214 ; EUR. Ion 716, etc. ;
      2 planche pour écrire, EUR. I.A. 39.

Étym. R. indo-europ. *peuḱ-, piquer, propr. « arbre à pointe », cf. ἐχεπευκής, πευκεδανός, all. Fichte.

ἡ, pine, esp.
Pinus Laricio, Corsican pine, Il. 11.494, 23.328, E. Med. 4, Ar. Eq. 1310, Dsc. 1.69, etc. ; distd. fr. πίτυς, Thphr. HP 3.9.5; of other species, π. ἥμερος stone pine, Pinus Pinea, ib. 3.9.4; π. παραλία Aleppo pine, P. halepensis, ib. 3.9.1; πεύκης τρόπον, prov. of utter destruction, Zen. 5.76; cf. πίτυς.
anything made from the wood of the πεύκη, torch of pine-wood, A. Ag. 288 (dub.), S. OT 214 (lyr.), E. Ion 716 (lyr.), etc. ; κάμακες πεύκης οἱ πυρίφλεκτοι A. Fr. 171.
wooden writing-tablet, E. IA 39 (anap.), Hipp. 1254.
(Cf. OPruss. peuse, Lith. pušìs, OHG. fiuhta ΄pine΄; perh. orig. ΄needle-tree΄, cf. ἐχεπευκής, περιπευκής.)

ἡ, die Fichte, Föhre, Pechfichte, lat. picea ; Il. 11.494, 23.328 ; Hes.; Pind. frg. 48 ; zur Fackel gebraucht, dah. = Fackel, Aesch. Ag. 279, wie Soph. πελασθῆναι φλέγοντ' ἀγλαῶπι πεύκᾳ, O.R. 214, wie πεύκης σέλας Eur. Troad. 298 ; ἅπτουσι πεύκας, Or. 1543, neben ἐλάτη, Plat. Legg. IV.705c ; Theophr. u. A.; Plut. Symp. 5.3 sagt ἡ πίτυς καὶ τὰ ἀδελφὰ δένδρα, πεῦκαι καὶ στρόβιλοι. Bei Eur. I.A. 39 Schreibtafel von Holz. – Buttmann Lexil. I p. 17 macht wahrscheinlich, daß der Grundbegriff von πεύκη nicht der der Bitterkeit sei, sondern der Spitze, nicht der bittere Pechbaum, sondern der Stechbaum, von der Wurzel ΠΥΚ, dem latein. pug, pungo. Vgl. noch πικρός.

1. the pine , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)], etc.
2. any thing made from its wood, a torch of pine-wood , [variant datesTragica Adespota
3. a writing-tablet , [Euripides (Refs 5th c.BC)] (ML)