περι·πείρω (f. -περῶ, ao.2 pass. περιεπάρην [ᾰ] etc.) percer de part en part, transpercer :
      1 avec l’acc. de l’objet transpercé : τῷ ἀγκίστρῳ, PLUT. Ant. 29, transpercer avec l’hameçon ; fig. ἑαυτὸν ὀδύναις, NT. 1Tim. 6, 10, transpercer son propre cœur de douleurs ; au pass. EL. N.A. 7, 48, etc. ;
      2 avec l’acc. de l’objet qui transperce : ὀδόντας τῇ δείρῃ, LIB. 4, 1081, enfoncer ses dents dans le cou ; τὴν κεφαλὴν περὶ λόγχην, PLUT. Galb. 27, ficher sur une lance la tête de qqn.

put on a spit, π. τι περὶ λόγχην Plu. Galb. 27 ; metaph, pierce, ἑαυτοὺς π. ὀδύναις I Ep. Ti. 6.10 ; — Pass., to be spitted or pierced, ξίφεσι καὶ λόγχαις D.S. 16.80 ; χάρακι Id. 19.84; σκόλοπι Ael. NA 7.48; ὀβελοῖς Luc. Gall. 2 ; metaph, to become entangled, δυσαναπορεύτοις βαράθροις περιπαρέντες Ph. 1.672 ; δίκτυα, οἷς ἀνάγκη περιπείρεσθαι Id. 2.411, cf. Vett.Val. 250.11.
run into, τοὺς ὀδόντας τῇ δειρῇ Lib. Descr. 12.2 (Pass.); — Pass., ἄγκιστρα περιπαρέντα τοῖς ἰχθύσι Ael. NA 15.10.

anspießen, anstecken, durchbohren ; κρέα περιπεπαρμένα τοῖς ὀβελοῖς, Luc. Gall. 2 ; περιεπάρη, Pisc. 51 ; κεφαλὴ περιπεπαρμένη δόρατι, Plut. C.Gracch. 17 ; σκόλοπι περιπαρείς, Ael. H.A. 7.48.

περι-πείρω
to put on a spit, hence, to pierce: metaph., ἑαυτὸν . . . ὀδύναις, 1Ti.6:10.†
(AS)