περατόω-ῶ [ᾰ] limiter, PLUT. M. 719 c ; SEXT. M. 1, 81 ; au pass. prendre fin, se terminer, ARSTT. An. 1, 3, 20, etc.

Étym. πέρας.

(< πέρας) limit, bound, Str. 2.3.1, al. ; νύκτα καὶ ἡμέραν ἀνατολαῖς καὶ δύσεσιν Ph. 1.347; π. τὴν ὕλην ἄπειρον οὖσαν Plu. 2.719d; αὕτη [μέθοδος] περατοῖτοῦτο [τὸ ἄπειρον] S.E. M. 1.81; — Med., ἡ σελήνη τὸν ἑαυτῆς κύκλον περατοῦται Ph. 2.240; — Pass., Arist. de An. 407a28, Mu. 391b15, Plu. 2.389f; to be terminated, finished off, Aret. SD 1.7 (dub. cj.), Gal. 18(2).766.
Gramm. in Pass., terminate, εἰς οσ’ A.D. Pron. 95.6, al. ; of verses, εἰς μέρος λόγου Heph. 1.4; ἕως ὀκτωκαιδεκασήμου Aristid.Quint. 1.14.
bring to an end, λόγον Corp.Herm. 18.11; accomplish, τὴν διάβασιν τριήρει J. AJ 19.1.1 (s.v.l.).

endigen, begrenzen, bes. pass.; Arist. an. 1.3 ; S.Emp. adv.gramm. 81, Ggstz von ἄπειρος ; τὸ πεπερατωμένον σῶμα, adv.phys. 2.27.