πειθαρχέω-ῶ, obéir aux magistrats ou aux lois, d’où en gén. obéir à, dat. SOPH. Tr. 1178 ; AR. Eccl. 762 ; XÉN. Mem. 3, 5, 19 ; PLAT. Rsp. 538 d ; ISOCR. 29 c ; ARSTT. Pol. 4, 11, 4 ; abs. ARSTT. Pol. 3, 15, 14 ;

Moy. m. sign. abs. HDT. 6, 91.

➳ Moy. inf. prés. πειθαρχέεσθαι, HDT. l. c.

Étym. πείθαρχος.

obey one in authority, abs., πειθαρχεῖ…, ἄπληκτος ὥσπερ ἵππος Eup. 232, cf. Arist. Pol. 1262b3 ; mostly c. dat., π. πατρί S. Tr. 1178 ; τοῖς νόμοισι Ar. Ec. 762 ; τοῖς ἐφεστῶσι X. Mem. 3.5.19, cf. Pl. R. 538d; ὡς ἂν… τοῖς πηδαλίοις ἡ ναῦς π. Cratin. 139 ; τοῖς προσταχθεῖσιν Isoc. 3.13 ; τῷ λόγῳ Arist. Pol. 1295b6 ; c. gen. (cf. πείθω B. 1.3), ἐπιταγμάτων Epist. Darei in SIG 22.7 (v BC) ; στρατηγοῦ OGI 12.11 (Priene, iii BC), cf. 244.38 (Syria, ii BC) ; τινος PGiss. 2.16 (ii BC) ; — Med., ἔθνος… πειθαρχέεσθαι ἑτοῖμον Hdt. 5.91.

dem Vorgesetzten gehorchen oder folgen, übh. gehorsam sein, τινί ; Soph. Tr. 1168 ; Eur. I.A. 1120 ; τοῖς νόμοις, Ar. Eccl. 762 ; Plat. Rep. VII.538d ; Isocr. 3.12, 4.103 ; Pol. 3.4.3 u. öfter, u. Sp. – Her. braucht in demselben Sinne das med, ἔθνος ἀσθενὲς καὶ πειθαρχέεσθαι ἑτοῖμον, 5.91.

πειθαρχέω, -ῶ
(< πείθομαι, ἀρχή) [in LXX: Dan LXX 7:27 (שְׁמַע), Sir.33:28, I Est.8:94 * ;]
to obey one in authority, be obedient: Tit.3:1; with dative, Act.27:21; θεῷ, Act.5:29, 32.†
(AS)