ου, adj. m. :
      1 qui est du même pays, qui est du pays, indigène, primit. en parl. d’esclaves, PLAT. Leg. 771 d ; NICON (ATH. 487 c) ; DC. 40, 9 ; ou d’animaux, XÉN. Cyr. 2, 2, 26 ; en gén. SOPH. O.R. 1091 ; PLUT. M. 671 c ;
      2 c. πολίτης, chez les Barbares, LUC. Sol. 5.

Étym. πατριά.

ου, Dor. πατριώτας, ὁ, voc. -ῶτα Nico 1 ; (< πάτριος) : — fellow-countryman ; prop. of barbarians who had only a common πατρίς, πολῖται being used of Greeks who had a common πόλις, Poll. 3.54, Hsch., Phot. ; hence μήτε πατριώτας ἀλλήλων εἶναι τοὺς μέλλοντας ῥᾷον δουλεύσειν Pl. Lg. 777c ; τοῖσι Λυκούργου π., Lycurgus being satirized as an Egyptian, Pherecr. 11, cf. Alex. 326 ; also ἵπποι π., = ἐγχώριοι, X. Cyr. 2.2.26 ; metaph, of Mt. Cithaeron, π. Οἰδίπου S. OT 1091 (lyr.); π. θεός, of Dionysus, Plu. 2.671c ; π. ἐστί μοι. — Ans. ἐλάνθανες ἄρα βάρβαρος ὤν Luc. Sol. 5 ; cf. πατριῶτις. later, = πολίτης, Iamb. VP 5.21.
member of a πατριά II.1, IG 4.757B12 (Troezen), Michel 995 B 4 (Delph., v BC).

ὁ, der aus dem nämlichen Lande ist, Landsmann, auch der in demselben Lande wohnt ; ursprünglich aber ward das Wort nur von Sklaven und von Tieren gebraucht, z.B. ἵπποι πατριῶται, Xen. Cyr. 2.2.26 ; vgl. Ath. XI.487c ; DC. 40.9 ; u. übertr. von leblosen Dingen, wie Soph. O.R. 1091 den Berg Kithäron den πατριώτης des Oedipus nennt ; nach Poll. 3.54 ist es bei den Barbaren = Mitbürger, dem πολίτης der freien Griechen entsprechend, vgl. Luc. Soloec. 5 u. B.A. 113, wo es aus Alexis angeführt wird, u. Pherecr. bei Schol. Ar. Av. 1296 ; so auch Plat. μήτε πατριώτας ἀλλήλοις εἶναι τοὺς μέλλοντας ῥᾷον δουλεύσειν, Legg. VI.777d, u. so bei Sp.; Plut. Symp. 4.6.1 nennt den Dionysus seinen πατριώτης θεός ; u. bei Iambl. v. Pyth. 52 sind πατριῶται wirklich Mitbürger.