ή, όν :
   I du père, càd. :
      1 qui vient du père, transmis ou légué par le père, PLAT. Soph. 242 a ; ARSTT. Nic. 10, 9, 12, etc. ; particul. en parl. d’amitié ou d’inimitié héréditaires dans une famille (ami, XÉN. Hell. 6, 5, 4 ; PLAT. Lach. 180 e, etc. ; hôte, THC. 8, 6, etc. ; ennemis, ISOCR. 79 d ; amitié, ISOCR. 1 b ; inimitié, DÉM. 530, 8) ; ἡ πατρική (s.-e. οὐσία) EUR. Ion 1034, patrimoine ; τὰ πατρικά, m. sign. ANTH. 11, 75 ; ou la maison paternelle, SPT. Sir. 42, 10 ;
      2 semblable à un père, à la façon d’un père, de père, paternel, ARSTT. Nic. 8, 10 ; POL. 32, 11, 1 ; PLUT. M. 802 f ;
      3 ἡ πατρικὴ πτῶσις, CHŒROB. 10, 30 Gaisf. le cas qui marque la descendance, le génitif ;
   II des pères, des ancêtres (institutions, THC. 1, 13 ; vertus, THC. 7, 69 ; lois, CRAT. dans ATH. 667 f, etc.).

Étym. πατήρ.

ή, όν, (< πατήρ) derived from one΄s fathers, hereditary, νόμοι Cratin. 116 ; ἀρίς Call.Com. 16 ; φίλος Ar. Av. 142 ; φίλοι OGI 227.9 (Didyma, iii BC) ; βασιλεῖαι Th. 1.13, Arist. < Pol. 1285a19 ; ἁμαρτεῖν τοῦ π. τύπου Democr. 228 ; αἱ π. ἀρεταί Th. 7.69 ; ξένος And. 2.11, Th. 8.6 ; ἐχθρός Lys. 14.40 ; φύσει τῆς πρὸς ὑμᾶς ἔχθρας αὐτοῖς ὑπαρχούσης πατρικῆς D. 21.49 ; εἰς τὸ π., = by right of inheritance, PTeb. 5.12 (ii BC). = πάτριος, of or belonging to one΄s father, γᾶρυς S. Ichn. 65 (lyr.) ; ὁ π. λόγος Pl. Sph. 242a ; ἡ π. πρόσταξις Arist. EN 1180a19 ; οἰκονομία π., opp. δεσποτική and γαμική, Id. Pol. 1253b10 ; ἐνευχόμενός σοι τοὺς π. θεούς the gods of your father(s), PCair. Zen. 421.2 (iii BC) ; ἡ πατρική (sc. οὐσία) patrimony, E. Ion 1304 ; π. οἰκία PStrassb. 99.4 (ii BC) ; τὰ π. AP 11.75 (Lucill.) ; but τὰ π., also, father΄s house, LXX Si. 42.10.
like a father, paternal, π. γὰρ ἀρχὴ βούλεται ἡ βασιλεία εἶναι Arist. EN 1160b26 ; π. καὶ συγγενικὴ αἵρεσις Plb. 31.25.1 ; παρρησία π. Plu. 2.802f ; π. θεός OGI 418 (Judaea, i AD). Adv., τὰς κολάσεις πατρικῶς ποιεῖσθαι Arist. Pol. 1315a21 ; ὁ θεὸς π. κηδόμενος τοῦ ἀνθρωπείου γένους Plu. 2.117d.
Gramm., ἡ πατρική, = ἡ γενική, the genitive, Choerob. in Theod. 1.111 H.

väterlich (vgl. πάτριος u. πατρῷος); γῆ, Eur. Ion 1304 ; φίλος, Ar. Av. 142 ; Plat. Lach. 180e ; ἑταῖρος, Men. 92d u. A.; so ξένος, Andoc. 2.11 ; ἐχθρός, Isocr. 4.184 ; αἱ πατρικαὶ φιλίαι καὶ ξενίαι, Pol. 33.16.2 ; βασιλεῖαι, Thuc. 1.13, wie Isocr. 9.35 ; ἔχθρα, Dem. 25.32 ; λόγος, des Vaters, Plat. Soph. 242a ; ἀσέλγεια, Pol. 21.5.7 ; νόμοι, Cratin. bei Ath. XV.667d.
• Adv. πατρικῶς ; Arist. Pol. 5.11 ; καὶ πρᾴως, Plut. Dion. 39.

πατρικίς, -ή, -όν
(< πατήρ), [in LXX for אָב, Gen.50:8, al. ;]
paternal, ancestral: Gal.1:14.†
(AS)