'[ᾰ] ORION ; d’ord. au moy. πατέομαι (ao. ἐπασάμην, pf. πέπασμαι) manger, se nourrir, s’abreuver de, abs. IL. 24, 641 ; avec l’acc. IL. 1, 464, etc. ; HÉS. Th. 642 ; ou le gén. partit. ESCHL. Sept. 1035 ; Ag. 1408 ; NIC. Al. 310 ; OD. 1, 124 ; 9, 87, etc. ; SOPH. Ant. 202 ; HDT. 1, 73 ; 2, 37, etc.

➳ Ao. poét. πασάμην, IL. 21, 76 ; épq. avec double σ : ἐπασσάμεθ', OD. 9, 87 ; inf. πάσσασθαι, OD. 10, 384 ; part. πασσάμενος, OD. 1, 124, etc. ; pl.q.pf. poét. πεπάσμην, IL. 24, 642 ; part. fém. dor. πασαμένα, ESCHL. Ag. 1408.

Étym. R. indo-europ. *ph₂t-, faire paître ; cf. angl. feed ; élargissement de la R. *peh₂-, protéger, faire paître, cf. ποιμήν, πῶμα¹.

'

πατέω-ῶ : [ᾰ]
   I fouler aux pieds, acc. :
      1 au pr. SOPH. Aj. 1146 ; cf. PLAT. Theæt. 135 a, Phædr. 248 a, etc. ; particul. fouler le raisin, pressurer le raisin, HYBRIAS (ATH. 696 a) ;
      2 fig. fouler aux pieds : ὅρκια, IL. 4, 157 ; τὴν δίκην, SOPH. Aj. 1335, des serments, la justice ; joint à λάξ, ESCHL. Eum. 110, etc. ; p. suite, traiter avec mépris, traiter outrageusement, acc. PLUT. Tim. 14 ; LUC. Lex. 10, etc. ; p. anal. piller, saccager (une ville) HLD. 4, 19 ;
   II particul. en parl. d’un chemin, fouler le sol, d’où :
      1 intr. s’avancer, marcher : ὁδοῖς σκολιαῖς, PD. P. 2, 157, par des routes obliques ; πρὸς βωμόν, ESCHL. Ag. 1298, vers l’autel ;
      2 tr. fouler en marchant, mettre le pied sur : δωμάτων πύλας, ESCHL. Ch. 732 ; χῶρον, SOPH. O.C. 37 ; γαῖαν, THCR. Idyl. 18, 20, sur le seuil d’une maison, sur le sol d’un pays, sur la terre ; p. anal. πόντον, OPP. C. 2, 217 ; ἅλα, ANTH. 7, 532, parcourir la mer ; fig. SYN. 4, 163 d ; p. ext. parcourir sans cesse, user à force de parcourir (un ouvrage, etc.) acc. AR. Av. 471 ; PLAT. Phædr. 273 a ; p. suite, user, perdre (le temps) acc. PD. O. 1, 185.

➳ Éol. ματέω, SAPPH. fr. 60 (46) Bgk.

Étym. cf. p.-ê. πόντος, lat. pōns.

Delph. βατέω Plu. 2.292e ; Aeol. μάτημι [α] Sappho 54 ; (< πάτος) : — tread, walk, π. ὁδοῖς σκολιαῖς Pi. P. 2.85 ; πρὸς βωμόν A. Ag. 1298 ; ὑψοῦ π.
walk on high, of a king, Pi. O. 1.115 ; π. ἐπάνω ὄφεων Ev. Luc. 10.19 ; — Pass., οἱ ἔχεις πατηθέντες Porph. Abst. 1.14. trans., tread on, tread, πόας τέρεν ἄνθος μάτεισαι Sappho l.c. ; πορφύρας πατεῖν A. Ag. 957 ; δωμάτων πύλας Id. Ch. 732 ; χῶρος οὐχ ἁγνὸς πατεῖν holy ground, S. OC 37 ; π. τὸν ἁδὺν οἶνον ἀπ’ ἀμπέλω tread grapes, Hybrias (Scol. 28.4) ; ληνούς LXX Ne. 13.15, cf. Apoc. 19.15, Ruf. ap. Orib. 5.12.1 ; also, thresh corn, π. τὰ θέρη PFlor. 150.5 (iii AD) ; κριθὴν καλῶς πεπατημένην POxy. 988 (iii AD) ; π. ἐκ τοῦ χόρτου σπέρματα PFlor. 388.5 (ii AD).
walk in, i.e.
dwell in, frequent, Λῆμνον πατῶν S. Ph. 1060 ; γαῖαν Theoc. 18.20 ; π. πόντον Opp. C. 2.218 ; νῶτα ἁλός AP 7.532 (Isid.) ; rarely of vehicles, τὰ μὴ πατέουσιν ἅμαξαι Call. Aet. Oxy. 2079.25 ; metaph, εὐνὰς ἀδελφοῦ π.
frequent, A. Ag. 1193 ; ἐμεῖο δέμνιον οὐκ ἐπάτησε Call. Del. 248 ; οὐδ’ Αἴσωπονπεπάτηκας hast not thumbed Aesop, Ar. Av. 471 ; τὸν Τεισίαν… πεπάτηκας ἀκριβῶς you have studied him carefully, Pl. Phdr. 273a ; — Pass., to be hackneyed, τῇ ποιητικῇ πεπατῆσθαι Phld. Po. Herc. 1676.10 ; πεπατημένος well-worn, trite, ῥήσεις, λόγοι, Ph. 2.345, 444, cf. Porph. ap. Eus. PE 10.3 ; τὸ πεπατημένον A.D. Pron. 45.6.
tread under foot, trample on, τινα S. Aj. 1146, Pl. Phdr. 248a, etc. ; βουλήν Ar. Eq. 166 ; πόλιν Apoc. 11.2 ; abs., πατοῦσι καὶ λακτίζουσι καὶ δάκνουσι Gal. 16.562 ; metaph, π. κλέος, τιμὰς τὰς θεῶν, A. Ag. 1357, S. Ant. 745 ; τὰ τοῖν θεοῖν ψηφίσματα Ar. V. 377 ; — and in Pass., τὰ… δίκαια… λάγδην πατεῖται S. Fr. 683, cf. A. Ch. 644 (lyr.), Eu. 110.

mit Füßen treten, niedertreten ; aus Verachtung oder Geringschätzung mit Füßen treten, ὅρκια, Il. 4.157 ; ὑφ' εἵματος κρυφεὶς πατεῖν παρεῖχε τῷ θέλοντι ναυτίλων, Soph. Aj. 1146 ; καὶ πάντα ταῦτα λὰξ ὁρῶ πατούμενα, Aesch. Eum. 110 ; τιμάς γε τὰς θεῶν πατῶν, Soph. Ant. 745 ; τὴν δίκην, Aj. 1335 ; τὰ ταῖν θεαῖν ψηφίσματα, Ar. Vesp. 377 ; τῷ λόγῳ παρέξομεν πατεῖν, Plat. Theaet. 191a ; mißhandeln u. berauben, plündern, Plut. Timol. 14 ; Luc. oft ; ὑπ' ἀλλήλων ὠθούμενοι καὶ πατούμενοι, Hdn. 7.8.13. – Einen Weg betreten, ἔχεις γὰρ χῶρον οὐχ ἁγνὸν πατεῖν, Soph. O.C. 37 ; χαῖρε τὴν Λῆμνον πατῶν, Eur. Phoen. 1060 ; εἶμ' ἐς δόμων μέλαθρα, πορφύρας πατῶν, Aesch. Ag. 931 ; sp.D., wie Theocr. 18.20 ; auch διηερίην δόνακες πατέοντες ἀταρπόν, Opp. Cyn. 3.488 ; übh. gehen, ἄλλ' ἄλλοτε πατέων ὁδοῖς σκολιαῖς, Pind. P. 2.85 ; Aesch. Ag. 1298 ; Posidon. bei Ath. XII.550a. Uebertr. von der Zeit, εἴη σέ τε τοῦτον ὑψοῦ χρόνον πατεῖν, Pind. Ol. 1.115, die Zeit verleben ; u. wie wir etwa sagen »an den Schuhen ablaufen«, Etwas wiederholentlich tun, sich viel womit beschäftigen, ἀμαθὴς γὰρ ἔφυς, οὐδ' αἴσωπον πεπάτηκας, Ar. Av. 471 ; τόν γε Τισίαν πεπάτηκας ἀκριβῶς, Plat. Phaedr. 273a ; Sp.

πατέω, -ῶ
[in LXX for דָּרַךְ, etc. ;]
__1. intrans., to tread, walk: before ἐπάνω ὄφεων κ.τ.λ. (figuratively), Luk.10:19 (cf. Psa.91:13).
__2. Trans., to tread on, trample: τ. ληνόν, Rev.14:20 19:15 (cf. Jdg.9:27, La 1:15, al.); of the desecration of Jerusalem by its enemies, Luk.21:24, Rev.11:2 (cf. κατα-, περι-, ἐν-περι-πατέω).†
(AS)