[πᾰ] (impf. ἐπάτασσον, f. πατάξω, ao. ἐπάταξα, pf. inus. ; pass. f. παταχθήσομαι, ἐπατάχθην) :
      1 tr. battre avec bruit, frapper, acc. AR. Lys. 362 ; PLAT. Rsp. 333 e, etc. ; τινὰ δορί, EUR. Ph. 1473, qqn d’une javeline ; avec l’acc. de moyen : πληγήν, PLAT. Gorg. 527 d, frapper un coup ; avec un suj. de chose (pierre, etc.) DÉM. 645, 16 ; en parl. d’un éclair, ARSTT. Meteor. 3, 1 ; d’une abeille, A. TAT. 2, 7 ; fig. avec un suj. de chose (désir, AR. Ran. 54 ; parole, A. TAT. 7, 3) ;
      2 intr. battre avec bruit, palpiter, en parl. du cœur : στέρνοισι, IL. 13, 282 ; ἐνὶ στήθεσσι, IL. 7, 216, dans la poitrine.

➳ Impf. épq. 3 sg. πάτασσε, IL. 23, 370 ; πάτασσεν, IL. 7, 216.

Étym. πάταγος.

Ep. impf. πάτασσον Il. 7.216 ; fut. -άξω Ar. Lys. 657, Ra. 646, Arist. Mete. 371b9 ; aor. ἐπάταξα Thgn. 1199 ; — Pass., aor. ἐπατάχθην Luc. Anach. 3, 40, Ach.Tat. 7.4 ; fut. παταχθήσομαι Luc. Fug. 14 ; pf. πεπάταγμαι (ἐκ-) Od. 18.327 (elsewh. Hom. has only pres. and impf.) ; Att. and LXX mostly fut. and aor. Act. (τύπτω and πλήσσω being used in other tenses) ; intr. in Hom., beat, knock, θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι πάτασσεν Il. 7.216 ; πάτασσε δὲ θυμὸς ἑκάστου 23.370 ; ἐν δέ τέ οἱ κραδίη στέρνοισι πατάσσει 13.282, cf. Arr. Cyn. 15. with acc. of the thing set in motion, strike, smite, [ξίφος] πάταξον εἰς ἄκρον πόδα S. Ph. 748 ; πρὸς κίονα νῶτον π. E. HF 1007 ; c. acc. cogn., π. πληγήν Pl. Grg. 527c, cf. Lg. 879e ; abs., or with acc. of person or thing struck, ὁ πατάξας the man who struck the blow, Antipho 4.3.4, Th. 8.92 ; ἐὰν μὲν τὸν ἄρχοντα πατάξῃ τις D. 21.33 ; of a deadly blow, ἐὰν λίθος… ἢ σίδηρος πατάξῃ Id. 23.76 ; sting, of a bee, Ach.Tat. 2.7 ; of lightning, strike, Arist. l.c. ; π. τινὰ δορί E. Ph. 1463 ; πύξ Ar. Ra. 548, cf. Eq. 1130 (lyr.) ; freq. in phrase πατάξαι θύραν, v. θύρα ; — Pass., ὁ μηρὸς πατασσέσθω Luc. Rh. Pr. 19.
smite, slaughter, LXX Jd. 9.43, al. ; simply, kill, ib. 1 Ki. 17.9, al.
afflict, visit, πατάξαι σε Κύριος παραπληξίᾳ ib. De. 28.28, cf. IG 12(9).1179.23 (Euboea, ii AD). metaph, ἄτῃ πατάξαι θυμόν S. Ant. 1097 ; πόθος καρδίαν π. Ar. Ra. 54 (also μοι κραδίην ἐπάταξε ὅττι… Thgn. l.c.) ; πατάξω… μεγάλοις ποτηρίοις Timocl. 20 ; cf. παίω 1.6.

1) schlagen, klopfen ; Ἕκτορι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι πάτασσεν, ihm pochte das Herz im Busen, Il. 7.216, vgl. 23.370 ; eben so κραδίη στέρνοισι πατάσσει, 13.282.
2) klappen, klatschen, in die Hände, Sp.
3) trans. schlagen, verwunden, wie πλήσσω, bes. im act., vgl. Lys. 4.15 ; Valcken Her. 5.120 ; so Soph. πάταξον εἰς ἄκρον πόδα, Phil. 748 ; πατάξαι Πολυνείκη δορί, Eur. Phoen. 1472 ; Ar. Eq. 1130, Lys. 312 ; τὴν θύραν, an die Tür pochen, Ran. 38 ; ὁ πατάξαι δεινότατος ἐν μάχῃ, Plat. Rep. I.333e ; τὸν ἀνοίξαντα πατάξαντες ἀπέκτειναν, Pol 8.31.8 ; vom einschlagenden Blitze, Arist. Meteor. 3.1. – Das pass. nur bei Sp., παταχθεὶς τὰς χεῖρας Anacr. 33.4, τῷ λόγῳ ὥσπερ ὑπὸ μύωπος παταχθείς Ach.Tat. 7.3 (att. dafür πληγῆναι).

πατάσσω
[in LXX chiefly and very freq. for נָכָה hi., also for נָגַף, etc. ;]
__1. in Hom., intrans., to beat (of the heart).
__2. Trans. = πλήσσω, to strike, smite: absol., ἐν μαχαίρᾳ, Luk.22:49; with accusative of person(s), Mat.26:51, Luk.22:50; with accusative of thing(s), Act.12:7; of a deadly blow, Mat.26:31, Mrk.14:27, Act.7:24. Metaph., of disease: Act.12:23, Rev.11:6 19:15.†
(AS)