(f. άσομαι, ao. ἐπαρρησιασάμην, pf. pass. πεπαρρησίασμαι) :
      1 parler en toute liberté, avec franchise : τινι, ESCHN. 11, 36 ; πρός τινα, PLAT. Lach. 178 a, à qqn ; περί τινος, DÉM. 287, 13, parler franchement de qqe ch. ;
      2 au pf. pass. être dit franchement, d’où part. πεπαρρησιασμένος, η, ον, ISOCR. 312 b, dit franchement.

➳ Pf. pass. au sens moy. DÉM. 55, 1.

Étym. παρρησία.

fut. -άσομαι Pl. Chrm. 156a, etc. (but παρρησιασθήσομαι LXX Jb. 22.26) ; aor. ἐπαρρησιασάμην Isoc. 11.1, dub. in Aeschin. 1.80 ; pf. (v. infr.) ; used only in Prose : — speak freely, openly, Pl. Grg. 487d ; τι ib. 491e, cf. Aeschin. l.c. ; πρὸς ὑμᾶς Pl. La. 178a, etc. ; τινὶ περί τινος Id. Chrm. 156a, D. 18.177 ; πολλὰ κατά τινος Plb. 12.13.8 ; pf. πεπαρρησίασμαι in act. sense, ἂ γιγνώσκω πάνθ’ ἁπλῶς… πεπ. D. 4.51, cf. Plb. l.c. ; but τὰ πεπαρρησιασμένα in pass. sense, free expressions, Isoc. 15.10 ; πεπαρρησιασμέναι φωναί Phld. Lib. p. 4 O. ; — once in Act., ib. p. 58 O.

freimütig od. unparteiisch reden, handeln ; ἐπαρρησιᾳσάμεθα, Xen. Cyr. 5.3.8 ; περί τινος, Dem. 18.177 ; πεπαρρησίασμαι, 4.51 ; πρός τινα, Aesch. 1.177 ; κατά τινος, Pol. 12.13.8 ; ταῦτα πρὸς σέ, Luc. adv.Ind. 30 ; auch pass., περὶ φιλοσοφίας πεπαρρησιασμένα, Isocr. 15.10.

παρρησιάζομαι
(< παρρησία), [in LXX: Job.22:26 (עָנַג hithp.), Psa.12:5 94:1, Pro.20:9, Sng.8:10, Sir.6:11 * ;]
to speak freely or boldly, be bold in speech: Act.9:27-28 13:46 14:3 18:26 19:8 26:26, Eph.6:20, 1Th.2:2.†
(AS)