παρ·οξύνω [ῡ]
   I aiguiser contre, fig. càd. :
      1 exciter, acc. XÉN. Cyr. 6, 2, 5, etc. ; τινὰ ἐπί τι, ISOCR. 82 c, etc. ; PLUT. Them. 13 ; πρός τι, POL. 2, 22, 2 ; ἔς τι, HDN 5, 1, 6, qqn à qqe ch. ; avec un inf. ISOCR. 240 b ; PLUT. M. 1126 d, etc. ; au pass. POL. 1, 14, 1 ; DS. 19, 18, etc., à faire qqe ch. ;
      2 particul. irriter, mettre en colère, DÉM. 403, 1, etc. ; au pass. être irrité, THC. 6, 56 ; DÉM. 70, 14, etc. ; κατά τινος, PLUT. Them. 31 ; LUC. Abd. 6, etc. ; τινί, LYCURG. 158, 39 ; DS. Exc. 556, 76, exciter contre qqn ;
      3 t. de méd. exacerber ; au pass. s’exacerber, HPC. V. med. 10 ;
   II marquer la pénultième d’un accent aigu, ATH. 323 c, 484 f.

pf. inf. παρωξυκέναι Plb. 31.1.3, but παρωξυγκέναι J. AJ 11.6.7 ; — Pass., pf. παρώξυμμαι Lys. 4.8, Men. Sam. 276 : — urge, spur on, stimulate, τινα X. Cyr. 6.2.5, etc. ; [τινὰ] πρὸς τὰ καλά Id. Mem. 3.3.13 ; ἐπὶ τὸν πόλεμον Isoc. 5.3, cf. Epicur. Nat. 54G. ; τὰ ζεύγη πρὸς τὸ ἔργον Arist. HA 577b31 ; τινα c. inf., Isoc. 12.37 ; κινδυνεύειν X. Mem. 3.5.3 ; opp. ἀποτρέπω, D. 21.37.
provoke, irritate, πατρὸς μὴ π. φρένας E. Alc. 674 ; ξὺν κατηγορίᾳ π. Th. 1.84 ; — Pass., to be provoked, τινι at a thing, Id. 5.99 ; διά τινα Id. 6.56 ; ἐπί τινι OGI 48.15 (Egypt, iii BC), Plb. 4.7.5 ; πρός τι X. HG 6.4.6, D. 57.2 ; πρὸς ἀλλήλους Arist. Pol. 1302a39 ; ὑπό τινος Lys. l.c. ; κατὰ τῶν πολιτῶν Plu. Them. 31 ; c. dat., Lycurg. 87 (s.v.l.), D.S. 10.11 ; c. inf., τίς οὐκ ἂν παροξυνθείη πολεμεῖν ; Isoc. 5.101 ; — Pass., of sicknesses, growvirulent, π. οἱ πυρετοί Hp. VM 6.
make an application stronger, Gal. 12.710. = παροξυτονέω, Ath. 11.485a ; — Pass., A.D. Adv. 189.28, al., Gal. 18(2).167, Ath. 7.323c. intr., hasten, Peripl. M.Rubr. 20.

= παρακονάω u. παραθήγω, scharf machen wozu, gew. übertr., anreizen, anregen zu Etwas, auch aufbringen, erbittern ; πατρὸς δὲ μὴ παροξύνῃς φρένα, Eur. Alc. 674, vom Zorn ; ἐν τοῖς θεάτροις ὁρῶ τοὺς ἀγωνιστὰς ὑπὸ τῶν παίδων παροξυνομένους, Plat. Ep. IV.321a ; Thuc. 1.48 ; καὶ τούτους ἐπαινῶν παρώξυνε, Xen. Cyr. 6.2.5 ; τὸν οἶνον παροξῦναί τι αὐτούς, Hell. 6.4.18 ; παρωξυμμένος, Lys. 4.8, u. oft bei den Rednern, bes. in Zorn setzen, wie Dem. vrbdt οὕτως ὠργίσθη καὶ παρωξύνθη ὁ δῆμος, 21.2 ; vgl. noch Thuc. 6.56 ; c. inf., μάλιστα παροξυνθείης βουλεύεσθαι, Isocr. 1.35 ; Xen. Mem. 3.5.3 ; παρωξύνθην ἐπιστῆσαι τῷ πολέμῳ, Pol. 1.14.1 ; Sp., wie DS. 19.108 ; im Ggstz von ἀμβλύνω, Plut. Symp. 7.10.2 ; und mit praeposit., ἐπὶ τὸν πόλεμον, Isocr. 5.3 ; πρὸς τὴν ἐπὶ Ῥωμαίους στρατείαν, Pol. 2.22.2 ; παροξύνει στρατηγοὺς ἐπὶ μάχην, Plut. Them. 13, u. öfter ; κατά τινος, Luc. Abdic. 6, wie Plut. Them. 31 ; auch τινί, Lycurg. 87. – Das pass. braucht Hippocr. von Krankheiten, schlimmer, heftiger werden, einen entzündlichen Charakter annehmen.
Bei den Gramm. = die vorletzte Silbe mit dem Acut versehen, das Wort zu einem Paroxytonon machen, vgl. Ath. VII.323c ; τρισκαιδεκαέτης παροξυντέον, Schol. Il. 21.279.

παρ-οξύνω
[in LXX for נָאַץ, קָצַף, רָגַז, etc. ;]
__1. primarily, but never so in cl., to sharpen (μάχαιραν, Deu.32:41, שָׁנַן).
__2. Metaph., as always in cl.,
__(a) to spur on, stimulate (Arist., Xen., al.);
__(b) to provoke, rouse to anger (Deu.9:7, 18, Psa.106:29, al.) : pass., Act.17:16, 1Co.13:5.†
(AS)