παρ·ονομάζω :
      1 transformer un mot, STR. 391 ;
      2 tirer un nom de, avec ἀπό et le gén. DS. 2, 4 ; DH. 6, 1078 Reiske, etc. ; STR. 497.

call with a slight change of name, Str. 13.1.45 ; — Pass., have one΄s name slightly changed, Id. 6.1.15 ; Ἀκτικὴν τὴν νῦν Ἀττικὴν παρονομασθεῖσαν Id. 9.1.3.
form a derived name, τὰ μὲν καινὰ ἔθεσαν, τὰ δὲ παρωνόμασαν Id. 11.11.5, cf. Demetr. Eloc. 97 ; — Pass., to be named after, παρωνομασμένον ἀπό τινος D.S. 2.4, cf. Str. 11.2.15 ; to be derived, ἔκ τινος Plu. Cic. 17 ; παρά τι A.D. Adv. 148.11 ; ἔν τισι Id. Pron. 3.17 ; ἀπό τινος Plot. 6.1.9 ; but διὰ τὸ παρωνομάσθαι because of the employment of παρονομασία II. 2, Hermog. Id. 2.5. τῇ Τύχῃ τὴν ἀνδρείαν παρωνόμασεν added the epithet ΄virilis’ to ΄Fortuna΄, Plu. 2.318f.

einen Namen, ein Wort verschieden gebrauchen, anders bilden, Ἀκτικὴν τὴν νῦν Ἀττικὴν παρονομασθεῖσαν, Strab. IX.391 u. A.; ein Wort von einem andern ableiten, ὄνομα κατὰ τὴν τῶν Σύρων διάλεκτον παρωνομασμένον ἀπὸ τῶν περιστερῶν, DS. 2.4 ; oft bei Gramm.