παρ·οίχομαι (f. -οιχήσομαι, pf. act. παρῴχηκα ou παρῴχημαι ; pl.q.pf. παρῳχήκειν, v. ci-dessous) :
   I aller au delà, d’où : être passé, IL. 4, 272 ; p. suite, passer, s’évanouir, disparaître : παροιχόμενοι ἄνδρες, PD. N. 6, 50, ceux qui sont morts ; π. δείματι, ESCHL. Suppl. 738, mourir de peur ; en parl. du temps, s’écouler, IL. 10, 252 ; HDT. 8, 72, etc. ; τὰ παροιχόμενα, HDT. 7, 120 ; XÉN. An. 2, 4, 1, les choses passées ; ὁ παρῳχημένος χρόνος, PLUT. M. 1081 c ; subst. ὁ παρῳχημένος (s.-e. χρόνος) SEXT. M. 10, 119, 217, ou τὸ παρῳχηκός, DYSC. Synt. 269, etc. le temps passé, t. de gr. ;
   II passer le long de ou au delà de, d’où :
      1 éviter, se débarrasser de, gén. ESCHL. Suppl. 452 ;
      2 s’écarter du droit chemin, s’égarer, s’éloigner de, être loin de se douter de, gén. EUR. Med. 995.

➳ Pf. 3 sg. παρῴχηκεν, IL. 10, 252, etc. ; παρῴχημαι, NT. Ap. 14, 16, etc. ; p. q. pf. 3 sg. ion. παροιχώκεε, HDT. 8, 72.

fut.-οιχήσομαι ; pf. παρῴχηκα, Ion. παροίχωκα, and in later writers παρῴχημαι, Act. Ap. 14.16, J. AJ 8.12.3 ; also in X. An. 2.4.1, but with v.l. παροιχομένων : — to have passed by, παρῴχετο γηθόσυνος κῆρ.
he passed on, went on his way, Il. 4.272. of Time, to be past παροίχωκεν (v.l. παρῴχηκεν) δὲ πλέων νύξ 10.252 ; ἡ παροιχομένη νύξ the by-gone night, Hdt. 1.209, 9.58 ; ὁ π. χρόνος Id. 2.14 ; Ὀλύμπια παροιχώκεε Id. 8.72 ; παροιχόμενοι ἀνέρες men of by-gone times, Pi. N. 6.29 (dub.l.); δεῖμα παροιχόμενον Id. I. 8 (7).12 ; τὰ παροιχόμενα κακά X. HG 1.4.17; τὰ παροιχόμενα the past, IG1². 90.15, Hdt. 7.120, cf. X. An. 2.4.1; also, the aforesaid, Hp. Fract. 14 ; τοὔστρακον παροίχεται the danger of ostracism has gone by, Cratin. 71.
Gramm., ὁ παρῳχημένος [χρόνος] past tense, A.D. Adv. 123.17, Plu. 2.1081c ; παρῳχημέναι φωναί forms of past tenses, A.D. Synt. 272.5.
to be gone, dead, δείματι with fright, A. Supp. 738 (lyr.) ; ὅσον παροίχη how art thou fallen, E. Med. 995 (lyr.). c. gen., shrink from, νείκους τοῦδε A. Supp. 452; later, neglect, τῶν πραγμάτων BGU 288.2 (ii AD).

(οἴχομαι), vorbeigehen, Il. 4.272 ; auch von der Zeit, νὺξ παρῴχηκε, 10.252 ; δεῖμα παροιχόμενον, Pind. I. 7.12 ; παροίχεται δὲ πόνος, παροίχεται δὲ τοῖσι μὲν τεθνηκόσιν τὸ μήποτ' αὖθις μηδ' ἀναστῆναι μέλειν, Aesch. Ag. 553 ; ἡ παροιχομένη νύξ, Her. 9.58, 60 ; Ὀλύμπια παροιχώκεε, 8.72 ; παρῳχημένου χρόνου, 2.14 ; παροιχομένων κακῶν αἴτιος, Xen. Hell. 1.4.17 ; τὰ παροιχόμενα, das Vergangene, An. 2.4.1, wo freilich die v.l. παρῳχημένα, aber Krüger richtig auf das simplex οἴχομαι verweist, welches auch im Präsens oft Perfektbdtg hat ; so auch Her. τῶν παροιχομένων ἔχειν χάριν, 7.120 ; ὁ θόρυβος ἤδη παρῳχήκει, Pol. 8.29.9 ; Sp., παρῳχημένῃ νυκτί, Plut. Camill. 14. – Daher bei den Gramm. ὁ παρῳχημένος, sc. χρόνος, tempus praeteritum, od. παρῳχηκώς, S.Emp. adv.phys. 2.119 u. oft. – Auch vorbeigehen, vernachlässigen, versäumen, πολυδρόμου φυγᾶς ὄφελος εἴ τί μοι, παροίχομαι δείματι, vor Furcht habe ich es nicht beachtet, Aesch. Suppl. 719 ; vgl. νείκους τοῦδ' ἐγὼ παροίχομαι, 447, Schol. ἐκτὸς ἔσομαι τοῦ νείκους, ich vermeide den Streit ; aber Eur. Med. δύστανε, μοίρας ὅσον παροίχει ist = wie sehr gehst du fehl, irrst du in deinem Geschick.

παρ-οίχομαι
to have passed by; of time, to be gone by: ἐν τ. παρῳχημέναις γενεαῖς, Act.14:16.†
(AS)