παρ·ενθήκη, ης (ἡ) :
   I interposition, intercalation, addition, HDT. 1, 186 ; 6, 19 ;
   II particul. :
      1 épisode intercalé, digression, HDT. 7, 5 et 171 ; PAUS. 1, 8, 1 ;
      2 insertion d’une lettre dans un mot, RHÉT. 3, 567 W., etc. ;
      3 affaire dont on s’occupe au cours et en dehors d’une entreprise, PLUT. Pomp. 41 ;
      4 paquet qu’on ajoute à une cargaison ou qu’on emballe avec un autre, PLUT. M. 151 e.

ἡ, something put in beside, addition, τοιήνδε… παρενθήκην ἐποιήσατο, of works undertaken in completion of others, Hdt. 1.186 ; παρενθήκην ἔχρησε ἐς Μιλησίους delivered an oracle by way of parenthesis, Id. 6.19 ; τοῦ λόγου π. ποιεέσκετο τήνδε, ὡς… Id. 7.5, cf. 171 ; ἑτέρας τοῦ πολέμου π. ἐποιεῖτο undertook other business in the intervals of the war, Plu. Pomp. 41 ; π. ὄψου, = παροψώνημα, Poll. 6.56 ; of a remedy interposed in a difficult situation, Lib. Or. 59.95.
smaller wares taken as an addition to the cargo, opp. ἡ ἐμπορία, Plu. 2.151e, cf. Poll. 1.99, Hsch.

ἡ, Zwischensatz, Einschiebsel, Her. 1.186, 6.19 ; λόγου, eine nicht notwendige Einschaltung in eine Rede, Abschweifung, 7.5, 171 u. Sp., wie Plut. ἑτέρας δὲ τοῦ πολέμου παρενθήκας ἐποιεῖτο, um den Krieg nämlich in die Länge zu ziehen, Pomp. 41 ; ἐν παρενθήκης μέρει, nebenbei, Sp. Bei Poll. 1.99 Ballast.