παρ·είκω, ressembler quelque peu à, dat. DIOSC. 2, 157, 190, 208.

παρ·είκω :
   I tr.
      1 laisser aller, laisser tomber (la main) acc. ATH. 257 a ;
      2 concéder, accorder, permettre : τί τινι, ATT. qqe ch. à qqn ; abs. THC. 4, 36 ;
   II impers. παρείκει, il est permis, SOPH. Ph. 1048 ; THC. 3, 1 ; PLAT. Conv. 187 e, etc. ; avec l’inf. PLAT. Leg. 734 b, etc.

aor.2 παρείκαθον (v. infr.), give way, σε… αἰτῶ πιθέσθαι καὶ παρεικαθεῖν S. OC 1334, cf. Ant. 1102; permit, allow, ὅσον γ’ ἂν ἡ δύναμις παρείκῃ Pl. R. 374e ; ὅπως ἂν παρείκωσι θεοὶ νομοθετεῖν Id. Lg. 934c ; οἷσπερ ἂν ὁ θεὸς παρείκῃ Id. Tht. 150d ; κατὰ τὸ αἰεὶ παρεῖκον by such ways as permitted a passage, as were practicable, Th. 4.36 ; χωρίοις ἀποτόμοις καὶ χαλεποῖς, οὐ μὴν ἀλλὰ… παρείκουσιν Plu. Cam. 27.
relax, let fall, τὴν χεῖρα Clearch. 25. impers., παρείκει μοι it is competent, allowable for me, εἴ μοι παρείκοι S. Ph. 1048; ὅπῃ παρείκοι wherever it was practicable, Th. 3.1 ; καθ’ ὅσον παρείκει Pl. Smp. 187e ; c. inf., τόν γε βουλόμενον… οὐκέτι παρείκει… ἀκολάστως ζῆν Id. Lg. 734b ; ἐὰν ἄρα ἡμῖν πῃ παρεικάθῃ (Böckh for -ασθῇ… ἀπαλλάττειν Id. Sph. 254c.

auf die Seite gehen, weichen, nachgeben, erlauben ; οἷς περ ἂν ὁ θεὸς παρείκῃ, Plat. Theaet. 150d ; ὅσον γ' ἂν δύναμις παρείκῃ, Rep. II.374e ; Sp., wie Plut. Camill. 27 ; auch Thuc. 4.36, κατὰ τὸ ἀεὶ παρεῖκον (v.l. παρῆκον) τοῦ κρημνώδους τῆς νήσου (nach dem Schol. ἐνδιδὸν καὶ ἀνάβασιν παρέχον), wo es vor den Klippen möglich war. – Häufig impers., es steht mir frei, hängt von mir ab, πόλλ' ἂν λέγειν ἔχοιμι πρὸς τὰ τοῦδ' ἔπη, εἴ μοι παρείκοι, Soph. Phil. 1037, wo der Schol. erkl. εἰ καιρὸς ἐπιτρέψειέ μοι ; Thuc. ὅπη παρείκοι, 3.1 ; καθόσον παρείκει, soweit es angeht, Plat. Symp. 187e, vgl. Legg. V.734b.