παρα·χωρέω-ῶ :
   I s’éloigner d’un pays, en parl. d’exilés, POL. 26, 5, 1, etc. ;
   II en gén. :
      1 s’éloigner d’un endroit, abs. céder la place, AR. Ran. 767, etc. ; PLAT. Conv. 213 a, etc., π. τῆς ὁδοῦ, XÉN. Hier. 7, 2, 9 ; ou simpl. τινι, XÉN. Hell. 5, 4, 28, céder le chemin à qqn, se retirer pour laisser passer qqn ; π. τῆς τάξεως, DÉM. 38, 24, quitter son poste ; τινι τοῦ βήματος, ESCHN. 77, 22 ; ou simpl. τινι, ISOCR. 155 e, céder la tribune à qqn ; fig. se désister de, renoncer à : τινί τινος, ISOCR. 118 d ; DÉM. 891, 11, à qqe ch. en faveur de qqn ; τινι τῆς πολιτείας, ESCHN. 54, 21, abandonner à qqn le gouvernement des affaires ; τῇ πόλει τῆς τιμωρίας, DÉM. 523, 23, laisser ou remettre à la cité le soin de châtier ;
      2 s’en remettre à, déférer à, concéder, céder, obéir : τινι, PLAT. Prot. 336 b ; DÉM. 212, 4, à qqn ; τῷ νόμῳ, PLAT. Leg. 959 e, à la loi ; abs. PLAT. Ap. 34 a.

➳ Fut. -ήσομαι, DÉM. 655, 17.

fut. -ήσομαι D. 23.105, later -ήσω LXX 2 Ma. 8.11 : — go aside ; rarely in lit. sense, to be displaced, Hp. Loc. Hom. 47 ; mostly, make way, give place, abs., Ar. Ra. 767, Ec. 633, And. 1.26, Pl. Smp. 213b, D. 17.1, etc. ; τινι for one, X. HG 5.44.28, Arr. Epict. 4.1.107, etc.
give way, yield, submit, τινι to one, Pl. Prt. 336b ; τινί τινος in respect of…, iBC c. acc. cogn., εἴ τις ταῦτα παραχωρήσειε should concede this, Arist. de An. 410b25 ; c. acc. et dat., π. τῷ νομοθετοῦντι τοιάδε Pl. Lg. 959e. π. τινός retire from…, ὑμᾶς ἀξιῶ… μὴ παραχωρεῖν τῆς τάξεως D. 3.36 ; ἐκ τῆς πόλεως v.l. in D.H. 6.50.
step aside out of the way for another, as a mark of respect, ὁδοῦ π. τὸν νεώτερον πρεσβυτέρῳ X. Mem. 2.3.16 ; in full, c. dat. pers. et gen. rei vel loci, ὁ ποταμὸς ἡμῖν παρακεχώρηκε τῆς ὁδοῦ Id. Cyr. 7.5.20 ; π. σοι τοῦ βήματος Aeschin. 3.165 ; τοῖς ἐχθροῖς τῆς ἡμετέρας π. Isoc. 6.13 ; Φιλίππῳ… Ἀμφιπόλεως παρακεχωρήκαμεν we have given up Amphipolis to him, D. 5.25 ; τῆς ἐλευθερίας π. Φιλίππῳ Id. 18.68 ; π. τινὶ τῶν αὑτοῦ Id. 37.50 ; οὐ γὰρ ἐπ’ εὐνοία γ’ ἐμοὶ παρεχώρεις ἐλπίδων Id. 18.273 ; τῇ πόλει παραχωρῶ τῆς τιμωρίας I leave the task of punishment to the state, Id. 21.28 ; π. τισὶ τῆς πολιτείας, τῆς ἀρχῆς, etc., Aeschin. 3.5, Plb. 4.5.1, etc.
concede, π. τινί τι LXX 2 Ma. 2.28 ; τὰ ὡμολογημένα Arr. Epict. 1.7.15 ; π. τινὶ θέσθαι τι allow, permit, Pl. Plt. 260e ; εἰ δὲ ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω· ἐγὼ παραχωρῶ (sc. αὐτῷ παρασχέσθαι) Id. Ap. 34a ; deliver, hand over, σώματα ταλάντου π. LXX 2 Ma. 8.11 ; — Pass., to be permitted or conceded, Corn. Rh. p. 366 H., Plu. 2.787d. in Law, give up, surrender a holding, claim. or right, PTeb. 5.82 (ii BC), PGrenf. 2.33.3 (ii/i BC), etc. ; δάνειον PSI 1.64.15 (i BC) ; c. dat., Arch.Pap. 5.390 (i AD) ; — Pass., PTeb. 30.28 (ii BC) ; also παρακεχωρημένος τὸν Μενάνδρου κλῆρον having had his holding ceded to me, ib. 31.16 (ii BC) ; ἀλλότρια δάνεια χωρούμενοι OGI 669.15 (Egypt, i AD). ἐνταῦθα π.
comes to this, results in this, Plu. 2.365c.
flow, of saliva, Orib. Syn. 8.9 (v.l. προχ-).

auf die Seite gehen, bei Seite treten, weichen, Platz machen ; absolut, Ar. Eccl. 633, Lys. 1216 ; παραχωρῆσαι τὸν Σωκράτη ὡς ἐκεῖνον καθίζειν, Plat. Symp. 213a ; Pol. öfter auch von denen, die in die Verbannung gehen, 26.5.1, 27.1.12 ; vom Redner, abtreten, Isocr. 7.77, wie Pol. 28.4.9 ; ταύτης τῆς ἀπολογίας παραχωρησάτω, Aesch. 1.121 ; τινί τινος, ὡς χρὴ τοῖς ἐχθροῖς τῆς ἡμετέρας παραχωρῆσαι, Isocr. 6.13 ; τινὶ τῆς ὁδοῦ, Xen. Hier. 7.2, 9 ; οἷός τε ἦν ἐκείνῳ παραχωρεῖν τῶν τόπων τούτων, Pol. 28.1.5, jenem diese Orte abzutreten, zu überlassen ; τῇ πόλει τῆς τιμωρίας, Dem. 21.28 ; τῆς τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίας Φιλίππῳ, 18.68, wie Sp., τῆς ἀρχῆς τινι Hdn. 2.3.18 ; – nachgeben, Plat. Prot. 336b ; erlauben, εἰ δὲ τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω, ἐγὼ παραχωρῶ, Apol. 34a ; mit folgendem inf., Polit. 260e ; – folgen, gehorchen, τῷ νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ τὰ τοιάδε, Legg. XII.959e.

1. to go aside, make room, give place, retire , [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)], etc.: π. τινί to give way, yield, submit , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)], etc.:—; π. τινός to retire from , [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]
2. to step aside out of the way for another, as a mark of respect, ὁδοῦ π. πρεσβυτέρῳ [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]; π. τινί τοῦ βήματος [Aeschines Orator (Refs 4th c.BC)]; τῇ πόλει παραχωρῶ τῆς τιμωρίας I leave the task of punishment to the state, [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]
3. to concede a thing, with accusative, [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)] (ML)