παρα·φυάς, άδος (ἡ) [ῠᾰδ]
   I pousse partant de la racine, rejeton, ARSTT. Nic. 1, 6, 2 ; TH. H.P. 2, 2, 4 ;
   II p. anal. au plur. :
      1 ramifications des veines, HPC. 279, 55 ;
      2 filaments aux pattes de l’ἀστακός, ARSTT. H.A. 4, 2, 14 ;
      3 t. de log. subdivisions, PHIL. (STOB. Ecl. 2, 44).

➳ [ῡ] par nécess. prosod. NIC. (ATH. 71 d).

Étym. π. φύω.

άδος, ἡ, (< παραφύω) side-growth, in plants, sucker, off shoot, opp. παρασπάς, Thphr. HP 2.2.4, cf. 1 Enoch 26.1 ; metaph, παραφυάδι ἔοικε τοῦ ὄντος Arist. EN 1096a21, cf. Ph. 1.330 (pl.). in animals, branch of a vein, Hp. Oss. 18 ; of certain appendages in the ἀστακός, Arist. HA 526a29, cf. PA 672b27. metaph, of branches of a discussion, Stob. 2.7.2, EM 784.28, etc. ; also, τὸ πρός τι παραφυάδι ἐοικός Plot. 6.2.16. [υ in Nic. Fr. 80, perh. metri gr.]

άδος, ἡ, Nebenschößling, stolo ; Arist. Eth. Nic. 1.6.2 ; τὰ ἀπὸ τῆς ῥίζης βλαστάνοντα, plant. 1.4 ; von den Adern, Hippocr.; von andern Ausschüssen oder Nachwüchsen, Arist. H.A. 4.2, part.anim. 3.10 ; übertr. bei Sp.
[Nic. bei Ath. II.71d braucht in παραφυάδας des Verses wegen υ lang.]

a shoot (MT)