παρα·σχηματίζω [μᾰ]
      1 transformer, changer la forme naturelle, TH. (PLUT. M. 631 e) ; DL. 6, 9 ;
      2 revêtir d’une nouvelle forme, DIOTOG. (STOB. Fl. 48, 61) ;
      3 t. de gr. dériver un mot d’un autre en changeant la terminaison, DRAC. 52.

➳ Pf. 3 sg. dor. παρεσχαμάτισται [χᾱ] DIOTOG. l. c.

change from the true form, transform, ὀνειδισμός ἐστι τῆς ἁμαρτίας παρεσχηματισμένος τὸ σκῶμμα Thphr. ap. Plu. 2.631e, cf. D.L. 6.9 ; ὁ βασιλεὺς… θεὸς ἐν ἀνθρώποις παρεσχαμάτισται has been transformed into…, Diotog. ap. Stob. 4.7.61. in Gramm., form from another word by a slight change, Porph. in Cat. 69.20, Sch. Ar. Ach. 424, etc. ; dub.sens. in Phld. Rh. 2.97 S. ; παρασχηματίσας τῷ πατρί forming a derivative word (< πατρίς) from πατήρ, Hierocl. p. 50 A. ; — Pass., A.D. Conj. 237.27 ; θηλυκῷ καὶ οὐδετέρῳ γένει Et. Gen. s.v. πλειότερος.
speak incorrectly, Suid. s.v. σχηματιζόμενος.
make false pretences, Anon. ap. eund. s.v. παρασχηματίζειν.

die rechte, wahre od. eigentliche Gestalt abändern, umgestalten, Sp., wie DL. 6.9 ; – bes. von grammatischer Umwandlung eines Wortes, B.A. 842 ; Scholl., z.B. Ar. Ach. 424, – auch = entstellen durch die Rede, wie Suid. erkl., διεστραμμένα λέγειν.