ή, όν [τᾰ]
   I tr. :
      1 qui expose, explique, fait comprendre, gén. SEXT. M. 8, 202, 249, etc. ;
      2 qui exprime ou signifie, gén. DYSC. ;
      3 qui excite, gén. POL. 3, 43, 8 ; PLUT. Lyc. 21, M. 238 a ;
   II intr. :
      1 doué de présence d’esprit, de sangfroid, de fermeté, POL. 16, 5, 7 ;
      2 qui est hors de soi, insensé, furieux, POL. 1, 67, 6 ; 18, 29, 10 ; 33, 8, 5.

• Cp. -ώτερος, POL. 16, 5, 7.

Étym. παρίστημι.

ή, όν, fit for standing by. Adv. -κῶς Phot., Suid.
bringing to light, displaying, ἑαυτοῦ τε καὶ τοῦ ἑτέρου Antioch. Ascal. ap. S.E. M. 7.162 ; ἀληθοῦς Stoic. 2.73 ; indicative, c. gen., τὰ καιροῦ π. (sc. ἐπιρρήματα) οἷον σήμερον D.T. 641.28, cf. A.D. Pron. 7.26, al., S.E. M. 8.202 ; making manifest, ὁλοτελῶν κόσμων π. Dam. Pr. 224.
able to exhort or rouse, c. gen., ἀγωνίας Plb. 3.43.8 ; ὁρμῆς Plu. Lyc. 21 ; creating a disposition or propensity, πρὸς τὰς πράξεις Phld. Mus. p. 71 K. ; π. πρὸς συνουσίαν S.E. M. 1.307 ; π. ἀπό τινος εἴς τι Phld. Oec. p. 52 J.
desperately courageous, Plb. 16.5.7 (Comp.). Adv. -κῶς Id. 16.28.8, D.S. 18.22 ; Comp. -ώτερον Id. 20.11.
desperate, furious, διάθεσις Plb. 1.67.6, etc. ; π. τὰς διανοίας Id. 18.46.10.
parastatica, = παραστάς, Vitr. 5.1.6, 10.10.2, Plin. HN 33.52. παραστατικόν, τό, tomb, MAMA 3.10, al. (Seleucia ad Calycadnum).

ή, όν,
1) was das Vermögen hat, Etwas vor die Seele od. vor die Sinne zu stellen, anzudeuten, innerlich anzuregen, Sp., bes. Gramm.; τὰ μέλη κέντρον ἔχειν ἐγερτικὸν θυμοῦ καὶ παραστατικὸν ὁρμῆς, Plut. Lyc. 21 ; ἦν τὸ γιγνόμενον ἐκπληκτικὸν καὶ παραστατικὸν ἀγωνίας, Pol. 3.43.8 ; Sp.
2) wer gefaßt ist und der Gefahr entgegentritt, kühn, τῆς ψυχῆς γενναιότητι λαμπρότερος καὶ παραστατικώτερος ἢ πρόσθεν, Pol. 16.5, 7, öfter ; auch im schlimmen Sinne, ἀποθηριοῦσθαι καὶ παραστατικὴν λαμβάνειν διάθεσιν, 1.67.6 ; ὁρμή, wütender Angriff, 33.8.5.
3) verzückt, sowohl von propbellscher Begeisterung, als wahnsinnig.
• Adv., bes. in der 2. Bdtg, Pol. 16.28 u. A.; παραστατικώτερον τὸν κίνδυνον ὑπέμειναν, DS. 20.11.