παρα·σπείρω (f. -σπερῶ, part. pf. pass. παρεσπαρμένος) :
      1 semer auprès ou parmi, TH. C.P. 3, 10, 3 ; au pass. être parsemé, PLAT. Ax. 366 a ;
      2 au pass. être situé entre, STR. 829.

sow among, Thphr. CP 3.10.3 (Pass.), PCair. Zen. 269.35 (iii BC, prob. Act.), BGU 591.14 (i AD, Pass.) ; metaph, in Pass., [ψυχὴ] παρεσπαρμένη τοῖς πόροις Pl. Ax. 366a ; to be diffused over, τῷ λοιπῷ παρεσπάρθαι σώματι Sch. Epicur. Ep. 1 p. 21U., cf. Nat. Herc. 1420 Fr. 1 ; to be interspersed in, ἡ πιμελὴ παρέσπαρται τῇ σαρκί Gal. 1.345 ; τοῖς σιτίοις παρέσπαρται [τὸ αἷμα] Id. Nat. Fac. 2.8 ; τὸ Ἰουδαίων γένος πολὺ κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην παρέσπαρται τοῖς ἐπιχωρίοις J. BJ 7.3.3, cf. Str. 17.3.9.

(σπείρω), daneben od. dazu säen, Theophr. u. Sp.; übertr., ἅτε παρεσπαρμένη ἡ ψυχὴ τοῖς πόροις, Plat. Ax. 366a. Auch vom Orte, ἔσθ' ὅτε παρέσπαρται, sie liegen dazwischen, Strab. XVII.829.