'παρα·ρρήγνυμι (f. -ρρήξω, pf. intr. παρέρρωγα, ao.2 pass. παρερράγην) :
   I tr.
      1 briser, rompre en partie, particul. enfoncer un corps de troupes, le rompre sur un point, THC. 4, 96 ; au pass. THC. 5, 73, etc. ; ARR. An. 2, 11, 1 ;
      2 p. ext. briser, rompre, déchirer ; παραρρήγνυσθαι, être rompu, déchiré, AR. Ran. 412 ; fig. en parl. de la voix qui éclate, TH. Char. 6 ; παραρρήγνυσθαι δι' ὀργήν, PLUT. T. Gracch. 6, éclater de colère ;
   II intr. (au pf.) être rompu, déchiré. crevé, SOPH. Ph. 824 ; PLUT. Luc. 10 ; παρερρωγότα τῆς ὀρεινῆς, PLUT. Alex. 17, fentes, crevasses de rochers.

Étym. π. ῥήγνυμι.

'

or παραρρηγνύω (Plu. Fab. 19), break at the side, esp.
break a line of battle, Th. 4.96 ; π. τοῦ πύργου μέρος make a breach in it, Polyaen. 2.27.2 ; — Pass., to be broken, Th. 5.73, 6.70, Arr. An. 2.22.7, 4.26.5. metaph, break through, violate, τὸν νόμον Them. Or. 15.190b, cf. Or. 16.212d. Pass., with pf. 2 παρέρρωγα, break or burst at the side, παρέρρωγεν ποδὸς φλέψ S. Ph. 824 ; χιτωνίου παραρραγέντος Ar. Ra. 414 (lyr.) ; τὰ παρερρωγότα τῆς ὀρεινῆς broken ground, ravines, Plu. Alex. 17 ; τὸ παρερρωγὸς τοῦ στρατεύματος Arr. An. 2.11.1. φωνὴ παρερρωγυῖα broken (by passion), Thphr. Char. 6.7 ; so τραχυνόμενον τῇ φωνῇ καὶ παραρρηγνύμενον Plu. TG 2.

(ῥήγνυμι), zerreißen ; χιτωνίου παραρραγέντος, Ar. Ran. 412 ; perf. intr. παρέρρωγεν, Soph. Phil. 813, wie ὑποφαίνουσάν τι τοῦ πέπλου παρερρωγός, Plut. Lucull. 11 ; τὰς γνάθους παραρρηγνύς, Poll. 8.77 ; – zersprengen, eine Schlachtreihe, Thuc. 6.70 u. Folgde. – Pass., δι' ὀργήν, vor Zorn bersten, Plut. T.Gracch. 2 ; übh. sich leidenschaftlich äußern, Sp.