παρ·απόλλυμι, perdre en outre, acc. PLUT. M. 439 e ; DC. 74, 2 ;

Moy. (f. -απολοῦμαι, pf.2 -απόλωλα) :
      1 aller à sa perte, AR. Vesp. 1228 ;
      2 être ruiné ou perdu complètement, DÉM. 543 fin.

destroy, consume or spend to no purpose, waste, lose, τὸ ναῦλον Plu. 2.439e, cf. Gal. UP 12.5 ; καιρόν Charito 1.7 ; ἡλικίαν τὴν ἐκ τῆς Ἰταλίας D.C. 74.2 ; — more freq. in Med. and Pass., with pf. 2 παραπόλωλα, perish, παραπολεῖ βοώμενος Ar. V. 1228 ; παραπόλωλεν ἡ τέχνη Dionys.Com. 2.35 ; ἠτίμωται καὶ παραπόλωλεν D. 21.91 ; ἀκαρὴς παραπόλωλας Men. 835 ; ὁ βίος μελλησμῷ παραπόλλυται Epicur. Sent.Vat. 14 ; λιμῷ παραπολοῦμαι PCair. Zen. 160.5 (iii BC), cf. PPetr. 3 p. 74 (iii BC), Sor. 1.31 ; οἷος τεχνίτης παραπόλλυμαι, = qualis artifex pereo ! D.C. 63.29.

[ῡ], (ὄλλυμι), daneben, dabei vernichten, töten, DC. 74.2 ; τὸ ναῦλον, verlieren, Plut. virt. doceri posse 2. – Häufig im med. dabei umkommen, zu Grunde gehen, παραπολεῖ βοώμενος, Ar. Vesp. 1228 ; ὁ μὲν ἠτίμωται καὶ παραπόλωλεν, Dem. 21.91 ; παραπόληται Luc. Nigr. 13, u. öfter bei Sp.