παρα·πίπτω (f. παραπεσοῦμαι, ao.2 παρέπεσον, etc.) :
   I tomber à côté de, PLUT. Lys. 29 ; d’où :
      1 tomber inopinément sur, rencontrer à l’improviste, se présenter sur le passage, en parl. d’un navire qui s’offre sur le trajet, HDT. 8, 87 ; d’une bête sauvage qui se présente tout à coup, XÉN. Cyr. 1, 2, 10, etc. ; d’un secours qui arrive juste à point, POL. 31, 17, 2 ; ὁ παραπεσών, celui qui se présente à qqn, qui vient à sa rencontre, qui s’expose à ses coups, PLUT. Galb. 8 ; πᾶν τὸ παραπῖπτον ou παραπεσόν, tout ce qui survient à qqn, se trouve sur son passage, POL. 3, 51, 5, etc. ; ἡ παραπίπτουσα ἀεὶ ἡδονή, PLAT. Rsp. 561 b, le premier plaisir venu ; en parl. de l’occasion qui se présente, XÉN. Hipp. 7, 4 ; PLAT. Leg. 842 a, etc. ; καιρὸς παραπεπτωκώς, DÉM. 11, 8, occasion fournie par le hasard ; d’où, arriver, survenir, suivi de ὥστε et de l’inf. XÉN. Vect. 5, 8 ; en gén. en parl. de choses et de pers. qui surviennent ou se trouvent justement ou par hasard à un moment ou en un lieu : ἔδοξέ μοι θαυμαστὸν κτῆμα παραπεσεῖν τοῖς Ἕλλησιν, PLAT. Leg. 686 d, il me sembla que les Grecs auraient tiré de là un merveilleux avantage ;
      2 se jeter sur ou dans, avec εἰς et l’acc. POL. 4, 80, 9 ;
   II tomber devant, càd. :
      1 passer devant en courant, POL. 11, 15, 2 ;
      2 d’où passer devant, càd. s’écarter de (la route, etc.) gén. POL. 3, 54, 5 ; fig. s’écarter (de la vérité, etc.) gén. POL. 12, 7, 2 ; abs. se tromper, manquer, POL. 18, 19, 6 ; ἔν τινι, XÉN. Hell. 1, 6, 4, en qqe ch.

fall beside, ἐγγὺς τῶν τειχῶν πεπτωκός Plu. Lys. 29 ; come side to side, Arist. GA 718a1, al. Math., as Pass. of παραβάλλω, to be applied, Archim. Con. Sph. 2.
fall in one΄s way, κατὰ τύχην παραπεσοῦσα νηῦς Hdt. 8.87, cf. Lys. 27.15 ; ἀκοντίσαι ὅπου ἂν παραπίπτῃ [θηρίον] X. Cyr. 1.2.10 ; ἀγοράσαι… χιτωνάριον, μάλιστα μὲν ἐὰν παραπίπτῃ χειριδωτόν PCair. Zen. 469.5 (iii BC) ; π. κατὰ βοήθειαν come in time to aid, Plb. 31.5.2, etc. ; ὁπότε καιρὸς παραπέσοι as opportunity offered, X. Eq. Mag. 7.4, cf. Th. 4.23 ; οὐ δεῖ τοιοῦτον παραπεπτωκότα καιρὸν ἀφεῖναι D. 1.8 ; εἴ ποθεν ἄελπτος παραπέσοι σωτηρία E. Or. 1173 ; ὁ πίπτων παρὰ τῶν πολλῶν ἔπαινος Epicur. Sent.Vat. 29 ; ὁ παραπεσών the first that comes, ἡ παραπίπτουσα ἀεὶ [ἡδονή] Pl. R. 561b ; ὁ παραπεπτωκὼς λόγος that happened to arise, Id. Lg. 832b, cf. Phlb. 14c ; πᾶν τὸ παραπῖπτον or παραπεσόν all that befalls, Plb. 3.51.5, 11.4.5 ; κατὰ τὸ πῖπτον incidentally, Phld. Mort. 37. c. dat., befall, θαυμαστὸν κτῆμα παραπεσεῖν τοῖς Ἕλλησι fell to their lot, Pl. Lg. 686d ; π. τῇ πόλει νομοθέτης comes to its aid, ib. 709c ; in bad sense, ἀσθένειά τινι παραπεπτωκυῖα Phld. Lib. p. 49O. ; παραπέπτωκε τῇ πόλει ὥστε ἀνακτᾶσθαι X. Vect. 5.8.
fall, rush in, εἰς τὸ Σαμικόν Plb. 4.80.9, etc.
go astray, err, X. HG 1.6.4 ; τοῖς ὅλοις πράγμασιν ἀγνοεῖν καὶ π. Plb. 18.36.6 ; π. τῇ διανοίᾳ Vett.Val. 73.25.
to be mislaid or lost, of a document, Ostr. Bodl. i62 (ii BC), POxy. 95.34 (ii AD), etc. ; σανδάλιον παραπεσόν Luc. Philops. 27.
fall aside or away from, c. gen., τῆς ὁδοῦ Plb. 3.54.5 ; τῆς ἀληθείας Id. 12.12.2 ; τοῦ καθήκοντος Id. 8.11.8 ; τῆς ἱστορίας Str. 1.1.7 ; abs., fall away, Ep. Hebr. 6.6.
fall down before, cringe, flatter, παραπεπτωκώς D. 45.84.
Astrol., to be unfavourably situated, Vett.Val. 5.5, 27.18.

(πίπτω), daneben hinfallen, ἐγγὺς τῶν τειχῶν τὸ σῶμα παραπεπτωκός, Plut. Lys. 29 ; – einfallen, sowohl von feindlichen Einfällen, Pol. 2.53.6 u. öfter, als zufällig dazukommen, hingelangen, κατὰ τύχην παραπεσοῦσα νηῦς, Her. 8.87 ; εἴ ποθεν ἀέλπτως παραπέσοι σωτηρία, Eur. Or. 1173 ; εἰς πόλιν, Pol. 4.80.9 ; ἀνελπίστως παρέπεσεν εἴς τινα σκηνήν, 15.28.4, vgl. παραπεσούσης ἐκ μεταποντίου βοηθείας εἰς τὴν ἄκραν, 8.36.1 ; ὁπότε καιρὸς παραπέσοι, Xen. Hipparch. 7.4, wie Plat. ὁπόταν δόξῃ τις παραπεπτωκέναι καιρός, Legg. VIII.842a ; τῷ παραπεπτωκότι λόγῳ, 832b, wie τὸν νῦν δὴ παραπεσόντα λόγον λέγω, Phil. 14c, öfter ; auch θαυμαστὸν κτῆμα παραπεσεῖν τοῖς Ἕλλησιν, sei ihnen zu Teil geworden, Legg. III.686d ; καιρὸς παραπίπτει, die Gelegenheit kommt vor, vgl. Dem. 1.8 ; Alcidam. sophist. 674.34 ; Pol. 1.75.9 u. öfter ; ὁ παραπεσών = τυ χών, Plut. Galb. 8 ; – vorbeikommen, überholen, τοὺς διώκοντας, Pol. 11.15.2 ; – danebenfallen, verfehlen, τῆς ὁδοῦ, 3.54.5 ; übertr., τῆς ἀληθείας, die Wahrheit verfehlen, 12.7.2 ; πολύ τι παρέπεσε τοῦ καθήκοντος, 8.13.8 ; vgl. noch Xen. Hell. 1.6.4, διαθροούντων ἐν ταῖς πόλεσιν, ὅτι Λακεδαιμόνιοι μέγιστα παραπίπτοιεν ἐν τῷ διαλλάττειν.

παρα-πίπτω
[in LXX: Eze.14:13 15:8 18:24 20:27 (מָעַל), Eze.22:4 (אָשַׁם), Est.6:10 (נָפַל hi.), Wis.6:9 12:2, 2Ma.10:4 A* ;]
__1. most freq. (Hdt., Thuc., al.), to fall in one's way, befall.
__2. to fall into or in (before εἰς, Polyb.; with dative, 2Mac, l.with).
__3. to fall away (En, Wis, ll. with; in Polyb., with genitive) : absol., Heb.6:6.
__4. to fail (λόγος, Es, l.with; cf. 1Ki.3:19).†
(AS)