παρ·αναλίσκω (f. παραναλώσω ; ao. pass. παραναλώθην) [ᾰνᾱλ] dépenser mal à propos ou en pure perte, DÉM. 167, 14 ; 1432, 16 ; au pass. en parl. de pers. être sacrifié en pure perte, PLUT. Lys. 28.

or παραναλόω, fut. -αναλώσω, spend amiss, waste, squander, throw away, παραναλώσετε πάνθ’ ὅσ’ ἂν δαπανήσητε D. Prooem. 21 ; ἐκ τῶν ἰδίων π. εἰς οὐδὲν δέον Id. 13.4, cf. J. BJ 3.7.13 ; ruin, τὴν πόλιν ib. 2.21.7 ; — Pass., of persons, to be sacrificed incidentally, παραναλώθησαν Plu. Lys. 28, cf. D.S. 14.5 ; ἀπολώλαμεν, παρανηλώμεθα LXX Nu. 17.12 (27) ; in Com., to be spent incidentally, pres. part. Pass. παραναλούμενος Antiph. 164.5 ; pf. παραναλωμένος Arched. 2.11.

[ᾱλ], (ἀναλίσκω), dabei verwenden, verbrauchen, auch schlecht, auf verkehrte Weise, wider die wahre Absicht verwenden, παραναλίσκετε εἰς οὐδὲν δέον, Dem. 13.4, vgl. proœm. 21, Luc. Gymnas. 38 : Plut. oft u. a.Sp.

to spend amiss, to waste, squander , [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]:—;Pass., of persons, to be sacrificed uselessly , 3rd plural aor1 παραναλώθησαν [Plutarch (1st/2nd c.AD)] (ML)