ῆς (ἡ) :
      1 action de rester, de durer : εἰς παραμονήν, GEOP. 6, 16, 3, en permanence ;
      2 action de se conserver, en parl. du vin, ATH. 30 e ;
      3 constance, persévérance, JAMBL. Protr. 16.

Étym. παραμένω.

ἡ, obligation to continue in service, of a slave whose manumission is deferred, SIG 2863 (Delph.), etc. ; ἐγγύους παρά τινος λαμβάνειν παραμονῆς PHal. 1.48 (iii BC), cf. PHib. 1.41.5 (iii BC).
endurance, constancy, Iamb. Protr. [2].
keeping, οἶνος πρὸς παραμονὴν ἐπιτήδειος Ath. 1.30e ; γλεῦκος εἰς π. χρήσιμον Gp. 6.16.3 ; εἰς πλείονα π. χρωμάτων Dsc. 5.159. διὰ τὴν τοῦ βρέφους παραμονήν to make room for the foetus, Alex.Aphr. Pr. 1.125.

ἡ, das Dabeibleiben, die Ausdauer, Ath. I.30b ; – das Ausharren, die Standhaftigkeit, Sp. oft.